Παυλόπουλος Προκόπιος
La Rocca Eugenio
Παπαγεωργίου Ειρήνη
Μαγγίνης Γιώργης
Γλώσσα
Ελληνική, Ιταλική με ταυτόχρονη διερμηνεία στα ελληνικά
Ημερομηνία
18/03/2019
Διάρκεια
01:21:24
Εκδήλωση
Ετήσια Ομιλία Άγγελος Δεληβορριάς
Χώρος
Μουσείο Μπενάκη Πειραιώς 138 & Μουσείο Μπενάκη Ελληνικού Πολιτισμού
Διοργάνωση
Μουσείο Μπενάκη
Κατηγορία
Αρχαιολογία
Ετικέτες
Ετήσια Ομιλία Άγγελου Δεληβορριά, Άγγελος Δεληβορριάς, μουσείο του Χρυσού Οίκου, Ρώμη, επιτοίχια ψηφιδωτά, αρχαία Ρώμη, ψηφιδωτό, ρωμαϊκά ψηφιδωτά, ρωμαϊκός πολιτισμός, ύστερη αρχαιότητα, χριστιανικά ψηφιδωτά
Το Μουσείο Μπενάκη, θέλοντας να αποτίσει φόρο τιμής στον επί σειρά ετών διευθυντή του Άγγελο Δεληβορριά, ο οποίος οραματίστηκε και υλοποίησε τη σημερινή δορυφορική του ανάπτυξη, αποφάσισε να οργανώνει, κάθε Μάρτιο, την «Ετήσια Ομιλία Άγγελου Δεληβορριά», με ομιλητές οι οποίοι δραστηριοποιούνται σε ένα από τα πολλά γνωστικά πεδία που ενδιέφεραν τον τιμώμενο.
Ο θεσμός της «Ετήσιας Ομιλίας Άγγελου Δεληβορριά» εγκαινιάστηκε έντεκα μήνες μετά την απώλειά του.
Την εναρκτήρια ομιλία τίμησε με την παρουσία του η Α.Ε. ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κύριος Προκόπιος Παυλόπουλος, ο οποίος και απηύθυνε χαιρετισμό κατά την έναρξη της εκδήλωσης.
Την εφετινή ομιλία έδωσε ο φίλος και συνάδελφος του Άγγελου Δεληβορριά, Eugenio La Rocca, τακτικό μέλος της Accademia Nationale dei Lincei και ομότιμος καθηγητής Αρχαιολογίας και Ιστορίας της Αρχαίας Ελληνικής και Ρωμαϊκής Τέχνης στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης «La Sapienza». Με την ιδιότητα του Εφόρου Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Πόλης της Ρώμης (1992-2008), ο Eugenio La Rocca συντόνισε την αναδιάρθρωση αρχαιολογικών μουσείων στη Ρώμη, είχε την ευθύνη πολυάριθμων αναστηλωτικών εργασιών και αρχαιολογικών ανασκαφών, και επιμελήθηκε αρχαιολογικές εκθέσεις με διεθνή ακτινοβολία. Το πλούσιο συγγραφικό του έργο είναι θεμελιώδες για την αρχαιολογική επιστήμη και την ιστορία της τέχνης.
Η διάλεξη του καθηγητή La Rocca, με τίτλο «Τα επιτοίχια ψηφιδωτά στο μουσείον του Χρυσού Οίκου στη Ρώμη», δόθηκε στο Μουσείο Μπενάκη Πειραιώς 138 και πραγματεύεται τον πολυτελή διάκοσμο του μουσείου, της αφιερωμένης δηλαδή στις Μούσες μεγάλης αίθουσας από τον Χρυσό Οίκο, το τεράστιο ανάκτορο του αυτοκράτορα Νέρωνα (54-68 μ.Χ.) στο κέντρο της αρχαίας Ρώμης. Το θέμα της πολυπρόσωπης ψηφιδωτής παράστασης, που αναπτύσσεται στους τοίχους της αίθουσας, είναι η μετά θάνατον αποθέωσις (θριαμβευτική υποδοχή στο πάνθεον) ενός ανθρώπου των γραμμάτων, ίσως ενός σπουδαίου ποιητή. Με την έρευνα των μωσαϊκών αυτών εμπλουτίζονται οι γνώσεις μας τόσο για την ιστορία του ρωμαϊκού πολιτισμού, όσο και για τα πολύ μεταγενέστερα χριστιανικά ψηφιδωτά που απηχούν τη λάμψη της τέχνης της ύστερης αρχαιότητας.
