Τελετή Απονομής των Επιστημονικών Βραβείων Ιδρύματος Μποδοσάκη 2025

Η Αθηνά Δεσύπρη έχει μακροχρόνια ενασχόληση με κοινωνικά και περιβαλλοντικά ζητήματα και αξιοσημείωτη εμπειρία σε θέματα διοίκησης και μετασχηματισμού οργανισμών. Κατά την πλούσια επαγγελματική πορεία της έχει ασχοληθεί με θέματα διακυβέρνησης, στρατηγικού ανασχεδιασμού και υλοποίησης, ανθρώπινου δυναμικού, και χρηματοοικονομικά. Είναι Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ιδρύματος Μποδοσάκη από το 2021, ενώ από το τέλος του 2018 έως το 2021 υπήρξε Γενική Γραμματέας του Ιδρύματος.

Επί σειρά ετών συμμετείχε σε εθελοντική βάση στο Διοικητικό Συμβούλιο του WWF Greece όπου διετέλεσε Πρόεδρος και Αντιπρόεδρος, ενώ στο παρελθόν υπήρξε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του ΕΛΙΑΜΕΠ.

Από το 1996 έως το 2018 είχε σταδιοδρομήσει στην τράπεζα Eurobank ως Γενική Διευθύντρια Ανθρώπινου Δυναμικού του Ομίλου (2007-2018), Σύμβουλος Διοίκησης σε θέματα μετασχηματισμού (2001-2007), Γενική Διευθύντρια και ιδρυτικό στέλεχος της Eurobank Χρηματιστηριακής (1996-2001). Πριν από τη Eurobank εργάστηκε στην Ελλάδα και το εξωτερικό, στον χρηματιστηριακό τομέα.

Κατέχει MBA από το INSEAD και πτυχίο στη Διοίκηση Επιχειρήσεων από το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Ο Αθανάσιος Φωκάς είναι ακαδημαϊκός και Ομότιμος Καθηγητής Μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο του Cambridge. Είναι, επίσης, Μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Επιστημών. Σπούδασε Αεροναυπηγική στο Imperial College (BSc, 1975), Εφαρμοσμένα Μαθηματικά στο Caltech (PhD, 1979) και Ιατρική στο University of Miami (MD, 1986). Το 1986, σε ηλικία 33 ετών, εξελέγη Καθηγητής και Διευθυντής του τμήματος Μαθηματικών και Ηλεκτρονικών Υπολογιστών του πανεπιστημίου Clarkson στις ΗΠΑ. Το 1996 εξελέγη στην έδρα Εφαρμοσμένων Μαθηματικών του Imperial College και το 2002 στην έδρα Μη-Γραμμικής Μαθηματικής Επιστήμης του πανεπιστημίου Cambridge, όπου και είναι εταίρος του κολεγίου Claire Hall. Το 2000 του απενεμήθη το βραβείο «Naylor» της Μαθηματικής Εταιρείας του Λονδίνου. Αξίζει να σημειωθεί ότι το βραβείο αυτό θεωρείται το πιο σημαντικό βραβείο Εφαρμοσμένων Μαθηματικών και Θεωρητικής Φυσικής στο Ηνωμένο Βασίλειο, ενώ έχει απονεμηθεί το 1991 στον Roger Penrose και το 1999 στον Stephen Hawking. Επίσης, του έχει απονεμηθεί το «Αριστείον των Επιστημών» της Ακαδημίας Αθηνών, βραβείο το οποίο απονέμεται κάθε τέσσερα χρόνια σε Έλληνα ερευνητή των φυσικών επιστημών, της μηχανικής και της Ιατρικής, καθώς και το «Αριστείο Μποδοσάκη», το οποίο απονέμεται κάθε δύο χρόνια σε Έλληνες ερευνητές από διεθνή επιστημονική επιτροπή προεδρεύοντος ενός κατόχου βραβείου Nobel. Είναι επίτιμος διδάκτωρ επτά πανεπιστημίων, ενώ του έχει απονεμηθεί η διάκριση του Ταξιάρχη του Τάγματος του Φοίνικος από τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας. Το 2009 ανακηρύχθηκε Guggenheim Fellow επί τη βάσει «των λαμπρών του επιστημονικών επιτευγμάτων και των εξαιρετικώς υποσχόμενων επιστημονικών του δυνατοτήτων». Αποτελεί το πρώτο εκλεγμένο τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών που διδάσκει Εφαρμοσμένα Μαθηματικά. Έχει δημοσιεύσει περισσότερα από 300 επιστημονικά άρθρα και είναι συγγραφέας ή συν-συγγραφέας επτά βιβλίων και τριών μονογραφιών. Το «ISI Web of Science» περιλαμβάνει τον κ. Φωκά στη λίστα των μαθηματικών με τις περισσότερες βιβλιογραφικές αναφορές παγκοσμίως.

