Bodossaki Lectures on Demand
ΙΔΡΥΜΑ ΜΠΟΔΟΣΑΚΗ

Το νέο Μουσείο Ακρόπολης και η ελγινειοποίηση των μαρμάρων του Παρθενώνα

Πλάντζος Δημήτρης

20 Μαΐου 2011

ΟΜΙΛΙΕΣ
EXIT FULL SCREEN VIDEO & SLIDES
ΔΙΑΡΚΕΙΑ 18:48 ΠΡΟΒΟΛΕΣ 4286
ΔΙΑΦΑΝΕΙΕΣ /

Η μεταχείρηση που επιφυλάσσει η Ελλάδα, ως εθνικό κράτος του δυτικού κόσμου, στα υλικά κατάλοιπα της πολιτισμικής της κληρονομιάς έχει ορθά χαρακτηριστεί ως η "νεωτερική υπογραφή" της χώρας, καθώς οι Έλληνες καλούνται συνεχώς να αποδείξουν ότι όντως αξίζουν το προνόμιο να κατοικούν στον τόπο που γέννησε το κλασικό ιδεώδες. Η διαρκής αναστήλωση, ανάδειξη και προβολή των αρχαιολογικών μνημείων, πέρα από την προφανή επιδίωξη της ικανοποίησης του διεθνούς τουρισμού στον οποίο αποβλέπει η χώρα, κρύβει και την επιθυμία των Ελλήνων να γίνουν αποδεκτοί και ως εκπρόσωποι της δυτικής νεωτερικότητας. Το νέο Μουσείο Ακρόπολης, μία από τις ελάχιστες ολοκληρωμένες προσπάθειες στο χώρο της διαχείρισης της πολιτισμικής κληρονομιάς τα τελευταία χρόνια, δείχνει να συμμερίζεται την ίδια αγωνία: το κτίριο, οι χώροι, η έκθεση επιχειρούν να αποδείξουν ότι στην Ελλάδα η παγκόσμια κληρονομιά έχει, επιτέλους, τη μεταχείρηση που απαιτείται από τους ποικιλώνυμους διεκδικητές της. Αυτό καθίσταται ιδιαίτερα σαφές με την παρουσία / απουσία των ελγινείων, και την προσπάθεια να αποδειχτεί η ανωτερότητα της ελληνικής έκθεσης σε σχέση με τη βρετανική. Το μουσείο εφαρμόζει, έτσι, τεχνικές εκμοντερνισμού του εαυτού του και των εκθεμάτων του ώστε να πείσει για την εγκυρότητά του. Είναι όμως η νεωτερική μουσειολογία κάτι που απλώς μπορεί να επαναληφθεί με την ίδια ευκολία και στις "παρυφές του μητροπολιτικού πόθου;"

Πλάντζος Δημήτρης Καθηγητής Κλασικής Αρχαιολογίας, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Ο Δημήτρης Πλάντζος είναι κλασικός αρχαιολόγος με σπουδές στην Αθήνα και την Οξφόρδη. Στα επιστημονικά του ενδιαφέροντα συγκαταλέγονται η ιστορία της αρχαίας τέχνης, η αρχαιολογική θεωρία και οι νεωτερικές προσλήψεις του κλασικού πολιτισμού. Είναι καθηγητής στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και συνδιευθυντής της Πανεπιστημιακής Ανασκαφής Άργους Ορεστικού (Καστοριά). Έχει εργαστεί ως επιμελητής στο Μουσείο Κοσμήματος Ηλία Λαλαούνη και το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, και έχει διδάξει στα Πανεπιστήμια Πελοποννήσου και Ιωαννίνων.

Έχει δημοσιεύσει μελέτες και άρθρα για την ελληνική τέχνη, τη θεωρία και μεθοδολογία της κλασικής αρχαιολογίας, τις νεωτερικές προσλήψεις του κλασικού πολιτισμού, και τις βιοπολιτικές χρήσεις της αρχαιότητας. Πρόσφατα έργα του: Οι αρχαιολογίες του κλασικού (Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου 2014), Ελληνική τέχνη και αρχαιολογία (Καπόν 2016), Το πρόσφατο μέλλον (Νεφέλη 2016), και Η τέχνη της ζωγραφικής στον αρχαιοελληνικό κόσμο (Καπόν 2018).

Σχετικές ομιλίες