Την εκδήλωση προλόγισε η Ειρήνη Παπαγεωργίου, Επιμελήτρια του Τμήματος Προϊστορικών, Αρχαίων Ελληνικών και Ρωμαϊκών Συλλογών του Μουσείου Μπενάκη. Η εκδήλωση έκλεισε με παρέμβαση του Γιώργη Μαγγίνη, Επιστημονικού Διευθυντή του Μουσείου Μπενάκη.
Ο Προκόπιος Παυλόπουλος γεννήθηκε το 1950 στην Καλαμάτα. Το 1968 εισήχθη στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, από την οποίαν αποφοίτησε με άριστα το 1973. Συνέχισε, σε μεταπτυχιακό επίπεδο, τις σπουδές του στο Παρίσι και συγκεκριμένα στο Πανεπιστήμιο Paris II. Το 1974 έλαβε Δίπλωμα Μεταπτυχιακών Σπουδών στο Δημόσιο Δίκαιο (DEA de Droit Public) και το 1977 αναγορεύθηκε με άριστα διδάκτωρ (Doctorat d’ État). Το 1982 εξελέγη και ακολούθως διορίσθηκε Εντεταλμένος Υφηγητής στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και, μετά από διαδοχικές κρίσεις στις βαθμίδες του Επίκουρου Καθηγητή (1983) και του Αναπληρωτή Καθηγητή (1985), εξελέγη Καθηγητής της ίδιας Σχολής το 1989. Επιπροσθέτως, δίδαξε και διεξήγαγε έρευνα ως Επισκέπτης Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Paris II (1986).
Από το σύνολο των έργων του αναφέρονται, όλως ενδεικτικώς, «La directive en droit administratif», Paris, 1978, «The Law and Practice Relating to Pollution Control in Greece» (σε συνεργασία με τον Dr Γρ. Τιμαγένη), 1982, «Η συνταγματική κατοχύρωση της αιτήσεως ακυρώσεως: Μια σύγχρονη έποψη του κράτους δικαίου», 1982, «Μαθήματα διοικητικής επιστήμης», 1983, «Η αστική ευθύνη του Δημοσίου», τ. Ι, 1986, τ. ΙΙ, 1989, «Εγγυήσεις του δικαιώματος δικαστικής προστασίας στο ευρωπαϊκό κοινοτικό δίκαιο», 1993, «Η σύμβαση εκτέλεσης δημόσιου έργου», 1997, «Έντυπος Λόγος: Αρθρογραφία 1987-2003», 2003, «Η Αναθεώρηση του Συντάγματος-Υπό το πρίσμα της κοινοβουλευτικής εμπειρίας», 2010, «Το Λυκόφως των Πολιτικών Ηγεσιών: Αιτία ή αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης;», 2011, «Το δημόσιο δίκαιο στον αστερισμό της οικονομικής κρίσης», τ. Ι, 2η έκδ., 2014 και το συλλογικό έργο (σε συνεργασία με τους Καθηγητές Α. Γέροντα, Σ. Λύτρα, Γλ. Σιούτη και Σ. Φλογαΐτη) «Διοικητικό Δίκαιο», 3η έκδοση, 2015.
Ο Προκόπιος Παυλόπουλος υπήρξε ενεργός πολιτικός, αρχής γενομένης από το 1974-1975, κατά την άσκηση καθηκόντων Γραμματέα του πρώτου (προσωρινού) Προέδρου της Δημοκρατίας Μιχαήλ Στασινόπουλου. Διετέλεσε μέλος της Οικουμενικής Κυβέρνησης Ξ. Ζολώτα (1989-1990), στην οποίαν μετείχε ως Αναπληρωτής Υπουργός Προεδρίας, αρμόδιος για τα ΜΜΕ και Κυβερνητικός Εκπρόσωπος. Το 1990 ανέλαβε καθήκοντα Διευθυντή του Νομικού Γραφείου της Προεδρίας της Δημοκρατίας, επί προεδρίας Κωνσταντίνου Καραμανλή, θέση στην οποία παρέμεινε έως το 1995. Μεταξύ 1995 και 1996 ήταν Εκπρόσωπος Τύπου της Νέας Δημοκρατίας. Το 1996 εξελέγη Βουλευτής Επικρατείας της Νέας Δημοκρατίας και ως το 2000 άσκησε καθήκοντα Τομεάρχη Δημόσιας Διοίκησης, Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης. Από το 2000 ως το 2014 εκλεγόταν συνεχώς Βουλευτής Α΄ Αθηνών. Από το 2000 έως το 2004 ήταν Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας. Μεταξύ 2004-2009 διετέλεσε, αδιαλείπτως, Υπουργός Εσωτερικών στις Κυβερνήσεις Κώστα Καραμανλή, με την ενιαία μορφή που είχε τότε το Υπουργείο αυτό. Στις 18 Φεβρουαρίου του 2015 εξελέγη Πρόεδρος της Δημοκρατίας με πλειοψηφία 233 ψήφων επί 300.