Τα ερευνητικά ενδιαφέροντα της Μαρίας Πετροπούλου εστιάζουν στον χώρο της Αστροφυσικής Υψηλών Ενεργειών και της Αστρονομίας Πολλαπλών Αγγελιοφόρων. Ξεκίνησε την ανεξάρτητη ερευνητική της πορεία το 2014 και αναζητά λύσεις για θεμελιώδη προβλήματα της αστροφυσικής.

Εστιάζει στις διεργασίες ακτινοβολίας σε αστροφυσικά πλάσματα, στις διαδικασίες επιτάχυνσης σωματιδίων σε υψηλές ενέργειες και παραγωγής νετρίνων. Μελετά τη μη θερμική ακτινοβολία που παράγεται από αστροφυσικές εκροές, όπως οι κοσμικές ακτίνες και τα αστροφυσικά νετρίνα υψηλής ενέργειας, καθώς και τους μηχανισμούς επιτάχυνσης σωματιδίων υψηλής ενέργειας σε ισχυρούς αστροφυσικούς πίδακες. Στοχεύοντας στον συνδυασμό της θεωρίας με τις παρατηρήσεις, διατυπώνει μοντέλα και προβλέψεις που μπορούν να ελεγχθούν με βάση το πλήθος των δεδομένων σε όλο το φάσμα της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας.

Γεννήθηκε το 1985 και μεγάλωσε στην Αθήνα.

Έλαβε πτυχίο Φυσικής το 2008, μεταπτυχιακό δίπλωμα στην Αστροφυσική το 2010 και διδακτορικό δίπλωμα (Ph.D.) με Άριστα στις Φυσικές Επιστήμες από το Τμήμα Φυσικής του ΕΚΠΑ το 2013. Στη συνέχεια πραγματοποίησε μεταδιδακτορική έρευνα στο Πανεπιστήμιο Purdue (ΗΠΑ) ως Einstein Fellow (2013-2016) και ως μεταδιδακτορική συνεργάτιδα (2016-2017), και στο Πανεπιστήμιο Princeton (ΗΠΑ) ως Lyman Spitzer Postdoctoral Fellow (2017-2020). Από το 2020 εργάζεται ως Επίκουρη Καθηγήτρια στο Τμήμα Φυσικής του ΕΚΠΑ.

Βραβεύτηκε το 2015 από την Ελληνική Αστρονομική Εταιρεία και το 2016 από το ελβετικό ίδρυμα MERAC για τη διδακτορική της διατριβή με θέμα τη μελέτη ακτινοβολιακών ασταθειών και επιτάχυνσης σωματιδίων σε αστροφυσικά πλάσματα με εφαρμογές στους πίδακες ενεργών γαλαξιών και εκλάμψεων ακτίνων γάμμα. Το 2021 βραβεύτηκε με το ελληνικό βραβείο L'Oreal-UNESCO για τις Γυναίκες στην Επιστήμη.

Το 2021 έλαβε χρηματοδότηση ύψους 100.000€ από το ίδρυμα MERAC και το 2022 της απονεμήθηκε χρηματοδότηση ύψους ~199.000C από το Ελληνικό Ίδρυμα Έρευνας και Καινοτομίας για την εκπόνηση έρευνας στο πεδίο Αστρονομίας Πολλαπλών Αγγελιοφόρων.

Έχει δημοσιεύσει 97 άρθρα σε περιοδικά με κριτές, ~3.700 αναφορές και h-index 33.

Από το 2022 είναι εκλεγμένο μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Ελληνικής Αστρονομικής Εταιρείας (ΕΛ.ΑΣ.ΕΤ.) και τελεί χρεη Γραμματεως.

