Bodossaki Lectures on Demand
ΙΔΡΥΜΑ ΜΠΟΔΟΣΑΚΗ

Η ελληνική ετυμολογία της μουσικής

Mâche François-Bernard

8 Μαρτίου 2019

ΟΜΙΛΙΕΣ
EXIT FULL SCREEN VIDEO & SLIDES
ΔΙΑΡΚΕΙΑ 01:07:45 ΠΡΟΒΟΛΕΣ 117
ΔΙΑΦΑΝΕΙΕΣ /

Hμερίδα αφιερωμένη στις μουσικές σχέσεις μεταξύ Γαλλίας και Ελλάδας που συμπλήρωσε τις εργασίες της πρώτης ημερίδας που πραγματοποιήθηκε στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης στις 18 Μαΐου του 2018.

Στην ημερίδα αυτή διερευνάται η ανάπτυξη της ελληνικής ηλεκτρονικής μουσικής, που οφείλει πολλά σε συνθέτες που σπούδασαν στη Γαλλία.

Μελετάται, επίσης,το έργο Γάλλων συνθέτων όπως του François-Bernard Mâche, που είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με ελληνικές πηγές έμπνευσης, ενώ ιδιαίτερη μνεία γίνεται στις δραστηριότητες του Ιάννη Ξενάκη και του Γιώργου Απέργη στη Γαλλία μετά το 1980. Ο Γιώργος Ζερβός μιλά για τις σπουδές του στο Παρίσι και το έργο του.

Ο τιμώμενος προσκεκλημένος François-Bernard Mâche μιλά αναλυτικά για το έργο του και την ιδιαίτερη σχέση του με την Ελλάδα.

ΔΕΥΤΕΡΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑ
Ο François-Bernard Mâche και το έργο του

Η ελληνική ετυμολογία της μουσικής

Από το Σάπφους μέλη (1959) έως το Αλκυόνη (2016), τριάντα δύο από τα έργα μου έχουν ελληνικό τίτλο. Θα χαρώ, σχολιάζοντας αυτές τις αναφορές, να συζητήσω τις διάφορες πτυχές της αφοσίωσής μου στην αρχαία και σύγχρονη Ελλάδα.

(Σημείωμα του ομιλητή)

Mâche François-Bernard Συνθέτης

Ο François-Bernard Mâche γεννήθηκε σε οικογένεια μουσικών το 1935. Έκανε διπλή καριέρα: ως επιστήμονας, σπούδασε στην École Normale Supérieure (1955), πήρε δίπλωμα στην ελληνική αρχαιολογία, Agrégation στην κλασική φιλολογία (1958), διδακτορικό στην μουσικολογία (1980). Ως μουσικός, υπήρξε ένας από τους λίγους ιδρυτές της Groupe de Recherches Musicales που διηύθυνε ο Pierre Schaeffer (1958), ενώ σπούδασε με τον Olivier Messiaen στο Conserνatoire National Supérieur de Musique et de Danse de Paris, όπου κέρδισε το Βραβείο Φιλοσοφίας της Μουσικής (1960). Έχει γράψει επτά βιβλία και πάνω από 150 κείμενα για τη μουσική. Υπήρξε επίσης ένας από τους πρώτους μεταφραστές στα γαλλικά του Οδυσσέα Ελύτη (1975, 1977). Επεξεργάστηκε μια προσωπική μέθοδο και θεωρία σύνθεσης επικεντρωμένη γύρω από τις έννoιες μοντέλων και αρχετύπων και έδρασε ως πρωτοπόρος γλωσσικών δεδομένων εφαρμοσμένων στη μουσική ανάλυση και τη σύνθεση. Για πολλά χρονιά διηύθυνε το μουσικό τμήμα του Πανεπιστημίου του Στρασβούργου (1983- 1993). Τα έργα του έχουν εκτελεστεί στις πιο σημαντικές αίθουσες και φεστιβάλ παγκοσμίως. Έχει προσκληθεί να παρουσιάσει την συνθετική του δουλειά σε περισσότερες από είκοσι χώρες και έχει δώσει σεμινάρια σε διάφορες πόλεις όπως το Ελσίνκι, το Τόκιο, το Τελ Αβίβ, το Μπουένος Άιρες, την Βαρσοβία, το Μόντρεαλ, το Σαν Ντιέγκο, το Μέξικο, το Πεκίνο, την Σόφια, την Σεούλ, το Καράκας κ.ο.κ. Στις τιμητικές του διακρίσεις περιλαμβάνονται το Prix de la Biennale de Paris (1963), το Grand Prix du Disque (1971), το Prix Italia (1977), το Grand Ρrix National de la Musique (1988), διάφορα βραβεία από την Académie des Beaux-Arts (1984, 1998), καθώς και το Grand Prix de la Musique Symphonique από το SACEM (2002). Είναι Commandeur de l'ordre des Arts et Lettres (1990) και υπήρξε μέλος της Académie des Beaux- Arts από το 2002, όπου κατέλαβε την έδρα του φίλου του Ιάννη Ξενάκη. Το 2009 ανακηρύχτηκε επίτιμος διδάκτορας του Πανεπιστημίου της Αθήνας.

Σχετικές ομιλίες