Μάντζιου Λένα
Φλέσσας Δήμος
Γλώσσα
Ελληνική
Ημερομηνία
20/11/2018
Διάρκεια
75:31
Εκδήλωση
Κύκλοι Διαλέξεων Ελεύθερου Πανεπιστημίου Δήμου Κηφισιάς «Νίκος Αντωνόπουλος»
Χώρος
Έπαυλη Δροσίνη
Διοργάνωση
Ν.Π.Δ.Δ. Πολιτισμού & Αθλητισμού "Δημήτριος Βικέλας" Δήμου Κηφισιάς
Κατηγορία
Αρχιτεκτονική
Ετικέτες
Ελλάδα, αντιπαροχή, Νέο Κύμα, Αθήνα, τσιμεντούπολη, αστικό τοπίο
Πώς φτάσαμε από την Αθήνα του 1834 στη σημερινή τσιμεντούπολη; Γιατί η πράξη ακύρωσε πάρα πολλά πολεοδομικά σχέδια για την Αθήνα; Γιατί η ζωή μετακόμισε από το σπίτι στο διαμέρισμα; Πώς η αυλή μεταλλάχθηκε σε ακάλυπτο; Ποια η δυναμική της τριάδας εργολάβος – οικοπεδούχος – αγοραστής; Πώς η αντιπαροχή υποθήκευσε το μέλλον; Γιατί οι μπουάτ, αυτές οι κυψέλες συγκίνησης και ελπίδων του Νέου Κύματος έσβησαν; Ποια τα όνειρα και οι διαψεύσεις της περιόδου 1955 - 1970;
Με αυτά τα ερωτήματα οι αρχιτέκτονες Λένα Μάντζιου και Δήμος Φλέσσας διερευνούν το δίπολο “Αντιπαροχή και Νέο Κύμα”, μέσω μιας αναδρομής σε σχέδια και φωτογραφίες της πόλης των Αθηνών, σε ελληνικές ταινίες, σε στίχους τραγουδιών και σε εικαστικές παρεμβάσεις.
Πλάνα από ελληνικές ταινίες της περιόδου 1955 -1970, εικονογραφούν την διαδικασία εξέλιξης της Αθήνας και επισημαίνουν τα εκσυγχρονιστικά στοιχεία, που άλλαξαν το αστικό τοπίο της Αθήνας. Έργα των Τσαρούχη, Γαϊτη, Κανιάρη αναπαριστούν τις συνέπειες της αντιπαροχής. Η ζωντανή ερμηνεία επιλεγμένων τραγουδιών υπογραμμίζει το υπό διερεύνηση θέμα, ενεργοποιεί νοητικά και συγκινησιακά τους παρευρισκόμενους και ενθαρρύνει τη συμμετοχή τους.
Η παρουσίαση εντάσσεται στον κύκλο ομιλιών “με το βλέμμα του αρχιτέκτονα”, ο οποίος στοχεύει να ενημερώσει και να ευαισθητοποιήσει το ευρύ κοινό για ζητήματα αρχιτεκτονικής, πόλης, περιβάλλοντος, κοινωνίας και τέχνης.
Διπλωματούχος Αρχιτέκτων Μηχανικός ΕΜΠ (1985). Διδάκτωρ ΕΜΠ (2001) με θέμα διδακτορικής διατριβής: “Μουσείο Τέχνης: Προσδιορισμός των αρχιτεκτονικών μεταβλητών που επηρεάζουν την προετοιμασία του θεατή για την επικοινωνία με το έργο τέχνης”.
Ιδρύτρια του Αρχιτεκτονικού Γραφείου Lena Mantziou Αrchitects στη Κηφισιά (1985) Έργα της έχουν διακρίσεις σε διεθνείς και πανελλήνιους αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς, συμμετοχές σε διεθνείς και πανελλήνιες εκθέσεις αρχιτεκτονικού έργου, καθώς και δημοσιεύσεις σε διεθνή και ελληνικά αρχιτεκτονικά περιοδικά.
Υλοποιημένα έργα της έχουν αποσπάσει βραβεία όπως “Η εξοχική κατοικία στην ορεινή Δωρίδα” (Βραβείο Αντώνη Τρίτση 1999 & Διάκριση στα Βραβεία Αρχιτεκτονικής 2000, EIA), “Η κατοικία στη Κηφισιά” (4η Biennale Νέων Αρχιτεκτόνων, EIA, 2004 & Έπαινος Άρη Κωνσταντινίδη, στα Βραβεία Αρχιτεκτονικού Έργου, ΣΑΔΑΣ, 2005), “Bioclimatic Villas Sevene” (Βραβείο Tourism & Hospitality, 2024).
Διδάσκει μαθήματα της περιοχής των Αρχιτεκτονικών Συνθέσεων στην Αρχιτεκτονική Σχολή ΕΜΠ. Λέκτωρ (2002-2010), Επίκουρος καθηγήτρια (2010-2016), Αναπληρώτρια Καθηγήτρια (2016-2021) Πρωτοβάθμια Καθηγήτρια (2021- ).
Το ερευνητικό της έργο και η επιστημονική της δραστηριότητα αφορούν κυρίως ζητήματα Αρχιτεκτονικής, Περιβάλλοντος και Πολιτισμού. Ερευνητικές μελέτες της έχουν δημοσιευθεί σε διεθνή περιοδικά με κριτές και έχουν παρουσιαστεί σε επιστημονικά συνέδρια και ημερίδες.
Είναι συγγραφέας τριών ηλεκτρονικών βιβλίων:
Βενετσάνος, Α., & Μάντζιου, Λ. (2024). “Ναυπηγεία: Ακμή _ Επανάχρηση”, Κάλλιπος.
Μάντζιου, Λ., & Χατζή Ροδοπούλου, Δ. (2023). ReStart _ Σύνθεση με το Προϋπάρχον, Κάλλιπος.
Μάντζιου, Λ. (2015). “Αρχιτεκτονικός σχεδιασμός δημόσιου συγκροτήματος _ To Αστικό Μουσείο”, Κάλλιπος.
Είναι συνσυγραφέας και επιμελήτρια του βιβλίου “Βιοκλιματική αρχιτεκτονική στην Ελλάδα”, ERGON IV (2009).
Ο Δήμος Φλέσσας είναι αρχιτέκτονας μηχανικός και σπούδασε στη Ρώμη. Γεννήθηκε στην Αθήνα (Πλάκα) το 1945, και εργάζεται σαν ελεύθερος επαγγελματίας στον ιδιωτικό τομέα από τη δεκαετία του '70.
Παράλληλα σαν ανάγκη εκφραστικής ολοκλήρωσης δραστηριοποιείται σε όλο το φάσμα της εικαστικής τέχνης (φωτογραφία-ζωγραφική-γλυπτική).
Έχει εκθέσει στην Ελλάδα και στο εξωτερικό (Αμερική-Φινλανδία-Γερμάνια) σε πάνω από 40 ατομικές εκθέσεις.
Έχει σχεδιάσει σκηνικά σε θεατρικές παραστάσεις, και τραγουδά μαζί με την σύζυγο του Πίρκο σε μικρές μουσικές σκηνές παρουσιάζοντας μουσικές ιστορίες που υπήρξαν το ηχητικό υπόβαθρο (soundtrack) της πορείας της ζωής του.
