Το “έντεχνο” και το “λόγιο” - Μια "Όρολογιακή" βόμβα στα θεμέλια του Ελληνικού συλλογικού καλλιτεχνικού αισθητηρίου

Οι λέξεις, πέραν του πρωτογενούς και αυτονόητου όρου της ύπαρξης και της χρήσης τους, που είναι η ευθύγραµµη σύνδεση µε µια ή περισσότερες σηµασίες, φέρουν κατά κανόνα µαζί τους και φορτίσεις, που µπορούν να είναι και παράλληλες αλλά και αντίθετες προς την σηµασία τους. Στην ελληνική γλώσσα της σύγχρονης εποχής, οι σηµασίες και οι φορτίσεις συχνά δεν συµπίπτουν, ενώ οι δεύτερες υπερισχύουν των πρώτων, ενίοτε σε σηµείο 

αλλοίωσης. Οι ιστορικές συνθήκες εξέλιξης του νεοελληνικού πολιτισµού, που διαµόρφωσαν µεταξύ άλλων και τις φορτίσεις των λέξεων και των όρων, έπαιξαν και στο πεδίο της µουσικής τον πολύ σηµαντικό ρόλο τους. Η Ελληνική µουσικολογία, µια νέα επιστήµη, καθυστέρησε και καθυστερεί ακόµη να δηµιουργήσει και να κατοχυρώσει το λεξιλογικό επιστηµονικό της οπλοστάσιο, µε αποτέλεσµα να σπεύδει εκ των υστέρων, συνήθως µάταια, να ξανακερδίσει τις σηµασίες για τις λέξεις που δικαιωµατικά θα της ανήκαν. Το πράγµα θα είχε το περιορισµένο ενδιαφέρον του µέσα στα στεγανά της επιστηµονικής έρευνας αν δεν προεκτεινόταν και στην κοινωνία και αν δεν δηµιουργούσε µια σύγχυση όχι µόνο για τις σηµασίες των όρων, αλλά ακόµη και για την ίδια τη διάκριση των µουσικών ειδών που απασχολούν και ενδιαφέρουν το ευρύτερο καλλιτεχνικό αισθητήριο της Ελληνικής κοινωνίας 

και της Ελληνικής παιδείας. Η εισήγηση αυτή επιχειρεί να επισηµάνει ακροθιγώς τις συνέπειες και τις προεκτάσεις του φαινοµένου και να ωθήσει το θέµα προς το επίκεντρο µιας ευρύτερης συζήτησης στη σύγχρονη «υπό κρίσιν» Ελλάδα. 

(Η βιντεοσκόπηση της συγκεκριμένης ομιλίας παραχωρήθηκε στο Blod από το αρχείο της Μεγάλης Μουσικής Βιβλιοθήκης «Λίλιαν Βουδούρη»)