Bodossaki Lectures on Demand
ΙΔΡΥΜΑ ΜΠΟΔΟΣΑΚΗ

Η τέχνη στον 20ό αιώνα

Ψυχοπαίδης Γιάννης, Καραμανωλάκης Βαγγέλης

25 Μαΐου 2017

ΟΜΙΛΙΕΣ
EXIT FULL SCREEN VIDEO & SLIDES
ΔΙΑΡΚΕΙΑ 70:06 ΠΡΟΒΟΛΕΣ 2735
ΔΙΑΦΑΝΕΙΕΣ /

Το σεμινάριο αυτό ολοκληρώνει τον κύκλο με τον γενικό τίτλο «Δώδεκα μαθήματα για τον ελληνικό 20ο αιώνα», που συνδιοργανώνουν τα Αρχεία Σύγχρονης Ελληνικής Ιστορίας (ΑΣΚΙ) και το Κοινωφελές Ίδρυμα Κοινωνικού και Πολιτιστικού Έργου (ΚΙΚΠΕ). Ο κύκλος αυτός συνεχίζει την παράδοση ανάλογων θεματικών σεμιναρίων που έγιναν τα δύο τελευταία χρόνια.



Η τέχνη στον 20ό αιώνα

Ο ελληνικός 20ός αιώνας, σύντομος ή μακρύς υπήρξε ιδιαίτερα ταραγμένος. Οι δύο παγκόσμιοι πόλεμοι, οι διαρκείς πολιτικές μεταβολές, οι κοινωνικές εξελίξεις, οι νέες ιδεολογίες, επηρέασαν τα πνευματικά και καλλιτεχνικά ρεύματα και διαμόρφωσαν καινούρια. Στο σεμινάριο θα επιχειρηθεί να γίνει μια συζήτηση γύρω από την νεοελληνική τέχνη τον 20ό αιώνα, τον ρόλο της και τη σχέση της με τις ιστορικές συνθήκες. Στο επίκεντρο του σεμιναρίου θα τεθούν ερωτήματα αναφορικά με μια σειρά από διλήμματα που καθόρισαν το χαρακτήρα της εικαστικής δημιουργίας στον 20ό αιώνα: παράδοση ή νεωτερικότητα, ελληνικότητα ή διεθνής χαρακτήρας, ρεαλισμός ή άλλες μορφές έκφρασης, με έμφαση στα χρόνια ιδιαίτερα της δικτατορίας και της Μεταπολίτευσης, όταν οι πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες επιδρούν καθοριστικά στη διαμόρφωση νέων ρευμάτων και οπτικών

Ψυχοπαίδης Γιάννης Ζωγράφος - Ομότιμος Καθηγητής, Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (ΑΣΚΤ)

Ο Γιάννης Ψυχοπαίδης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1945. Σπούδασε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα (1963-1968) και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές, με υποτροφία του γερμανικού κράτους, στην Ακαδημία Καλών Τεχνών του Μονάχου (1971-1976). Αποτέλεσε ιδρυτικό μέλος της ομάδας "Νέοι Έλληνες ρεαλιστές" (1971- 1973) και του Κέντρου Εικαστικών Τεχνών (ΚΕΙ, Αθήνα 1974-1976). Ήταν επίσης μέλος της καλλιτεχνικής ομάδας 10/9 του Μονάχου (1975). Υπήρξε προσκεκλημένος του καλλιτεχνικού προγράμματος του Δυτικού Βερολίνου DAAD (1977). Από το 1977 μέχρι και το 1986 ζει και εργάζεται στο Βερολίνο. Από το 1986 μέχρι και το 1992 ζει και εργάζεται στις Βρυξέλλες. Το 1994 εκλέγεται καθηγητής στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα. Έχει κάνει πολλές ατομικές και ομαδικές παρουσιάσεις του έργου του στην Ελλάδα, στη Γαλλία, στη Δυτική και Ανατολική Γερμανία, στο Λουξεμβούργο, στην Ισπανία, στη Γιουγκοσλαβία, στη Ρουμανία, στην Ιρλανδία, στην Αλβανία, στην Κύπρο, στις ΗΠΑ, στη Σουηδία, στο Ισραήλ, στην Αγγλία, στην Ολλανδία, στην Τουρκία, στην Αίγυπτο, στην Ιταλία, στον Καναδά κ.λπ., σε ιδιωτικές γκαλερί, πινακοθήκες και μουσεία.

