Robbins Bruce
Γερμανού Μάρω
Γλώσσα
Ελληνική, Αγγλική
Ημερομηνία
12/12/2017
Διάρκεια
70:52
Εκδήλωση
Κύκλος "Θεωρία στο Μέγαρο: φιλοσοφία, κριτική, ιστορία"
Χώρος
Μέγαρο Μουσικής Αθηνών
Διοργάνωση
Μέγαρο Μουσικής Αθηνών - Megaron Plus
Birkbeck Institute for the Humanities
Κατηγορία
Φιλοσοφία, Διεθνείς Σχέσεις
Ετικέτες
Ευρώπη, Ευρωπαϊκή Ένωση, οικονομική κρίση, Ελλάδα
Τον καθηγητή Ανθρωπιστικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια Bruce Robbins [Μπρους Ρόμπινς] φιλοξένησε το Megaron Plus την Τρίτη 12 Δεκεμβρίου στο πλαίσιο του κύκλου «Θεωρία στο Μέγαρο: φιλοσοφία, κριτική, ιστορία». Στη διάλεξή του, ο διαπρεπής θεωρητικός του «νέου κοσμοπολιτισμού» εξέτασε το καίριο ερώτημα «Μπορεί να απολογηθεί η Ευρώπη;», εστιάζοντας το ενδιαφέρον του κυρίως στην «κακή μεταχείριση» της Ελλάδας από την Ευρώπη ως συλλογική οντότητα. Η ομιλία του πραγματοποιείται σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Ανθρωπιστικών Επιστημών του Κολεγίου Μπέρκμπεκ (Πανεπιστήμιο Λονδίνου), το οποίο προσκαλεί στην Αθήνα σημαντικούς διανοητές και εκπροσώπους της διεθνούς επιστημονικής κοινότητας. Την επιμέλεια του κύκλου έχει ο Κώστας Δουζίνας, καθηγητής και ιδρυτής του Ινστιτούτου.
Τη συζήτηση συντόνισε η Μάρω Γερμανού, καθηγήτρια στο Τμήμα Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών.
«Μπορεί να απολογηθεί η Ευρώπη;»
Το ερώτημα για το κατά πόσο η Ευρώπη μπορεί να απολογηθεί αναφέρεται, καταρχάς, στην κακή μεταχείριση της Ελλάδας∙ ένα διαβόητο σκάνδαλο της διεθνούς πολιτικής σκηνής που συνδέθηκε ακόμα και με τις αντιπαραθέσεις για το Brexit. Όμως, το ίδιο το ερώτημα δεν είναι ικανοποιητικό: σε κανέναν δεν αρέσουν οι απολογίες και κανένας δεν τις εμπιστεύεται. Και υπάρχει λόγος γι’ αυτό. Ακόμη και όσοι από εμάς θεωρούμε ότι η Ευρώπη οφείλει να απολογηθεί για την κακομεταχείριση της Ελλάδας, μπορούμε επίσης να αμφιβάλουμε για την ύπαρξη μιας συλλογικής οντότητας που λέγεται «Ευρώπη» και που θα ήταν ικανή, με καλή θέληση, να απολογηθεί. Επιπλέον, δεν είμαστε βέβαιοι ότι αυτό θα συνοδευόταν από μια δράση που θα εγκατέλειπε τα όποια προνόμια της κακομεταχείρισης και θα αποζημίωνε τα θύματά της. Πρόκειται για ζητήματα που συνιστούν μέρος ενός ευρύτερου ιστορικού ερωτήματος: πότε μια συλλογικότητα μπόρεσε να παραδεχτεί ότι τα μέλη της διέπραξαν θηριωδία εις βάρος των μελών μιας άλλης συλλογικότητας; Σύμφωνα με τον Bruce Robbins [Μπρους Ρόμπινς] ο προβληματισμός αγγίζει ένα σημαντικό κεφάλαιο στην ηθική ιστορία της ανθρωπότητας και ίσως καταλήξει να ενθαρρύνει εκείνους τους Ευρωπαίους που αισθάνονται πως μια «συγγνώμη» θα ήταν εφικτή.
O Βruce Robbins είναι καθηγητής Aνθρωπιστικών Eπιστημών στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια (Old Dominion Foundation). Ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ και έκτοτε δίδαξε σε σημαντικά πανεπιστήμια των ΗΠΑ και της Ευρώπης. Το έργο του εστιάζει στη μυθοπλασία του 19ου και 20ού αιώνα, τη λογοτεχνική και πολιτισμική θεωρία και τις μετααποικιακές σπουδές. Το 2013 κινηματογράφησε το ντοκιμαντέρ Some of My Best Friends Are Zionists [Κάποιοι από τους καλύτερούς μου φίλους είναι Σιωνιστές]. Στις πρόσφατες δημοσιεύσεις του συγκαταλέγονται τα βιβλία «Κοσμοπολιτισμοί» [Cosmopolitanisms, New York University Press], που επιμελήθηκε από κοινού με τον Paulo Horta, και «Ο δικαιούχος» [The Beneficiary, Duke University Press].