Κατοικεί στην Αθήνα με τον σύζυγό της, Γιώργο Βασιλόπουλο, Αστροφυσικό και Επίκουρο Καθηγητή στο ΕΚΠΑ.

Ο Γιώργος Κόλλιας είναι Βιολόγος, τακτικό Μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, Καθηγητής Φυσιολογίας και Διευθυντής του Εργαστηρίου Φυσιολογίας στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, καθώς και Συνεργαζόμενος Ερευνητής στο Ερευνητικό Κέντρο Βιοϊατρικών Επιστημών «Αλέξανδρος Φλέμιγκ».

Αναγνωρίζεται διεθνώς για πρωτοποριακές έρευνες που οδήγησαν στις πρώτες κλινικές δοκιμές και την ανάπτυξη των βιολογικών αντι-TNF θεραπειών για τη ρευματοειδή αρθρίτιδα. Το εργαστήριό του πρωτοπορεί στην ανάπτυξη γενετικών μεθόδων για την κατανόηση των μοριακών και κυτταρικών μηχανισμών που διέπουν τις χρόνιες, φλεγμονώδεις ανοσολογικές νόσους. Έχει δημοσιεύσει περισσότερα από 150 επιστημονικά άρθρα και 40 ανασκοπήσεις και σχολιασμούς (>27.000 αναφορές, h-index 73, Πηγή: Google Scholar). To 2014 έλαβε επιχορήγηση από το υψηλού κύρους ‘πρόγραμμα έμπειρων ερευνητών’ του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Έρευνας (ERC).

Ζωικά μοντέλα που έχουν αναπτυχθεί στο εργαστήριο του έχουν διανεμηθεί σε πολλά ακαδημαϊκά και βιομηχανικά εργαστήρια σε όλο τον κόσμο (πάνω από 280 ΜΤΑ τα τελευταία δέκα χρόνια). Το 2005, ίδρυσε την πρώτη εξαγωγική επιχείρηση έντασης γνώσης – τεχνοβλαστό, την Biomedcode Ελλάς Α.Ε. Από το 2000, είναι εκλεγμένο μέλος του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Μοριακής Βιολογίας (EMBO). Το 2014 του απενεμήθη το διεθνές βραβείο Carol-Nachman για πρωτοποριακές έρευνες στον τομέα της Ρευματολογίας και το 2015 βραβεύτηκε με το πρώτο Ερευνητικό βραβείο των Prix Galien Greece.

Είναι Μέλος της Επιτροπής Επιστημονικών Βραβείων και Μέλος Δ.Σ. του Ιδρύματος Μποδοσάκη.

Το εργαστήριο της Σταυρούλας Χάτζιου αναπτύσσει χημικές προσεγγίσεις για να ανακαλύψει πρωτεΐνες και μεταβολίτες που ρυθμίζουν τις αλληλεπιδράσεις μεταξύ των βακτηριακών κυττάρων και των ξενιστών κυττάρων στον γαστρεντερικό σωλήνα. Με τη συγχώνευση των πεδίων της χημείας και της μικροβιολογίας, το εργαστήριό της στοχεύει στον εντοπισμό νέων θεραπευτικών στόχων για γαστρεντερικές λοιμώξεις και συναφείς καρκίνους.

Γεννήθηκε τον Σεπτέμβριο του 1983 στο Blacksburg της Virginia στις ΗΠΑ από Ελληνίδα μητέρα από τη Συκιά Λακωνίας και Έλληνα πατέρα από τη Φλώρινα. Ως παιδί έμαθε ελληνικά στο σπίτι και περνούσε πολλά απογεύματα στο εργαστήριο του πατέρα της, ο οποίος ήταν Καθηγητής Φυτοπαθολογίας και Αναπληρωτής Κοσμήτορας στο Πανεπιστήμιο Virginia Tech. Η μητέρα της ήταν επίσης Καθηγήτρια στο Virginia Tech στο μάρκετινγκ και αργότερα ίδρυσε το πρόγραμμα της νεοελληνικής γλώσσας στο ίδιο σχολείο.

