Πρωτοπορία και μεταιχμιακότητα: η μυκηναϊκή αρχαιολογία στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα

H παρούσα ανακοίνωση επιχειρεί να φωτίσει περαιτέρω τα χαρακτηριστικά των Heinrich Schiemann, Παναγιώτη Σταματάκη και Χρήστου Τσούντα ως ερευνητικών προσωπικοτήτων με απώτερο στόχο την καλύτερη κατανόηση της συμβολής τους στη συγκρότηση της μυκηναϊκής αρχαιολογίας. Ο Schliemann βρέθηκε στο μεταίχμιο ανάμεσα στους περιηγητές και τις πρώτες συστηματικές ανασκαφές. Ο Σταματάκης δεν διακρίθηκε για τα δημοσιεύματά του αλλά υπήρξε ιδιαίτερα προσεκτικός για την εποχή του ανασκαφέας. Ο Τσούντας κινήθηκε μεταξύ διαφόρων πνευματικών ρευμάτων της εποχής, όπως η αρχαιογνωσία, ο εξελικτικισμός και η πολιτισμική ιστορία. Ο συνδυασμός μίας κριτικής θεώρησης του έργου των τριών πρωτοπόρων στο πλαίσιο της πνευματικής παραγωγής της εποχής τους, καθώς και πρωτότυπων δεδομένων από το Ιστορικό Αρχείο του Πανεπιστημίου Αθηνών, δείχνει ότι το πρωτοποριακό έργο των τριών αυτών προσωπικοτήτων είχε άμεση αν όχι αιτιακή σχέση με τη μεταιχμιακότητα και επομένως την ικανότητά τους να συνδυάζουν παλαιότερες αρχές και πρακτικές για να ανοίξουν νέους δρόμους στην έρευνα.