Πέντε δεκαετίες, δέκα Έλληνες συγγραφείς - 1η συνάντηση

Ο Τίτος Πατρίκιος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1928, γιος των ηθοποιών Σπύρου και Λέλας Πατρικίου. Το 1946 ολοκλήρωσε τα γυμνασιακά του μαθήματα στο Βαρβάκειο και γράφτηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Εργάστηκε για κάποια χρόνια ως δικηγόρος. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση, στρατευμένος αρχικά στην ΕΠΟΝ και στη συνέχεια στον ΕΛΑΣ. Το 1944 καταδικάστηκε σε θάνατο από συνεργάτες των Γερμανών και η εκτέλεσή του ματαιώθηκε την τελευταία στιγμή. Κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας εξορίστηκε στη Μακρόνησο (1951-1952) και κατά τη διετία 1952-1953 στον Άη Στράτη, από όπου επέστρεψε στην Αθήνα με άδεια εξορίστου. Από το 1959 ως το 1964 σπούδασε κοινωνιολογία στην Ecole Pratique des Hautes Etudes του Παρισιού και πήρε μέρος σε έρευνες του Εθνικού Κέντρου Επιστημονικής Έρευνας της Γαλλίας. Επέστρεψε στην Ελλάδα, μετά την επιβολή της δικτατορίας του Παπαδόπουλου όμως, κατέφυγε ξανά στο Παρίσι, όπου πήρε μέρος σε εκδηλώσεις ενάντια στο παράνομο καθεστώς, και εργάστηκε στην έδρα της Unesco στο Παρίσι και στη Fao στη Ρώμη. Στην Ελλάδα επέστρεψε το 1975 και εργάστηκε ως δικηγόρος, κοινωνιολόγος και λογοτεχνικός μεταφραστής. Το 1982 επέστρεψε στη θέση που κατείχε στο Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών πριν το 1967. Στην Αθήνα εργάστηκε επίσης στο Κέντρο Μαρξιστικών Μελετών.

Η πρώτη του εμφάνιση στο χώρο των γραμμάτων πραγματοποιήθηκε το 1943 με τη δημοσίευση ενός ποιήματός του στο περιοδικό "Ξεκίνημα της Νιότης", ενώ το 1954 εκδόθηκε η πρώτη ποιητική συλλογή του με τίτλο "Χωματόδρομος". Ακολούθησαν δεκαέξι ακόμη ποιητικές συλλογές. Ιδρυτικό μέλος του περιοδικού "Επιθεώρηση Τέχνης" από το 1954 δημοσίευσε πολλά άρθρα και κριτικές στις στήλες του, ενώ πολλά δοκίμιά του συμπεριλήφθηκαν σε συγκεντρωτικές εκδόσεις. Ασχολήθηκε επίσης με τη μετάφραση (κείμενα των Σταντάλ, Αραγκόν, Μαγιακόφσκι, Νερούντα, Γκόγκολ, Γκαρωντύ, Λούκατς, Μπαλζάκ, Βαλερύ) και την πεζογραφία, ενώ τα περισσότερα κοινωνιολογικά έργα του είναι γραμμένα στα γαλλικά. Πρόσφατα εκδόθηκε σε δύο τόμους το σύνολο των ποιημάτων του. Έχουν επίσης εκδοθεί πέντε βιβλία του με πεζά. Βιβλία με μεταφράσεις ποιημάτων του έχουν εκδοθεί στη Γαλλία, τη Γερμανία, τις ΗΠΑ, την Ιταλία, τη Σερβία, την Αλβανία, τη Ρουμανία, το Μεξικό. Το 1994 τιμήθηκε με ειδικό κρατικό βραβείο για το σύνολο του έργου του και το 2008 με το Βραβείο Ιδρύματος Κώστα & Ελένης Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών.

Ο Θωμάς Σκάσσης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1953. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και έκανε μεταπτυχιακά στο University College του Λονδίνου. Άσκησε το επάγγελμα του δικηγόρου. Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων. Έχει εκδώσει διηγήματα και μυθιστορήματα. Για τη μετάφραση του Τραμ του Claude Simon τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Μετάφρασης το 2004. Έχει μεταφράσει έργα των Julian Barnes, Don DeLillo, Jean-Marie Laclavetine, Richard Ford, Francois Salvaing, Claude Simon, Graham Swift, Henri Troyat, Martin Winckler κ.ά.

Ο Αλέξης Πανσέληνος γεννήθηκε στην Αθήνα. Γονείς του ο Ασημάκης Πανσέληνος και η Έφη Πανσελήνου, γνωστοί συγγραφείς της γενιάς του '30. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και εργάστηκε ως δικηγόρος μέχρι το 1997. Το έργο του περιλαμβάνει οκτώ μυθιστορήματα, δυο τόμους με διηγήματα, και τρεις τόμους με δοκίμια καθώς και μεταφράσεις.Έχει τιμηθεί με το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος 1985 για το μυθιστόρημα Η Μεγάλη Πομπή, με το Βραβείο Μυθιστορήματος του Περιοδικού Διαβάζω 2012 για το μυθιστόρημα Σκοτεινές επιγραφές, το Βραβείο Μυθιστορήματος της Ακαδημίας Αθηνών (Ιδρυμα Κ. & Ε. Ουράνη) 2018 για το μυθιστόρημα Ελαφρά ελληνικά τραγούδια, το Μεγάλο Βραβείο για το Σύνολο του Έργου του από το ηλεκτρονικό περιοδικό 0 Αναγνώστης 2020. Το 2021 ανακηρύχτηκε επίτιμος διδάκτορας του Τμήματος Μετάφρασης και Διερμηνείας του Ιονίου Πανεπιστημίου.

Ο Θανάσης Χατζόπουλος, ποιητής και μεταφραστής, παιδοψυχίατρος και ψυχαναλυτής, δημοσίευσε 15 βιβλία ποίησης, μεταφράσεις (Char, Jouve, Bonnefoy, Jaccottet, Valéry, Claudel, Chateaubriand, Cioran, Tournier), δοκίμια και αφηγήματα. Στη γαλλική γλώσσα μεταφράστηκαν: Cellule (Cheyne, 2012) που βραβεύτηκε με το prix Max Jacob Étranger το 2013, Complexes et Germains (La rumeur libre éditions 2019), Métope (La tête à l’envers, 2021), Les oubliés (Quidam, 2022) και Destin sous le soleil (Le miel des anges, 2022). Βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών το 2013 για το σύνολο του ποιητικού του έργου (ίδρυμα Πέτρου Χάρη). Το 2014 ονομάστηκε από τη Γαλλική Δημοκρατία Ιππότης στην Τάξη των Γραμμάτων και των Τεχνών. Το 2021 το βιβλίο του Ιστορικός Ενεστώς βραβεύτηκε με το Κρατικό Βραβείο Διηγήματος και το 2022 το βιβλίο του Υπό κατασκευήν σημαίες βραβεύτηκε με το βραβείο Ποίησης του περιοδικού Ο Αναγνώστης καθώς και με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης 2022. Για δώδεκα χρόνια είχε ένα μηνιαίο σεμινάριο για την κλινική του D. W.Winnicott, του οποίου μετέφρασε τρία βιβλία. Είναι μέλος της Société de Psychanalyse Freudienne (Παρίσι).