Έλαβε Μπάτσελορ (B.S.) στη Χημεία από το Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης (ΜΙΤ), όπου εργάστηκε με τη Sarah Ε. O'Connor, και το διδακτορικό (Ph.D.) στη Χημεία με την Carolyn Bertozzi στο Πανεπιστήμιο Berkeley. Κατά τη διάρκεια της μεταπτυχιακής της εργασίας, ανακάλυψε έναν μηχανισμό που ρυθμίζει την κυτταρική βιολογία και την αντίσταση στα αντιβιοτικά του παθογόνου της φυματίωσης (Mycobacterium tuberculosis).

Μετά την εκπλήρωση του Διδακτορικού της, έλαβε την ερευνητική υποτροφία Thomas C. Alber Science and Engineering for Global Health Research Fellowship, για να μελετήσει τη μόλυνση από Μ. tuberculosis στην Ουγκάντα. Ολοκλήρωσε τη μεταδιδακτορική εργασία της στο εργαστήριο του Matthew Waldor στην Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ και στο Νοσοκομείο Brigham and Women's, όπου ήταν μεταδιδακτορική συνεργάτιδα της υποτροφίας Charles A. King Trust, για το ερευνητικό της έργο. Εκεί χρησιμοποίησε χημικά πρωτεομικά για να ανακαλύψει ένζυμα ξενιστή και παθογόνου που είναι ενεργά σε ένα ζωικό μοντέλο χολέρας.

Το 2017, ξεκίνησε το ανεξάρτητο εργαστήριό της ως Επίκουρη Καθηγήτρια στο Yale και προήχθη σε Αναπληρώτρια Καθηγήτρια το 2024.0 πρωταρχικός στόχος του ερευνητικού προγράμματος του εργαστηρίου της είναι να κατανοήσει τον τρόπο με τον οποίο τα βακτηριακά κύτταρα και τα κύτταρα ξενιστές προσαρμόζονται στο οξειδωτικό στρες κατά τη διάρκεια της μόλυνσης, καθώς η προσαρμογή μπορεί να συμβάλλει στην ανάπτυξη σοβαρών ασθενειών, συμπεριλαμβανομένων των καρκίνων του γαστρεντερικού συστήματος.

Έχει λάβει αρκετά βραβεία πρώιμης σταδιοδρομίας, μεταξύ των οποίων τα: Beckman Young Investigator Award, Sloan Research Fellowship in Chemistry, ACS Infectious Diseases/ACS Division of Biological Chemistry Young Investigator Award.

Η Θεοδώρα Βαρβαρίγου είναι καθηγήτρια στη Σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου (ΕΜΠ).

Έλαβε το πτυχίο Ηλεκτρολόγου Μηχανικού από το ΕΜΠ το 1988 και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στην Ηλεκτρολογική Μηχανική (1989) και στην Επιστήμη των Υπολογιστών (1991) στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ, στην Καλιφόρνια, όπου εκπόνησε και τη διδακτορική της διατριβή το 1991.

Έχει εργαστεί ως ερευνήτρια στο AT & T Bell Labs στις Ηνωμένες Πολιτείες, USA και ως Επίκουρη Καθηγήτρια στο Πολυτεχνείο Κρήτης. Έχει μεγάλη εμπειρία σε τεχνολογίες αιχμής, όπως το cloud computing, την επεξεργασία πολυμεσικού περιεχομένου, το semantic web, τις τεχνολογίες κοινωνικής δικτύωσης κ.λπ. Έχει δημοσιεύσει περισσότερες από 200 εργασίες σε κορυφαία διεθνή επιστημονικά περιοδικά, συνέδρια και βιβλία.

Είναι μέλος της Επιτροπής Επιστημονικών Βραβείων και μέλος Δ.Σ. του Ιδρύματος Μποδοσάκη.

