Αντωνοπούλου Ζέττα

Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε αρχαιολογία και ιστορία τέχνης στο τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου στη θεματική της προστασίας μνημείων (συντήρηση και αποκατάσταση ιστορικών κτηρίων και συνόλων), ενώ το 2014 υποστήριξε τη διδακτορική της διατριβή στη Φιλοσοφική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών με θέμα “Ο γλύπτης Γιάννης Παππάς (1913-2005): τα χρόνια της Αιγύπτου (1945-1952)”. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα εστιάζονται στη νεοελληνική τέχνη και ιστορία, στο δημόσιο χώρο και τη διαχείριση της πολιτιστικής κληρονομιάς.

Εργάστηκε επί σειρά ετών στο Τμήμα Παραδοσιακών Κτηρίων και Μνημείων του Δήμου Αθηναίων για την καταγραφή, τεκμηρίωση και συντήρηση αγαλμάτων και ταφικών μνημείων, καθώς και μορφοπλαστικών και τοιχογραφικών διακόσμων διατηρητέων κτιρίων. Στο πλαίσιο αυτό εισήγαγε και καθιέρωσε στο δήμο Αθηναίων την επιστημονική συντήρηση των έργων τέχνης και εκπόνησε ερευνητικά, πιλοτικά και ευρωπαϊκά προγράμματα. Έχει δημοσιεύσει άρθρα της σε πρακτικά συνεδρίων, συλλογικά έργα και επιστημονικά περιοδικά. Η κυριότερη μελέτη της είναι «Τα γλυπτά της Αθήνας. Υπαίθρια γλυπτική 1834-2004» (εκδ. Ποταμός, 2003).

Από το 2012 προΐσταται του Ιστορικού Αρχείου του δήμου Αθηναίων, από όπου εργάζεται για τον εντοπισμό και περισυλλογή αρχειακού υλικού των δημοτικών υπηρεσιών, με σκοπό την προβολή και διάθεση στην έρευνα τεκμηρίων που αποτυπώνουν την ιστορία της τοπικής αυτοδιοίκησης της ελληνικής πρωτεύουσας.

Στο πλαίσιο της διδακτορικής της διατριβής, συνεργάστηκε με το Εργαστήριο Γιάννη Παππά για την τεκμηρίωση των έργων και του αρχείου του καλλιτέχνη. Το 2018 ανέλαβε την επιμέλεια της συλλογής του Εργαστηρίου Γιάννη Παππά, παραρτήματος του Μουσείου Μπενάκη.