"Προσλήψεις και χρήσεις των φυλετικών θεωριών στην Ελλάδα 19ος-20ος αιώνας" - Εναρκτήριες ομιλίες

Ο Σωκράτης Δ. Πετμεζάς είναι καθηγητής Οικονομικής και Κοινωνικής Ιστορίας. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1957. Σπούδασε Οικονομικά στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και συνέχισε στο Παρίσι στην École des Hautes Études en Sciences Sociales όπου εκπόνησε τη διδακτορική του διατριβή με τίτλο Recherches sur l’Économie et les Finances des villages du Pélion, région d’industries rurales, ca.1750-1850 (xxvi+867 σελ.), υπό τη διεύθυνση της Ελένης Αντωνιάδη-Μπιμπίκου. Από το 1990 διδάσκει στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης, ενώ από το 2001 συνεργάζεται με το Ινστιτούτο Μεσογειακών Σπουδών του Ι.Τ.Ε. Έχει διδάξει ως επισκέπτης καθηγητής στην École des Hautes Études en Sciences Sociales στο Παρίσι. Έχει δημοσιεύσει στα ελληνικά, τα γαλλικά, τα αγγλικά και τα ισπανικά θέματα σύγχρονης οικονομικής και κοινωνικής ιστορίας καθώς και της ιστορίας του εθνικισμού. Από τον Μάρτιο 2005 είναι στην διοικούσα επιτροπή (management comity) του ευρωπαϊκού ερευνητικού δικτύου «Πρόγραμμα Ερευνών για τις Ευρωπαϊκές Κοινωνίες της Υπαίθρου» (Progressore : Programme de Rechereches sur les Sociétés Rurales Européennes) και συντονιστής της 4ης Ομάδας Εργασίας («το κράτος και ο κόσμος των χωρικών») που χρηματοδοτείται από το πρόγραμμα COST A35. Συμμετέχει μαζί με άλλους Έλληνες οικονομικούς ιστορικούς στο δίκτυο Η.Δ.Ο.ΙΣΤΟ.

Ο Δημήτρης Αρβανιτάκης είναι πτυχιούχος του Τμήματος Βυζαντινών και Νεοελληνικών Σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ως υπότροφος της Ακαδημίας Αθηνών, εκπόνησε τη διδακτορική του διατριβή στο Ελληνικό Ινστιτούτο Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Σπουδών της Βενετίας (1995-1999) και ανακηρύχθηκε διδάκτωρ του Τμήματος Ιστορίας του Ιονίου Πανεπιστημίου (1999). Από το 2000 εργάζεται στο Μουσείο Μπενάκη, ως επιστημονικός συνεργάτης και υπεύθυνος του Τμήματος Εκδόσεων.

Πεδίο των επιστημονικών του ενδιαφερόντων είναι η νεότερη ελληνική ιστορία, με έμφαση στην ιστορία της Βενετικής κυριαρχίας στον ελληνικό χώρο, την κοινωνική ιστορία των νησιών του Ιονίου, την ιστορία της λογιοσύνης και τις σχέσεις του ελληνικού και του ιταλικού πνευματικού κόσμου (18oς-19oς αι.), σε συνάρτηση με τη διαμόρφωση της εθνικής συνείδησης και των εθνικών κρατών. Στο πλαίσιο των παραπάνω προβληματικών, έχει ασχοληθεί με την ιστορία της τοπικής αλλά και της εθνικής ιστοριογραφίας, καθώς και με τη σχέση λογοτεχνίας και ιστορίας.

Έχει συμμετάσχει σε πολλά επιστημονικά συνέδρια, στην Ελλάδα και το εξωτερικό, ενώ μελέτες του έχουν περιληφθεί σε περιοδικά, συλλογικούς τόμους, πρακτικά συνεδρίων κ.λπ. Είναι μέλος της Γραμματείας σύνταξης του περιοδικού Τα Ιστορικά, μέλος της Επιστημονικής Επιτροπής και συντονιστής της έκδοσης των Έργων του Ανδρέα Κάλβου, η οποία πραγματοποιείται από το Μουσείο Μπενάκη.

Κυριότερα έργα του:
Κοινωνικές αντιθέσεις στην πόλη της Ζακύνθου. Το ρεμπελιό των ποπολάρων (1628), Μουσείο Μπενάκη – Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο, Αθήνα 2001.
Ανδρέας Μουστοξύδης – Αιμίλιος Τυπάλδος. Αλληλογραφία (1824-1860), Μουσείο Μπενάκη – Εκδόσεις Κότινος, Αθήνα 2005.
Στον δρόμο για τις πατρίδες: Η Ape italiana – ο Ανδρέας Κάλβος – η ιστορία, Μουσείο Μπενάκη, Αθήνα 2010.
Ούγος Φόσκολος, Διδύμου κληρικού ελαχίστου προφήτου της Υπερκαλύψεως βιβλίον μοναδικόν, Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης, Αθήνα 2012 (σε συνεργασία με τον Ανδρέα Μπελεζίνη).
Απολογία της αυτοκτονίας. Ένα “αφελές” κείμενο του Ανδρέα Κάλβου, Μουσείο Μπενάκη, Αθήνα 2012.
Ανδρέας Κάλβος. Αλληλογραφία. 1813-1869, τόμ. 1-2, Μουσείο Μπενάκη, Αθήνα 2014 (σε συνεργασία με τον Λεύκιο Ζαφειρίου).
Η αγωγή του πολίτη. Η γαλλική παρουσία στο Ιόνιο (1797-1799) και το έθνος των Ελλήνων, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, Ηράκλειο 2020.