Η έρευνα του εργαστηρίου του Ιωάννη Γκιουλέκα κινείται στις περιοχές της γραφικής υπολογιστών και όρασης υπολογιστών, και εστιάζει στην υπολογιστική απεικόνιση. Ο τομέας αυτός μελετάει τον συνδυασμό και την ενσωμάτωση οπτικών, ηλεκτρονικών και υπολογιστικών τεχνικών, με σκοπό τη δημιουργία συστημάτων απεικόνισης με πρωτοφανείς δυνατότητες. Μερικά παραδείγματα περιλαμβάνουν: συστήματα που «βλέπουν» γύρω από γωνίες σε εφαρμογές πλοήγησης και παρακολούθησης, συστήματα για τη μη επεμβατική απεικόνιση αγγείων αίματος ή εγκεφαλικών κυττάρων σε ιατρικές εφαρμογές και συστήματα οπτικής τομογραφίας για εφαρμογές επίβλεψης και αντιμετώπισης πυρκαγιών και άλλων καταστροφών.

Ο Γιάννης γεννήθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου 1986 στον Λαγκαδά Θεσσαλονίκης. Αποφοίτησε από το Ενιαίο Λύκειο Λαγκαδά και ξεκίνησε τις σπουδές του το 2004 στη Σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου. Έλαβε το δίπλωμα του το 2009, με τη διπλωματική του εργασία στην υπολογιστική προσοχή με επιβλέποντα τον καθηγητή Πέτρο Μαραγκό.

Συνέχισε τις σπουδές του στη Σχολή Μηχανικής και Εφαρμοσμένων Επιστημών του Πανεπιστημίου Harvard λαμβάνοντας Master το 2014 και διδακτορικό το 2016.
Η διδακτορική του διατριβή, την οποία ολοκλήρωσε υπό την επίβλεψη του καθηγητή Todd Zickler, εισήγαγε υπολογιστικούς αλγορίθμους για την αντιστροφή της σκέδασης του φωτός -ένα θεμελιώδες πρόβλημα στα εφαρμοσμένα μαθηματικά και την εφαρμοσμένη φυσική, με εφαρμογές στην ιατρική απεικόνιση, στην επιστήμη υλικών και την τηλεπισκόπηση. Από το 2017 είναι μέλος του διδακτικού και ερευνητικού προσωπικού στο Πανεπιστήμιο Carnegie Mellon, αρχικά ως Επίκουρος Καθηγητής και από το 2023 ως Αναπληρωτής Καθηγητής.

Για την έρευνα του έχει λάβει τιμητικές διακρίσεις που περιλαμβάνουν την ερευνητική υποτροφία του Alfred P. Sloan Foundation, το CAREER Award του National Science Foundation των ΗΠΑ, τρία βραβεία καλύτερης δημοσίευσης στα κορυφαία συνέδρια όρασης υπολογιστών (CVPR 2019 και 2024, ένα από τα δύο κορυφαία συνέδρια τεχνητής νοημοσύνης) και γραφικής υπολογιστών (SIGGRAPH 2024).

Η έρευνά του έχει επίσης αναγνωριστεί από δημοσιεύσεις της Αμερικανικής DARPA, καθώς και με βραβεία από εταιρείες όπως οι Sony, Google, NVIDIA, Lockheed Martin.

Συμμετέχει ενεργά σε οργανωτικές επιτροπές των κορυφαίων συνεδρίων όρασης υπολογιστών και γραφικής υπολογιστών (CVPR, ICCV, SIGGRAPH, SIGGRAPH Asia) και ήταν ο οργανωτής του ICCP 2022, του κορυφαίου συνεδρίου υπολογιστικής απεικόνισης.

Παράλληλα με την έρευνά του, διδάσκει μαθήματα σχετικά με την υπολογιστική απεικόνιση και την υπολογιστική μοντελοποίηση του φωτός σε προπτυχιακούς και μεταπτυχιακούς φοιτητές και οργανώνει μαθήματα εισαγωγής στη φωτογραφία και στην απεικόνιση για μαθητές δημοτικών και γυμνασίων.

Ζει στο Pittsburgh της Pennsylvania με τη σύντροφό του.

