Κινηματογράφος και προκατάληψη. Ή: γιατί οι κακοί του σινεμά προτιμούν τη μοντέρνα αρχιτεκτονική;

Κινηματογράφος και προκατάληψη.
Ή: γιατί οι κακοί του σινεμά προτιμούν τη μοντέρνα αρχιτεκτονική;

Μια διάλεξη του πανεπιστημιακού και συγγραφέα Πέτρου Μαρτινίδη, που διοργάνωσε στη Θεσσαλονίκη το "Δίκτυο Ναυαρίνο"
 
Μια γαλλική ταινία του 1930 παρουσιάζει ένα όργιο έκφυλων αστών, στο εσωτερικό μιας βίλας που ο διάσημος μοντερνιστής αρχιτέκτονας Λε Κορμπυζιέ είχε περατώσει το 1927. Μια σκανδιναβική ταινία του 2011, βασισμένη σε βιβλίο του Γιο Νέσμπο, παρουσιάζει τον κεντρικό ήρωα, ληστή και δολοφόνο, να κατοικεί σε ένα εξοχικό, εξαιρετικό δείγμα μοντερνιστικής λιτότητας. Ενδιαμέσως, διάσημες ή μη διάσημες ταινίες διαφόρων εθνικοτήτων, αστυνομικές, κατασκοπικές, θρίλερ κ.ά. τοποθετούν, σχεδόν ανεξαιρέτως, αρνητικούς ήρωες –δολοφόνους, αρχικατασκόπους, σαδιστές συζύγους και κάθε λογής καθάρματα– σε κατοικίες δείγματα τυπικού μοντερνισμού. Το στατιστικό δείγμα παραείναι υψηλό για να αποδοθεί σε απλή σύμπτωση. Και οι ευάριθμες εξαιρέσεις, με «κακούς» σε παραδοσιακές κατοικίες ή «καλούς» σε σπίτια απέριττης λιτότητας, παρουσιάζουν ιδιαιτερότητες που κάθε άλλο παρά αναιρούν την αρχική διαπίστωση. Στόχος της ομιλίας είναι να ερμηνεύσει το πώς εμφανίστηκε και γιατί συνεχίζεται αυτή η «προκατάληψη», της σύνδεσης κακών και μοντερνισμού.


Το Blod ευχαριστεί το Δίκτυο Ναυαρίνο για την παραχώρηση του video της διάλεξης.