Κριμιζής Σταμάτης
Γλώσσα
Αγγλική
Ημερομηνία
29/10/2012
Διάρκεια
29:10
Εκδήλωση
Το φαινόμενο του θερμοκηπίου στο πλανητικό μας σύστημα
Χώρος
Ακαδημία Αθηνών
Διοργάνωση
Ακαδημία Αθηνών
Κατηγορία
Φυσικές επιστήμες
Ετικέτες
φαινόμενο του θερμοκηπίου, κλίμα
Η συνεχώς επεκτεινόμενη ατμόσφαιρα του Ήλιου, κινείται ακτινικά σε ταχύτητα περίπου 1,5 εκατομμύρια χιλιόμετρα / ώρα, περικλύει όλους τους πλανήτες και εκτείνεται σε σχεδόν 100 AU (1 AU ισούται με 150 εκατομμύρια χιλιόμετρα, όση είναι δηλαδή η απόσταση μεταξύ της Γης και του Ήλιου). Η πρώτη γραμμή της πλανητικής άμυνας είναι η αλληλεπίδραση χωρίς κρούσεις του ηλιακού ανέμου με το πλανητικό μαγνητικό πεδίο, όπως συμβαίνει στην περίπτωση του Ερμή, της Γης, του Δία, του Κρόνου, του Ουρανού και του Ποσειδώνα, περιπτώσεις οι οποίες έχουν διερευνηθεί in situ με διαστημόπλοιο. Οι "μαγνητόσφαιρες" των πλανητών εκτείνονται σε πολύ μεγάλα υψόμετρα και απομονώνουν τις πλανητικές ατμόσφαιρες από την άμεση επαφή με το καυτό ηλιακό άνεμο. Η απουσία ενός ισχυρού μαγνητικού πεδίου, όπως στην περίπτωση του Άρη, πιστεύεται ότι είναι υπεύθυνη για τη σάρωση της ατμόσφαιρας του πλανήτη από τον ηλιακό άνεμο περίπου 4 δισεκατομμύρια χρόνια πριν.
Ο Ακαδημαϊκός Σταμάτιος Κριμιζής έλαβε το πτυχίο του στη Φυσική από το Πανεπιστήμιο της Μιννεσότα (1961), το Master (1963) και το Διδακτορικό του (1965) στη Φυσική από το Πανεπιστήμιο της Αϊόβα, όπου και υπηρέτησε ως καθηγητής.
Το 1968 μετακινήθηκε στο Εργαστήριο Εφαρμοσμένης Φυσικής του Πανεπιστημίου Johns Hopkins, έγινε Επιστημονικός Διευθυντής το 1980, επικεφαλής της Διοίκησης Διαστήματος το 1991 και Ομότιμος Διευθυντής το 2004.
Πέρα από τις διοικητικές του δραστηριότητες, είναι επικεφαλής ερευνητής σε διάφορες διαστημικές αποστολές της NASA, συµπεριλαμβανομένων και των Voyagers 1 και 2 στους εξωτερικούς πλανήτες, τη Διαστρική Αποστολή Voyager, και την αποστολή του Cassini-Huygens στον Κρόνο και στον Τιτάνα. Έχει σχεδιάσει και κατασκευάσει όργανα που έχουν ταξιδέψει και στους οκτώ πλανήτες, καθώς επίσης και την αποστολή New Horizons (Νέοι Ορίζοντες) που εξερεύνησε τον Πλούτωνα τον Ιούλιο, 2015.
Έχει δημοσιεύσει περισσότερες από 600 εργασίες σε περιοδικά και βιβλία µε πάνω από 22.000 ετεροαναφορές, σχετικά µε τη φυσική του Ήλιου, το μεσοαστρικό χώρο, τις πλανητικές μαγνητόσφαιρες και την ηλιόσφαιρα.
Έχει λάβει τρεις φορές το NASA Exceptional Scientific Achievement Medal (1981, 1986, 2014), είναι διακεκριμένο µέλος (Εταίρος) της American Physical Society, της American Geophysical Union, της American Association for the Advancement of Science και του American Institute of Aero nautics and Astronautics, αποδέκτης του COSPAR’s Space Science Award (2002), του Basic Sciences Award (1994) της International Academy of Astronautics όπου προεδρεύει του Board of Trustees for Basic Sciences, το Χρυσό Μετάλλιο του Council of European Aerospace Societies (CEAS) (2011), το Jean Dominique Cassini Medal της Ευρωπαϊκής Γεωφυσικής Ένωσης (EGU) (2014) της οποίας κηρύχθηκε Επίτιμο Μέλος, το James Van Allen Space Environments Award του American Institute of Aeronautics and Astronautics (2014) και το Voyager Silver Achievement Award της NASA (2014).
Το 2015 το Smithsonian National Air and Space Museum της Ουάσινγκτον του απένειμε το Τρόπαιο για Συνολική Επίτευξη (Trophy for Lifetime Achievement). Το 2016 τιμήθηκε με το NASA Exceptional Public Service Medal (2016). Έχει ανακηρυχθεί Επίτιμος Διδάκτωρ των Πανεπιστημίων Αιγαίου, Αθηνών και Διεθνούς Πανεπιστημίου Ελλάδος. Εκλέχθηκε µέλος της Ακαδημίας Αθηνών (2004) και διευθύνει το Γραφείο Διαστημικής Έρευνας και Τεχνολογίας.
Διετέλεσε Πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Έρευνας και Τεχνολογίας και υπηρέτησε (2006-2010) ως εκπρόσωπος της Ελλάδος στο συμβούλιο του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος.