Γενικός διευθυντής στο Ίδρυμα Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών από το 2013. Καθηγητής Οικονομικών στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών από το 2003, όπου έχει υπηρετήσει ως Πρόεδρος του Τμήματος Οικovoμικής Επιστήμης και μέλος του Συμβουλίου του Ιδρύματος. Kάτοχος διδακτορικού από το University of Pennsylvania, ΗΠΑ. Έχει εργαστεί ως Αναπληρωτής Καθηγητής στο Duke University στις ΗΠΑ και Επισκέπτης Καθηγητής στο ΙNSEAD στη Γαλλία και τη Σιγκαπούρη. Είναι Associate Editor του International Journal of Industrial Organization, μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής του European Association for Research in Industrial Economics και Ερευνητικός Εταίρος στο Centre for Economic Policy Research του Λονδίνου, ενώ έχει υπάρξει Associate Editor του Journal of the European Economic Association και του Journal of Industrial Economics. Έχει υπηρετήσει ως τακτικό μέλος της Ελληνικής Επιτροπής Ανταγωνισμού και μέλος του European Advisory Group for Competition Policy της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ανταγωνισμού. Έχει δημοσιεύσεις στο International Economic Review, European Economic Review, Rand Journal of Economics, Review of Economic Studies και άλλα κορυφαία επιστημονικά περιοδικά. Συνδιοργανωτής από το 2002 του Conference for Research on Economic Theory and Econometrics και εκ των επιμελητών του Beyond Austerity (MIT Press, 2017) - Πέρα από τη Λιτότητα (ΠΕΚ, 2017). Αναπληρωτής Πρόεδρος της Επιτροπής Αναπτυξιακού Σχεδίου («Επιτροπής Πισσαρίδη») για την Ελληνική Οικονομία, 2020.

Η έρευνα της Βίκυς Φούκα εστιάζει στους παράγοντες που διαμορφώνουν την κοινωνική και πολιτική συμπεριφορά των ανθρώπων, με σκοπό, μεταξύ άλλων, την εξαγωγή συμπερασμάτων για τον σχεδιασμό δημόσιων πολιτικών. Βασίζεται σε θεωρητικά εργαλεία και μεθόδους από διάφορους κλάδους των κοινωνικών επιστημών, συνδυάζοντας μοντέλα ανθρώπινης συμπεριφοράς από την οικονομική επιστήμη και την κοινωνική ψυχολογία.

Οι θεωρητικές προσεγγίσεις της υποστηρίζονται από στατιστική ανάλυση μικροδεδομένων, τα οποία συχνά εκτείνονται σε μεγάλες χρονικές περιόδους.

Η Βίκυ γεννήθηκε το 1986 και μεγάλωσε στην Αθήνα.

Εισήχθη πρώτη στο Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Οικονομικών Σπουδών του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, από όπου αποφοίτησε το 2008 με άριστα. Συνέχισε τις σπουδές της στο Πανεπιστήμιο Pompeu Fabra με υποτροφία του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών, όπου το 2015 αναγορεύτηκε διδάκτορας Οικονομικών με διάκριση (cum laude). Στη συνέχεια μετέβη στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου εντάχθηκε στο διδακτικό προσωπικό του Πανεπιστημίου Stanford ως Επίκουρη Καθηγήτρια Πολιτικής Επιστήμης. Το 2023 εξελέγη Αναπληρώτρια Καθηγήτρια.

Έχει αναπτύξει καινοτόμες μεθόδους για την εξαγωγή πληροφοριών από ιστορικά δεδομένα και τη μέτρηση ποσοτικά δυσχερών εννοιών, όπως οι κοινωνικές και ομαδικές ταυτότητες. Η έρευνά της μελετάει την εξέλιξη αυτών των εννοιών στον χρόνο, τον τρόπο με τον οποίο επηρεάζονται από κρατικές πολιτικές, καθώς και την αιτιώδη επίδρασή τους σε κοινωνικές και πολιτικές συμπεριφορές με σημαντικό αντίκτυπο, όπως η εκλογική συμπεριφορά, η επιλογή συντρόφου ή τόπου διαμονής, αλλά και φαινόμενα όπως η βία κατά μελών άλλων φυλετικών ή εθνοτικών ομάδων.

Ένα σημαντικό μέρος του επιστημονικού της έργου επικεντρώνεται στην αλληλεπίδραση διαφορετικών ανθρώπινων ομάδων στο πλαίσιο της μετανάστευσης.

Με τη χρήση μικροδεδομένων από το σύνολο του πληθυσμού χωρών, όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες και το Ηνωμένο Βασίλειο σε βάθος δεκαετιών, έχει μελετήσει πώς η μετανάστευση αναδιαμορφώνει τις κοινωνίες μέσω ποικίλων μηχανισμών, όπως η επίδρασή της στις πολιτικές διαιρέσεις και στις διαπροσωπικές σχέσεις μεταξύ κοινωνικών ομάδων.

