


























Σακαλλιέρος Γιώργος
Γλώσσα
Αγγλική
Ημερομηνία
18/01/2013
Διάρκεια
27:13
Εκδήλωση
The National Element in Music
Χώρος
Μέγαρο Μουσικής Αθηνών
Διοργάνωση
Τμήμα Μουσικών Σπουδών – Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Μεγάλη Μουσική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος «Λίλιαν Βουδούρη» - Σύλλογος «Οι φίλοι της μουσικής»
Κατηγορία
Τέχνες / Πολιτισμός
Ετικέτες
μουσική, Ελληνική Συμφωνία, συμφωνικό έργο, εθνική μουσική σχολή
Η αναδιοργάνωση του προγράμματος σπουδών του Ωδείου Αθηνών το 1891, ακολουθούμενη από μια σειρά σημαντικών αισθητικών και πολιτιστικών αλλαγών όσον αφορά στην εγχώρια πρόσληψη της δυτικοευρωπαϊκής μουσικής, σε συνδυασμό με το σχηματισμό των πρώτων ορχηστρικών συνόλων, συνέβαλαν σε μία πρώτη προώθηση της συμφωνικής μουσικής στην Ελλάδα κατά την περίοδο 1890-1910. Η προώθηση αυτή ενισχύθηκε αργότερα, κυρίως χάρη στο ταλέντο και τις συνεχείς προσπάθειες του Δημήτρη Μητρόπουλου (ιδίως την περίοδο 1924-1939), προς την κατεύθυνση της δημιουργίας ενός σταθερού, πλήρους ορχηστρικού συνόλου και της διεύρυνσης του ρεπερτορίου των παρουσιαζόμενων έργων. Ήταν η "χρυσή" περίοδος του μεσοπολέμου στη συναυλιακή μουσική ζωή, που έφερε το αθηναϊκό κοινό πιο κοντά στο δυτικοευρωπαϊκό συμφωνικό ρεπερτόριο.
Σημαντικά ελληνικά συμφωνικά έργα είχαν ήδη εμφανιστεί μετά το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα (όπως εκείνα των Διονυσίου Ροδοθεάτου και Δημητρίου Λιάλιου), ενώ οι προγενέστερες "συμφωνίες" (sinfonias) των Μάντζαρου, Παδοβάνη, Μεταξά και άλλων συνθετών της Επτανησιακής σχολής ήταν περισσότερο συνδεδεμένες με το εισαγόμενο πρότυπο της μονομερούς ιταλικής εισαγωγής.
Η ελληνική συμφωνία, που ξεκινά να διαμορφώνεται από το 1920 και μετά, συνδυάζει αισθητική και ιδεώδη του γερμανικού - κυρίως - ρομαντισμού, νεοκλασικά δομικά χαρακτηριστικά και εγχώρια χαρακτηριστικά μουσικού φολκλορισμού, εθνικής ταυτότητας και παράδοσης (αρχικά διαμορφωμένα βάσει των ευρωπαϊκών εθνικών σχολών του 19ου αιώνα). Ο Μανώλης Καλομοίρης και ο Πέτρος Πετρίδης αποτέλεσαν τους κύριους συμφωνιστές της Εθνικής Σχολής, τους οποίους ακολούθησε ένας σημαντικός αριθμός μουσικών δημιουργών που συνδέθηκαν περισσότερο ή λιγότερο με τα ιδανικά και τους στόχους της.
Εξετάζοντας το ελληνικό συμφωνικό ρεπερτόριο κατά το πρώτο μισό του 20ου αιώνα, τόσο από ιστορική όσο και από αναλυτική σκοπιά, η παρούσα μελέτη αποσκοπεί να διασυνδέσει έργα-ορόσημα και τους δημιουργούς τους με σημαντικά κοινωνικά, πολιτικά, ακόμα και στρατιωτικά γεγονότα στην Ελλάδα, μέχρι το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Επιπλέον, σχολιάζεται η δυναμική είσοδος του μοντερνισμού μετά το 1950 στην ελληνική έντεχνη μουσική και οι επιδράσεις της στην διαμόρφωση της μεταπολεμικής ελληνικής συμφωνικής παραγωγής.
Ο Γιώργος Σακαλλιέρος είναι αναπληρωτής καθηγητής ιστορικής μουσικολογίας του Τμήματος Μουσικών Σπουδών Α.Π.Θ., με έμφαση στη μελέτη της νεοελληνικής μουσικής (19ος-20ός αι.). Έχει συμμετάσχει σε διεθνή συνέδρια μουσικολογίας, φιλολογίας και θεατρολογίας, στην Ελλάδα και το εξωτερικό, έχει εκτενή αριθμό ελληνικών και ξενόγλωσσων επιστημονικών δημοσιεύσεων και συνεργασία με τη διεθνή μουσική εγκυκλοπαίδεια Grove Music Online. Είναι συγγραφέας των βιβλίων Dimitri Mitropoulos and His Works in the 1920s The Introduction of Musical Modernism in Greece (Athens: Hellenic Music Centre, 2016 – Βραβείο Μουσικολογικού Συγγράμματος 2018 της Ένωσης Ελλήνων Θεατρικών και Μουσικών Κριτικών) και Γιάννης Κωνσταντινίδης (1903-1984). Ζωή, έργο και συνθετικό ύφος (Θεσσαλονίκη: University Studio Press, 2010). Είναι τακτικό μέλος της Διεθνούς Μουσικολογικής Εταιρείας (IMS), της Ένωσης Ελλήνων Μουσουργών και ιδρυτικό μέλος της Ελληνικής Μουσικολογικής Εταιρείας.