Greece in a larger universe: why Thai, Iranian, and Icelandic historical experience might make a difference to understanding Greece today

Η Ελλάδα σε ευρύτερα πλαίσια: γιατί η εμπειρία της Ταϋλάνδης, τoυ Ίραν και της Ισλανδίας θα μπορούσε να φωτίσει τις σημερινές συνθήκες της Ελλάδας

Η Ελλάδα αποτελεί κεντρικής σημασίας παράδειγμα της «κρυπτο-αποικιοκρατίας», δηλαδή του συστήματος μέσω του οποίου οι εθνικές ταυτότητες, καθορισμένες μέσα σε εδαφικά σύνορα, λειτουργούσαν ως προμαχώνες δήθεν ελεύθερων κρατών κατά της απειλής της αποικιοποίησης ενώ στην πραγματικότητα εξυπηρετούσαν τα συμφέροντα των ξένων «προστατών». Η διαρκής έλλειψη ενδιαφέροντος εκ μέρους πολλών νεοελληνιστών να αναλύουν την ελληνική εμπειρία μέσα στα πλαίσια μιας συγκριτικής οπτικής εμποδίζει τη εξερεύνηση των αποικιοκρατικών ριζών διάφορων πολιτιστικών διαδικασιών, από τη μεταστοιχείωση της εθνικής γλώσσας μέχρι την εσκεμμένη αφάνιση οικείων στοιχείων της κοινωνικής και πολιτιστικής καθημερινότητας (όπως στην περίπτωση της μουσικής, της ενδυμασίας και ακόμη της γαστρονομίας). Οι κρυπτοαποικιοκρατούμενες χώρες υιοθέτησαν τον πολιτισμικό λόγο των ισχυρών δυτικοευρωπαϊκών χωρών για να δικαιολογήσουν τις δικές τους επεκτατικές φιλοδοξίες, τις οποίες, σε ορισμένες περιπτώσεις, οι αποικιακές χώρες τους επιτρέψανε να υλοποιήσουν εν ονόματι της εθνικής λύτρωσης. Η σύγκριση μεταξύ Ελλάδας και Ταϋλάνδης – δύο χωρών στις οποίες ο ομιλητής έχεί διεξάγει μακράς διαρκείας επιτόπιες έρευνες – επεκτείνεται στη συνέχεια σε μια φαινομενικά ετερογενή σειρά χωρών (Κίνα, Ισλανδία, Ίραν, Νεπάλ, Τουρκία). Το ευρετικό πρότυπο της κρυπτοαποικιοκρατίας μάς επιτρέπει έτσι να καταλάβουμε πώς, πού και γιατί τόσα αποικιοκρατικά πρότυπα υιοθετήθηκαν από ηγέτες, μέλη των μεσαίων αλλά πλουσίων κοινωνικών στρωμάτων, που θα μπορούσαν έτσι να θεωρηθούν συνεργάτες της πολιτιστικής ηγεμονίας που επιβλήθηκε, εμμέσως πλην σαφώς, στις χώρες τους.

Ακολουθεί η περίληψη της ομιλίας στα αγγλικά.

ABSTRACT
Greece is a primary example of “crypto-colonialism,” the system whereby national identities encased within clear territorial borders, forged to resist the threat of colonization, actually served the colonial powers’ interests. Τhe longstanding lack of scholarly interest in considering Greece in a comparative framework along with other cases obstructs the understanding of important cultural processes from the transliteration of the national languages to the selective official suppression of familiar aspects of everyday social and cultural life (including music, dress, and even food habits). Crypto-colonies adopted the civilizational discourse of the colonial powers to justify their own territorial ambitions, which, within certain limits, they were sometimes allowed to pursue in the name of national redemption. Comparisons between Greece and Thailand, countries in which the speaker has conducted long-term fieldwork, are extended here to include a superficially heterogeneous collection of countries such as China, Iceland, Iran, Nepal, and Turkey. The heuristic utility of the crypto-colonialism model lies in challenging common assumptions derived from colonial models adopted by bourgeois leaders who were thus arguably complicit in enabling imperial cultural control.