Οι κριτικοί, το θέατρο και η νέα αγορά: η ανατομία μιας αβέβαιης σχέσης – Δεύτερο μέρος

Η Άννυ Κολτσιδοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1948. Παράλληλα με το σχολείο παρακολούθησε μαθήματα κλασικού μπαλέτου (Ε. Μίληση, Boris Kniaseff) και συμμετείχε σε επαγγελματικές παραστάσεις.

Από το 1965 (και για τα επόμενα σαράντα πέντε χρόνια, ως το 2010) ήταν τακτική χρονογράφος στο περιοδικό Γυναίκα, όπου από το 1974 ανέλαβε και τη θεατρική κριτική.

Από το 1967 ως το 1974, έζησε και σπούδασε στη Βιέννη. Παρακολούθησε κύκλους μαθημάτων εκφραστικού χορού στη σχολή της Rosalia Chladek, παράλληλα με τις σπουδές της στο Τμήμα Θεατρικών Επιστημών της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Βιέννης με καθηγητές τους Heinz Kindermann και Margaret Dietrich. Από τη Βιέννη άρχισε να στέλνει τις πρώτες ανταποκρίσεις και θεατρικά άρθρα σε περιοδικά (Χρονικό, Θεατρικά, Ανοιχτό Θέατρο) και εφημερίδες.

Από το 1975, ανέλαβε τη θεατρική κριτική στο περιοδικό ΑΝΤΙ, τακτικά ως το 1985 και με σποραδικές συνεργασίες ως το τέλος του περιοδικού (2008).

Το 1976 και για τριάντα χρόνια (2006), δίδαξε στα τρία έτη της Δραματικής Σχολής του Θεάτρου Τέχνης, Ιστορία Παγκοσμίου Θεάτρου και Δραματολογία. Έχει επίσης διδάξει σε σεμινάρια του Πνευματικού Κέντρου ΩΡΑ του Α. Μπαχαριάν, στη Σχολή Δοξιάδη, στη Σχολή Θεατρολογίας του Λεωνίδα Τριβιζά, και στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πάτρας (1993-96).

Από το 1975 ως το 2006, εργάστηκε ως δραματουργός παραγωγής πλάι στον Σταύρο Ντουφεξή σε Ελλάδα, Ισπανία, Νορβηγία, Γερμανία, Βενεζουέλα.

Από το 1981 μέχρι το 2011, έκανε ζωντανές εκπομπές λόγου στο Α΄ Πρόγραμμα της ΕΡΑ και στη Φωνή της Ελλάδας, με διακοπτόμενες συμβάσεις.

Από το 2011 ως σήμερα, γράφει κριτική θεάτρου για την Καθημερινή της Κυριακής.

Από το 1972 ως σήμερα, μεταφράσεις της, κυρίως έργων Μπρεχτ, Μ. Στράους, Τ. Μπέρνχαρτ, Ρ. Β. Φάσμπίντερ, Φερνάντο ντε Ρόχας, έχουν παιχτεί από το Θεατρικό Εργαστήρι Θεσσαλονίκης, Ελεύθερο Θέατρο, Εθνικό Θέατρο, Θέατρο Τέχνης, ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας, Θεσσαλικό Θέατρο, Φεστιβάλ Αθηνών/Ηρώδειο, Θέατρο Μεταξουργείο κ.ά.

Έχει διασκευάσει έργα Τσέχωφ (Ο Γλάρος των Τριών αδελφών στον Βυσσινόκηπο του Θείου Βάνια), Σαίξπηρ (Φάλσταφ), Ντύφφελ (Ορέστης), διηγήματα του Λουίς Σεπούλβεδα (Ο γάτος που έμαθε σ’ έναν γλάρο να πετάει), της Κικής Δημουλά κ.ά.

Μεταφράσεις της κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Νεφέλη (Τα οράματα της Σιμόν Μασάρ του Μπρεχτ, Σελεστίνα του Φ. ντε Ρόχας), Ανάγραμμα (Ο καλός άνθρωπος του Σε Τσουάν του Μπρεχτ) και πρόσφατα οι εκδόσεις Ύψιλον κυκλοφόρησαν σε ξανακοιταγμένη μετάφραση, στίχους τραγουδιών και εισαγωγές της τα έργα του Μπρεχτ: Ο καλός άνθρωπος του Σε Τσουάν, Η μάνα Κουράγιο και τα παιδιά της, Τα οράματα της Σιμόν Μασάρ, Ο άντρας είναι άντρας.