Καραμανωλάκης Βαγγέλης Ιστορικός - Καθηγητής Νεότερης Ελληνικής Ιστορίας, Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας, ΕΚΠΑ

O Βαγγέλης Καραμανωλάκης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1965. Αποφοίτησε από τη Μαράσλειο Παιδαγωγική Ακαδημία και εργάστηκε στη δημοτική εκπαίδευση για μια πενταετία. Σπούδασε στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας (ΕΚΠΑ) και πραγματοποίησε τις μεταπτυχιακές σπουδές του στην Αθήνα και στη Βιέννη. Το 2006 αναγορεύθηκε διδάκτορας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Από το 1996 εργάστηκε στα Αρχεία Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας (ΑΣΚΙ) έως το 2008, όταν εκλέχθηκε λέκτορας στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας (ΕΚΠΑ). Σήμερα είναι Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου των ΑΣΚΙ. Υπήρξε για μια δεκαετία (1999-2009) συνεργάτης στην κριτική ιστορικών βιβλίων στην εφ. Ελευθεροτυπία. Εχει διδάξει στο Πανεπιστήμιο της Κρήτης και στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, ενώ σήμερα είναι καθηγητής Θεωρίας και Ιστορίας της Ιστοριογραφίας και πρόεδρος της Διοικούσας Επιτροπής του Ιστορικού Αρχείου του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Βιβλία: H συγκρότηση της ιστορικής επιστήμης και η διδασκαλία της Iστορίας στο Πανεπιστήμιο Aθηνών (1837-1932), Αθήνα 2006, Κώστας Γαβρόγλου, Β. Καραμανωλάκης, Χάιδω Μπάρκουλα, Το Πανεπιστήμιο Αθηνών και η ιστορία του 1837-1937, Ηράκλειο, 2014 και Το ανεπιθύμητο παρελθόν. Οι φάκελοι κοινωνικών φρονημάτων στον 20ό αιώνα και η καταστροφή τους, Αθήνα 2019 (βραβείο Ακαδημίας Αθηνών). Έχει επιμεληθεί τόμους αναφορικά με την επτάχρονη δικτατορία (1967-1974), τις ιστορικές διαδρομές της ελληνικής νεολαίας στον 20ό αιώνα τις σχέσεις της ελληνικής με τη γαλλική ιστοριογραφία, τη δεκαετία του ‘40, τη σύντομη Μεταπολίτευση (1974-1975), την εννοιοδότηση των συλλογικών προσδιορισμών: Έλλην-Ρωμιός-Γραικός κ.ά.

Λυδάκης Στέλιος, Η ιστορία της νεοελληνικής ζωγραφικής, Μέλισσα, Αθήνα 1976
 
Ματθιόπουλος Δ. Ευγένιος, Οι εικαστικές τέχνες στην Ελλάδα, στο Χατζηιωσήφ Χρήστος (επιμ.), Ιστορία της Ελλάδας του 20ού αιώνα. τ. Α2 – Δ2, Βιβλιόραμα, Αθήνα 2003- 2009
 
Ματθιόπουλος Δ. Ευγένιος - Χατζηνικολάου Νίκος (επιμ.), Η Ιστορία της Τέχνης στην Ελλάδα, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, Ηράκλειο 2003
 
Μπαχαριάν Ασαντούρ– Πέτρος Ανταίος, Εικαστικές μαρτυρίες. Ζωγραφική – χαρακτική στον Πόλεμο, στην Κατοχή και στην Αντίσταση Αθήνα 1995
 
Ξύδης Αλέξανδρος, Προτάσεις για την ιστορία της Νεοελληνικής τέχνης, Ολκός, Αθήνα 1976 
 
Οι Έλληνες Ζωγράφοι. 20ος αιώνας, τ. 2, Μέλισσα, Αθήνα 1976
 
Παπανικολάου Μιλτιάδης, Ιστορία της τέχνης στην Ελλάδα Ζωγραφική και γλυπτική του 20ου αιώνα, Αδάμ – Πέργαμος, Αθήνα 1999
Σπητέρης Τώνης, Τρεις αιώνες νεοελληνικής τέχνης 1660 – 1967, τομ Β – Γ, Αθήνα 1979
 
Χρήστου Α. Χρύσανθος, Νεοελληνική χαρακτική, Εκδοτική Αθηνών, Αθήνα 1994
 

Σχετικές ομιλίες