Bodossaki Lectures on Demand
ΙΔΡΥΜΑ ΜΠΟΔΟΣΑΚΗ

Αυτοβιογραφίες επιχειρηματιών

Αγριαντώνη Χριστίνα

2 Νοεμβρίου 2019

ΟΜΙΛΙΕΣ
EXIT FULL SCREEN
ΔΙΑΡΚΕΙΑ 00:27:36 ΠΡΟΒΟΛΕΣ 471

Η ιστορική βιογραφία, ένας από τους πιο δύσκολους τρόπους για να γράψεις Ιστορία.
Jacques le Goff

Η βιογραφία και η αυτοβιογραφία, αφηγήσεις-καταγραφές της ζωής και της προσωπικότητας ενός ατόμου, ταυτίζονταν κάποτε με την εξύμνηση φωτισμένων ηγεμόνων και την τόνωση της εθνικής αίγλης.

Συχνά ήταν επιφανειακές, με χαρακτήρα ανεκδοτολογικό, επικεντρωμένες «στο γεγονός» εις βάρος κοινωνικών και οικονομικών αναλύσεων· η δε σχολή των Annales τις έθετε εκτός σοβαρής ιστοριογραφίας.

Στις μέρες μας, η βιογραφία και η αυτοβιογραφία έχουν επιστρέψει διεκδικώντας αναγνώριση και συμμετοχή στην ανανέωση της ιστοριογραφίας.

Με ποιους τρόπους και με ποιους όρους και προϋποθέσεις επανακάμπτουν στην ελληνική ιστοριογραφία και πώς την επηρεάζουν; Θα μπορούσαν, άραγε, τα είδη των προσωπικών εξιστορήσεων να συνδέσουν τον ατομικό βίο με τη συλλογική συμπεριφορά; Αν οι βιογραφίες αποτελούν ιστοριογραφικό υλικό, αν το άτομο συμμετέχει στη γέννηση της Μεγάλης Ιστορίας, αν έχουν οι μικρές προσωπικές ιστορίες να προσφέρουν στην προσέγγιση των κοινωνικών δομών και του συλλογικού, είναι μερικά από τα ερωτήματα που επιχειρεί να απαντήσει το Επιστημονικό Συμπόσιο που διοργάνωσε η Εταιρεία Σπουδών Νεοελληνικού Πολιτισμού και Γενικής Παιδείας της Σχολής Μωραΐτη.

Και ακόμα, ποιες είναι οι ιδιαιτερότητες κάθε βιογραφικού είδους, σε τι αποσκοπούν οι συγγραφείς τους και ποια η συνεισφορά των έργων τους στην ιστοριογραφία σε όλους τους τομείς – στην κοινωνική και την οικονομική ιστορία, την ιστορία της τέχνης και του πολιτισμού, στην πολιτική.

Αυτοβιογραφίες επιχειρηματιών

Η ανακοίνωση επιχειρεί να εντοπίσει τους τρόπους με τους οποίους οι αυτοβιογραφούμενοι επιχειρηματίες (Συγγρός, Λιανός, Παπαστράτος, Δράκος, Κατσάμπας, Μουζάκης, Κουλουκουντής) συνθέτουν, με τις επιλεκτικές φωτοσκιάσεις, την αυτοεικόνα τους και την πορεία τους στο επιχειρηματικό πεδίο, να αναζητήσει τα ενδεχόμενα κοινά στερεότυπα που υποκρύπτουν τους όρους της κοινωνικής αποδοχής και τέλος να διαγνώσει τις δυνατότητες αξιοποίησής τους από την ιστοριογραφία.

Αγριαντώνη Χριστίνα Ομότιμη Καθηγήτρια Ιστορίας, Τμήμα Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

Σπούδασε αρχιτεκτονική στην Αθήνα και ιστορία στο Παρίσι, όπου ολοκλήρωσε τη διδακτορική της διατριβή το 1984 με θέμα την εκβιομηχάνιση στην Ελλάδα (Paris X-Nanterre). Στα 1988–2002 εργάστηκε στο Κέντρο Νεοελληνικών Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών, όπου, εκτός από την έρευνα, συμμετείχε στη δημιουργία του Κέντρου Τεχνικού Πολιτισμού–Βιομηχανικού Μουσείου Ερμούπολης, έργο του ΚΝΕ/ΕΙΕ. Έχει διδάξει κυρίως σε μεταπτυχιακούς κύκλους σπουδών στο ΚΝΕ/ΕΙΕ, στο Πανεπιστήμιο Κρήτης και στο Universite de Provence της Γαλλίας. Είναι Ομότιμη Καθηγήτρια Ιστορίας του Τμήματος Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Τα ερευνητικά ενδιαφέροντα και τα δημοσιεύματά της αφορούν τα πεδία της Οικονομικής και Κοινωνικής Ιστορίας (19ος-20ός αιώνας), της Ιστορίας των Επιχειρήσεων, της Ιστορίας των Πόλεων της Βιομηχανίας και της Βιομηχανικής Αρχαιολογίας. Είναι μέλος διεθνών επιστημονικών εταιρειών και ερευνητικών δικτύων.

Σχετικές ομιλίες