Ο Παντελής Μπουκάλας είναι συγγραφέας, δημοσιογράφος, μεταφραστής και επιμελητής-διορθωτής. Γεννήθηκε στο Λεσίνι του Μεσολογγίου το 1957. Έχει εκδώσει τα βιβλία ποίησης Αλγόρυθμος, Η εκδρομή της ευδοκίας, Ο μέσα πάνθηρας, Σήματα λυγρά, Ο μάντης, Οπόταν πλάτανος, Ρήματα (Κρατικό Βραβείο Ποίησης 2010) και Μηλιά μου αμίλητη, καθώς και το θεατρικό Το μάγουλο της Παναγίας: Αυτοβιογραφική εικασία του Γεωργίου Καραϊσκάκη. Επίσης έναν τόμο βιβλιοκριτικών με τον τίτλο Ενδεχομένως – Στάσεις στην ελληνική και ξένη τέχνη του λόγου, δύο τόμους υπό τον τίτλο Υποθέσεις, με επιφυλλίδες του στην Καθημερινή της Κυριακής, και τους τέσσερις πρώτους τόμους της σειράς Πιάνω γραφή να γράψω… Δοκίμια για το δημοτικό τραγούδι: 1) Όταν το ρήμα γίνεται όνομα: Η αγαπώ και το σφρίγος της ποιητικής γλώσσας των δημοτικών (Κρατικό Βραβείο Δοκιμίου 2017). 2) Το αίμα της αγάπης: Ο πόθος και ο φόνος στη δημοτική ποίηση. 3) Κόκκιν’ αχείλι εφίλησα: Το ταξίδι του φιλιού και ο έρωτας σαν υπερβολή. 4) Ο Έρως και το Έθνος: Οι φυλές, οι θρησκείες και η δημοτική ποίηση της αγάπης. Α΄: Έλληνες, Βλάχοι, Μαύροι, Αρβανίτες, Τούρκοι. Έχει μεταφράσει τον Επιτάφιο Αδώνιδος του Βίωνος του Σμυρναίου, τα ποιήματα του τόμου Επιτάφιος λόγος – Αρχαία ελληνικά επιτύμβια επιγράμματα και τα Συμποτικά επιγράμματα της Παλατινής Ανθολογίας. Επίσης τους Αχαρνείς (Εθνικό Θέατρο, 2005), τον Αγαμέμνονα (ΔΗΠΕΘΕ Αγρινίου, 2005), τις Τρωάδες (Θέατρο του Νέου Κόσμου, 2010), τον Κύκλωπα (Φεστιβάλ Αθηνών-Επιδαύρου, 2017), τις Θεσμοφοριάζουσες (Φεστιβάλ Αθηνών-Επιδαύρου, 2018), την Ιφιγένεια την εν Αυλίδι, ΚΘΒΕ, 2019, και την Ελένη του Ευριπίδη (ΚΘΒΕ, 2021).

Ο Ιωσήφ Βιβιλάκης είναι Καθηγητής του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Πτυχιούχος της Θεολογικής Σχολής και του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1996 απέκτησε τον τίτλο του διδάκτορα του ιδίου Πανεπιστημίου με την εργασία Η θεατρική ορολογία στους Πατέρες της Εκκλησίας. Συμβολή στη μελέτη της σχέσεως Εκκλησίας και Θεάτρου. Έχει διευθύνει τις εκδηλώσεις πολιτισμού «Τεχνών επίσκεψις» που πραγματοποιήθηκαν υπό την εποπτεία του Πρύτανη καθηγ. Γεωργίου Μπαμπινιώτη στο Παλαιό Πανεπιστήμιο της Πλάκας (2001-2003). Αρθρογραφεί στον ημερήσιο και περιοδικό τύπο και έχει συνεργαστεί με την εφημερίδα Καθημερινή γράφοντας βιβλιοκριτική. Τακτικός συνεργάτης του λογοτεχνικού περιοδικού Φρέαρ. Διετέλεσε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Εθνικού Θεάτρου (2015-2016), Διευθυντής του Μεταπτυχιακού Προγράμματος του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών (2014-2016) και αυτή την περίοδο είναι πρόεδρος του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του ΕΚΠΑ.

