Hostetler Brad
Γεωργοπούλου Μαρία
Γλώσσα
Αγγλική
Ημερομηνία
16/11/2021
Διάρκεια
01:28:04
Εκδήλωση
Διάλογοι για το Βυζάντιο στη Γεννάδειο Βιβλιοθήκη
Χώρος
Γεννάδειος Βιβλιοθήκη της Αμερικανικής Σχολής Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα
Διοργάνωση
Γεννάδειος Βιβλιοθήκη της Αμερικανικής Σχολής Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα
Κατηγορία
Ιστορία
Ετικέτες
Βυζάντιο, Εν τούτω νίκα, λείψανα, όπλο, επιγράμματα, λειψανοθήκη, μάχη, εκστρατεία
Βυζαντινοί Διάλογοι από τη Γεννάδειο Βιβλιοθήκη - ‘Εν τούτω νίκα’: Λείψανα ως όπλα στο Βυζάντιο
Η χρησιμοποίηση των ιερών λειψάνων ως ‘όπλα’ στο Βυζάντιο μαρτυρείται σε χρονικά, στρατιωτικές πραγματείες και επιγραφές. Η πρακτική αυτή ξεκίνησε με τον Μεγάλο Κωνσταντίνο, ο οποίος -σύμφωνα με τον Ευσέβιο- έκανε ένα αντίγραφο του ‘συμβόλου’ που είδε σε όραμα και το μετάφερε μαζί του στη μάχη της Μιλβίας Γέφυρας. Έκτοτε, οι αυτοκράτορες του Βυζαντίου έφεραν μαζί τους στις εκστρατείες ιερά αντικείμενα, συμπεριλαμβανομένων λειψάνων του Χριστού, της Παναγίας και αγίων. Τα ιερά κατάλοιπα των αγίων πιστεύονταν ότι λειτουργούσαν προστατευτικά και προσέφεραν θεία βοήθεια τόσο στα στρατεύματα και τον αυτοκράτορα όσο και στην ίδια την αυτοκρατορία. Μία από τις πλουσιότερες πηγές πληροφόρησης για την πρακτική αυτή είναι τα επιγράμματα που είναι, ή ήταν κάποτε, χαραγμένα πάνω σε λειψανοθήκες. Τεκμηριώνουν τη δύναμη που επικαλούνταν προκειμένου να εξασφαλιστεί η νίκη επί των εχθρών - πνευματικών και επίγειων. Η διάλεξη αυτή εξετάζει την στρατηγική των επιγραμμάτων από υλική και ρητορική σκοπιά και τους τρόπους με τους οποίους το εικονογραφικό και κειμενικό πρόγραμμα των λειψανοθηκών επικοινωνούσε και ενεργοποιούσε την πολεμική λειτουργία των λειψάνων.
Ο Brad Hostetler είναι Επίκουρος Καθηγητής της Ιστορίας της Τέχνης στο Κολλέγιο Kenyon. Ειδικεύεται στην τέχνη και τον υλικό πολιτισμό της Ύστατης Αρχαιότητας και του Βυζαντίου και ειδικότερα στα φορητά πολυτελή αντικείμενα από τον 9ο έως και τον 12ο αιώνα. Η έρευνά του επικεντρώνεται στη σχέση μεταξύ κειμένων και εικόνων, συμπεριλαμβανομένων εκφράσεων που αφορούν σε έργα τέχνης και λέξεων που έχουν χαραχτεί πάνω σ’ αυτά. Αυτή την περίοδο ολοκληρώνει μονογραφία η οποία εξετάζει τη φύση και την ερμηνεία των λειψάνων και των λειψανοθηκών στο Βυζάντιο μέσα από τις επιγραφές τους. Έχει τιμηθεί με υποτροφίες από το Ίδρυμα Gladys Krieble Delmas, το Dumbarton Oaks Research Library and Collection, και το Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης της Νέας Υόρκης.
Η Μαρία Γεωργοπούλου σπούδασε αρχαιολογία, ιστορία και ιστορία της τέχνης στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, τη Σορβόννη και το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Λος Άντζελες από όπου πήρε διδακτορικό τίτλο σπουδών στην Ιστορία της Τέχνης. Δίδαξε επί σειρά ετών στο Πανεπιστήμιο του Yale των Η.Π.Α. όπου και ίδρυσε το Πρόγραμμα Ελληνικών Σπουδών. Aπό το 2004 είναι διευθύντρια της Γενναδείου Βιβλιοθήκης της Αμερικανικής Σχολής Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα. Το βιβλίο της Venice’s Mediterranean Colonies: Architecture and Urbanism [Οι μεσογειακές αποικίες της Βενετίας. Αρχιτεκτονική και πολεοδομία] κυκλοφόρησε το 2001 από τον εκδοτικό οίκο του Πανεπιστημίου του Καίμπριτζ. Έχει δημοσιεύσει πολλές μελέτες σε επιστημονικά περιοδικά και καταλόγους εκθέσεων. Έχει διακριθεί με υποτροφίες από τα αμερικανικά ιδρύματα Φούλμπραϊτ, Mellon, Dumbarton Oaks, Getty και National Humanities Center. Τα επιστημονικά της ενδιαφέροντα εστιάζονται στις σχέσεις μεταξύ τέχνης και οικονομίας κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα καθώς και στην ανταλλαγή τεχνοτροπιών και τεχνικών ανάμεσα στη βυζαντινή, ισλαμική και δυτική μεσαιωνική τέχνη. Είναι μέλος του Εφορευτικού Συμβουλίου της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδος.