Επιπλέον, η έρευνά της έχει συμβάλει στη συστηματική αποτίμηση της πολιτικής και κοινωνικής συμπεριφοράς των μεταναστών, καθώς και στον τρόπο με τον οποίο αυτή -και κατά συνέπεια η κοινωνική και οικονομική τους ένταξη στις χώρες υποδοχής- επηρεάζεται αιτιωδώς από διαφορετικές κρατικές πολιτικές.

Τα επιστημονικά της άρθρα έχουν δημοσιευθεί σε κορυφαία περιοδικά των οικονομικών και πολιτικών επιστημών και έχουν αποσπάσει πολλαπλά βραβεία καλύτερης επιστημονικής εργασίας.

Το έργο της έχει καλυφθεί από διεθνή μέσα ενημέρωσης, όπως οι New York Times, η Washington Post και o Economist, λόγω των προεκτάσεών του για κρίσιμα ζητήματα πολιτικής, όπως η χάραξη στρατηγικών για την ένταξη των μεταναστών.

Είναι παντρεμένη και μητέρα δύο παιδιών.

Ο Δώρος Θεοδώρου είναι καθηγητής Επιστήμης και Τεχνικής των Υλικών στη Σχολή Χημικών Μηχανικών του ΕΜΠ από το 2002. Έχει υπηρετήσει ως καθηγητής στα Πανεπιστήμια Καλιφόρνιας Berkeley (1986-1995) και Πατρών (1991-2002) και ως συνεργαζόμενος ερευνητής στα Lawrence Berkeley Laboratory, ΕΙΧΗΜΥΘ/ΙΤΕ και ΕΚΕΦΕ «Δημόκριτος».

Ερευνητικά του αντικείμενα είναι η μοριακή προσομοίωση της ύλης, η θερμοδυναμική, η στατιστική μηχανική, η επιστήμη πολυμερών και διεπιφανειών. Η ομάδα του αναπτύσσει νέες υπολογιστικές μεθόδους και αλγορίθμους για την κατανόηση και πρόβλεψη σχέσεων δομής – ιδιοτήτων υλικών.

Είναι Τακτικό Μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και Μέλος της Εθνικής Ακαδημίας Μηχανικών των ΗΠΑ. Είναι κάτοχος των βραβείων NSF Presidential Young Investigator Award, European Materials Medal, DSM Lifetime Achievement Award, Guggenheim Medal και FOMMS Medal, μεταξύ άλλων.

Είναι συγγραφέας δύο βιβλίων, 201 ερευνητικών άρθρων και 33 κεφαλαίων σε βιβλία και άρθρων ανασκόπησης. Έχει επιβλέψει 43 διδακτορικές και 27 μεταδιδακτορικές εργασίες. Υπήρξε εκπρόσωπος της Ελλάδας στο πρόγραμμα κινητικότητας ερευνητών της Ευρωπαϊκής Ένωσης (1995-2004), μέλος του Εθνικού Συμβουλίου Έρευνας και Τεχνολογίας (ΕΣΕΤ 2010-2013, ΕΣΕΤΕΚ 2020-2023) και μέλος θεματικών επιτροπών του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Έρευνας (ERC).

Έλαβε Δίπλωμα από το ΕΜΠ (1982), Master’s (1983) και Ph.D. (1985) από το ΜΙΤ, όλα στη Χημική Μηχανική.

Το 1996 του απονεμήθηκε το Επιστημονικό Βραβείο Μποδοσάκη στη Χημεία.

Ο Ιωάννης Κεβρεκίδης είναι Bloomberg Distinguished Professor στα τμήματα Χημικής και Βιομοριακής Μηχανικής και Εφαρμοσμένων Μαθηματικών και Στατιστικής & στο Τμήμα Ουρολογίας της Ιατρικής Σχολής του Johns Hopkins Whitting School of Engineering.

Το 1996 του απονεμήθηκε το Επιστημονικό Βραβείο Μποδοσάκη στον Τομέα Εφαρμοσμένων Επιστημών / Τεχνολογίας.