Ο Άρης Ασπρούλης είναι αριστούχος Κοινωνιολογίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο με Master στην Εφαρμοσμένη Κοινωνική Πολιτική. Από το 2006 εργάζεται ως Publicist, δημιουργώντας τη δημόσια εικόνα καλλιτεχνικών δράσεων (παραστάσεις / συναυλίες / βιβλία / φεστιβάλ / εκθέσεις), προσώπων και οργανισμών, μέσα από έναν επικοινωνιακό σχεδιασμό που λειτουργεί ως προέκταση του έργου τέχνης, του καλλιτέχνη ή του οργανισμού που προβάλλεται, με υψηλή αισθητική συνέπεια και εξειδικευμένη αντιμετώπιση βάσει της ιδιαιτερότητας που απαιτεί η εκάστοτε καλλιτεχνική πρόταση. Έχει συνεργαστεί με το Ελληνικό Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου, το Εθνικό Θέατρο, τη Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών, το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, το Φεστιβάλ Φιλίππων, την εταιρεία παραγωγής «Λυκόφως» και με τους περισσότερος θεατρικούς χώρους της Αθήνας. Τη σεζόν 2012-2013 συμμετείχε στη δημιουργική ομάδα για τον σχεδιασμό και την υλοποίηση του καλλιτεχνικού προγραμματισμού του νεοσύστατου πολυχώρου «Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων». Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της ομάδας «bijoux de kant». Από το 2014 διατελεί Διευθυντής Επικοινωνίας & Προβολής στο Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν. Το καλοκαίρι του 2017 κλήθηκε από τον Δήμο Κερατσινίου - Δραπετσώνας για να αναλάβει τον καλλιτεχνικό προγραμματισμό των θεατρικών παραστάσεων του νεοσύστατου «Φεστιβάλ στην Θάλασσα» το οποίο πραγματοποιήθηκε στις διατηρητέες πρώην βιομηχανικές εγκαταστάσεις του παλιού εργοστασίου Λιπασμάτων. Έχει συμμετάσχει σε ερευνητικά προγράμματα του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικών Ερευνών (ΕΚΚΕ) και του Κέντρου Κοινωνικής Μορφολογίας & Κοινωνικής Πολιτικής του Παντείου Πανεπιστημίου (ΚΕΚΜΟΚΟΠ), έχει πραγματοποιήσει διαλέξεις σε ακαδημαϊκά συνέδρια στην Ελλάδα και την Αγγλία, έχει διδάξει Κοινωνιολογία της Εργασίας στο Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Υγείας και έχει δημοσιεύσει στα επιστημονικά περιοδικά «Επιθεώρηση Κοινωνικών Ερευνών», «Επιστημονική Θεώρηση: Κοινωνική Συνοχή & Ανάπτυξη» και στις εκδόσεις «Σοκόλη». Με τη σκηνοθέτη Ιόλη Ανδρεάδη έχουν γράψει τα θεατρικά έργα «Οικογένεια Τσέντσι» (Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης 2015 – 2016), «Διακόσιες δέκα χιλιάδες οκάδες βαμβακιού» (Πολιτιστικό Ίδρυμα Ομίλου Πειραιώς 2016), «Young Lear» (Φεστιβάλ Αθηνών 2016), «Ένας άνθρωπος επιστρέφει στην πατρίδα του πιστεύοντας ότι θα τον σκοτώσουν και τον σκοτώνουν» (Θέατρο Τέχνης 2017 – 2018) και «Στη μνήμη ενός μικρού παιδιού» (Άσυλο Ανιάτων 2019), ενώ έχουν διασκευάσει τα έργα «Όλα αυτά τα υπέροχα πράγματα» των Ντάνκαν ΜακΜίλαν και Τζώνυ Ντόναχο σε μετάφραση Αντώνη Γαλέου (Θέατρο του Νέου Κόσμου 2017 & Hellenic Centre London 2018), «Ίων» του Ευριπίδη σε μετάφραση Ιόλης Ανδρεάδη (Φεστιβάλ Φιλίππων 2017, Θέατρο Άλφα.Ιδέα 2018 & The Tank NYC 2019) και «Μισάνθρωπος» του Μολιέρου σε μετάφραση Γιάγκου Ανδρεάδη (Σύγχρονο Θέατρο 2018). Το 2016 η Athens Voice τον παρουσίασε ως «ο άνθρωπος που βρίσκεται πίσω από τις παραστάσεις της πόλης», ενώ το 2019 η Boussias Communications τον συμπεριέλαβε στους 72 opinion leaders που επέλεξε για την ειδική πολυτελή έκδοση "Luxury Shapers - οι οραματιστές της πολυτέλειας".