Πηγή: Ιστότοπος της Προεδρίας της Δημοκρατίας
Ο Eugenio La Rocca είναι τακτικό μέλος της Accademia Nationale dei Lincei και ομότιμος καθηγητής Αρχαιολογίας και Ιστορίας της Αρχαίας Ελληνικής και Ρωμαϊκής Τέχνης στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης «La Sapienza». Με την ιδιότητα του Εφόρου Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Πόλης της Ρώμης (1992-2008), ο Eugenio La Rocca συντόνισε την αναδιάρθρωση αρχαιολογικών μουσείων στη Ρώμη, είχε την ευθύνη πολυάριθμων αναστηλωτικών εργασιών και αρχαιολογικών ανασκαφών, και επιμελήθηκε αρχαιολογικές εκθέσεις με διεθνή ακτινοβολία. Το πλούσιο συγγραφικό του έργο είναι θεμελιώδες για την αρχαιολογική επιστήμη και την ιστορία της τέχνης.
Η Ειρήνη Παπαγεωργίου, αρχαιολόγος, σπούδασε Αρχαιολογία και Ιστορία της Τέχνης στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Μετά από σύντομη θητεία στις Εφορείες Αρχαιοτήτων Χίου και Λέσβου του Υπουργείου Πολιτισμού εντάχθηκε το 1991 στο Μουσείο Μπενάκη, αρχικά ως επιστημονική βοηθός του Διευθυντή Άγγελου Δεληβορριά και από το 2000 ως επιμελήτρια των Προϊστορικών, Αρχαίων Ελληνικών και Ρωμαϊκών Συλλογών. Έχει συμμετάσχει σε αρκετές ανασκαφές στη Βοιωτία, την Πελοπόννησο και τα Ψαρά και από το 1987 είναι συνεργάτης των Ανασκαφών Ακρωτηρίου Θήρας. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα εστιάζονται στη μελέτη της αιγαιακής εικονογραφίας της 2ης χιλιετίας π.Χ. και της τέχνης της χρυσοχοϊας στην αρχαιότητα. Σχετικές μελέτες της έχουν δημοσιευθεί σε καταλόγους εκθέσεων, συλλογικούς τόμους και επιστημονικά περιοδικά στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Από το 2000 και μετά έχει εμπλακεί στη διοργάνωση όλων των αρχαιολογικών εκθέσεων που παρουσιάστηκαν στο Μουσείο και έχει συμβάλει στις αρχαιολογικές εκθέσεις στις οποίες συμμετείχε το Μουσείο στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Ο Γιώργης Μαγγίνης είναι ο επιστημονικός διευθυντής του Μουσείου Μπενάκη. Σπούδασε αρχαιολογία και ιστορία της τέχνης στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου (SOAS), όπου ολοκλήρωσε τη διδακτορική του διατριβή. Από το 2001 διδάσκει ιστορία της βυζαντινής τέχνης (SOAS κ.α.), της ισλαμικής τέχνης (SOAS, Ινστιτούτο Courtauld, Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου, Μουσείο Ισλαμικής Τέχνης στο Κατάρ κ.α.) και της κινεζικής τέχνης (SOAS, Μουσείο Μπενάκη). Έχει συμμετάσχει σε αρχαιολογικές ανασκαφές στην Ελλάδα, την Κύπρο και στην Αίγυπτο. Έχει εργαστεί στον καθεδρικό ναό Αγίας Σοφίας Λονδίνου ως υπεύθυνος αρχείου και επιμελητής μουσείου, στην επανέκθεση του Αρχαιολογικού Μουσείου Ιωαννίνων, σε μουσεία στο Ηνωμένο Βασίλειο κ.α. Έχει δημοσιεύσει άρθρα πάνω στην κυπριακή προϊστορία, την ισλαμική τέχνη, τις σιναϊτικές σπουδές, τις ευρωπαϊκές διακοσμητικές τέχνες, την κινεζική κεραμική καθώς και την ελληνική και αρμενική διασπορά. Το 2016 εξέδωσε δύο βιβλία: Mount Sinai: A History of Travellers and Pilgrims και China Rediscovered: The Benaki Museum Collection of Chinese Ceramics.