Αρβανιτόπουλος Σταύρος
Γλώσσα
Ελληνική
Ημερομηνία
29/01/2020
Διάρκεια
01:50:14
Εκδήλωση
Ζωή και τέχνη στα χρόνια των Παλαιολόγων
Χώρος
Ίδρυμα Άγγελου και Λητώς Κατακουζηνού
Διοργάνωση
Σύλλογος Φίλων της Πατριαρχικής Μεγάλης του Γένους Σχολής
Κατηγορία
Ιστορία
Ετικέτες
Δυναστεία των Παλαιολόγων, Βυζαντινή Αυτοκρατορία, εποχή των Παλαιολόγων, βυζαντινή παράδοση, βυζαντινή τέχνη, κοσμήματα, έργα μικροτεχνίας, χρυσός, άργυρος, χαλκός, στεατίτης, ελεφαντόδοντο, ημιπολύτιμος λίθος, πολύτιμος λίθος
Οι συνθήκες που δημιούργησε η διάλυση της αυτοκρατορίας από τους Σταυροφόρους το 1204 και η ίδρυση πολυάριθμων ανταγωνιστικών μεταξύ τους κρατών, καθώς και οι εντεινόμενες επεκτατικές τάσεις των τουρκικών φύλων (με προεξάρχοντες τους Οθωμανούς από το 14ο αι. και εξής) διαμόρφωσαν μια νέα πραγματικότητα στα βαλκανικά και μικρασιατικά εδάφη. Η γενικευμένη πλέον ανασφάλεια, η έλλειψη ισχυρού κέντρου και αξιόπιστων κρατικών δομών, η ανάγκη προβολής των μικρών και μεγαλύτερων ηγεμόνων, η κατίσχυση των δυνατών και η συνακόλουθη συρρίκνωση της μεσαίας τάξης και διεύρυνση των ανισοτήτων συνέβαλαν στη συγκρότηση μιας μικρής αλλά οικονομικώς πολύ ισχυρής ομάδας, για την οποία οι τεχνίτες παρήγαγαν υψηλής αισθητικής κοσμήματα και έργα μικροτεχνίας. Κατά την περίοδο αυτή εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται ως βάση ο χρυσός, ο άργυρος, ο χαλκός, ο στεατίτης, σπανιότερα το ελεφαντόδοντο και για το διάκοσμο αδιακρίτως πολύτιμοι και ημιπολύτιμοι λίθοι, μαργαριτάρια, νιέλλο, σμάλτο (με την καθιερωμένη τεχνική του περίκλειστου, που έφτασε σε κορυφαία ποιότητα κατά τη μεσοβυζαντινή περίοδο), αλλά και η τεχνική του εγχάρακτου, της κοκκίδωσης, η εκκρουστική, η συρματερή, τόσο για ενώτια, ψέλλια, δακτυλίδια, φυλακτά, περίαπτα, όσο και για λειψανοθήκες, εικονίδια ιδιωτικής λατρείας, πυξίδες για τη φύλαξη κοσμημάτων.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1970. Σπούδασε Ιστορία και Αρχαιολογία στα Πανεπιστήμια Αθηνών και Birmingham (Master of Arts, Byzantine Studies). Είναι Διδάκτωρ της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Δίδαξε Ιστορία και Ιστορία της Τέχνης στο ιδιωτικό εκπαιδευτήριο “Θετική Αγωγή-Αποστολοπούλου”, Ιστορία Πολιτισμού στο Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο, Βυζαντινή Αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου (Π.Δ. 407/80). Διδάσκει Αρχιτεκτονική της βυζαντινής περιόδου στο Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα του Ινστιτούτου Βυζαντινού Πολιτισμού του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου. Συμμετέσχε σε ερευνητικά προγράμματα του Πανεπιστημίου Αθηνών και της 1ης Εφορείας Νεωτέρων Μνημείων. Εργάστηκε στο Ταμείο Αρχαιολογικών Πόρων και Απαλλοτριώσεων ως επιμελητής κειμένων, στο Μουσείο Μπενάκη ως μέλος της ομάδας επεξεργασίας της Συλλογής Ε. Φινόπουλου και στην εν Αθήναις Αρχαιολογική Εταιρεία ως μέλος της ομάδας τεκμηρίωσης και δημιουργίας λημμάτων του αρχείου της. Από το 2007 ως το 2012 κατείχε τις θέσεις του γενικού επιμελητή και του υπεύθυνου προσωπικού του Μουσείου της Πόλεως των Αθηνών – Ιδρύματος Βούρου-Ευταξία. Από το 1993 έχει αναλάβει την ξενάγηση μαθητών, φοιτητών (Ελλήνων και ξένων), αρχαιολόγων, αρχιτεκτόνων, αρχαιοφίλων σε μουσεία και μνημεία της Ελλάδας, της Κωνσταντινουπόλεως, της Ιταλίας, των Βαλκανίων, της Τουρκίας και της Αιγύπτου και έχει πραγματοποιήσει πολυάριθμες διαλέξεις και κύκλους μαθημάτων για τη βυζαντινή, μεταβυζαντινή, οθωμανική και νεώτερη τέχνη και αρχιτεκτονική και για τον καθημερινό βίο στην ύστερη αρχαιότητα και το Βυζάντιο. Έχει λάβει μέρος με ανακοινώσεις σε ελληνικά και διεθνή συνέδρια. Έχει δημοσιεύσει μονογραφίες, μελέτες και άρθρα σε επιστημονικά περιοδικά και τιμητικούς τόμους στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
