Λαζάρου Γιάννης

Ο Δρ. Ιωάννης Γ. Λαζάρου γεννήθηκε στο Βόλο το 1961. Αποφοίτησε από το Εθνικό & Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, λαμβάνοντας το πτυχίο του Χημικού το 1984. Τα πρώτα ερευνητικά του ενδιαφέροντα αφορούσαν σύμπλοκα μετάλλων σε υψηλές βαθμίδες οξείδωσης και σύμπλοκα των Nb και Ta με αλκοόλες. Το 1985 έγινε μεταπτυχιακός υπότροφος του Τμήματος Χημείας του Πανεπιστημίου Κρήτης για να εργαστεί στο Εργαστήριο Φωτοχημείας και Χημικής Κινητικής. Το 1991 έλαβε το διδακτορικό του δίπλωμα, με τίτλο "Μελέτη του Μηχανισμού Διάσπασης και της Χημικής Δραστικότητας των Νιτραμινών στην Αέρια Φάση". Μεταδιδακτορικά, συνέχισε στην έρευνα του μηχανισμού και της κινητικής των αντιδράσεων ατόμων χλωρίου με διάφορες χημικές ενώσεις, χρησιμοποιώντας τον αντιδραστήρα πολύ χαμηλής πίεσης (VLPR). Στην συνέχεια, εργάστηκε πειραματικά σε θέματα ατμοσφαιρικής αποικοδόμησης αλογονομένων οργανικών ενώσεων και ιδιαίτερα των αντικαταστατών των CFC καθώς και βρωμιομένων και ιωδιομένων ενώσεων. Παράλληλα, ξεκίνησε να χρησιμοποιεί μεθόδους θεωρητικής χημείας, με σκοπό την πρόβλεψη μοριακών ιδιοτήτων και την εξαγωγή συσχετίσεων δομής-δραστικότητας. Κατά το διάστημα 1995-1998 εργάστηκε σαν εντεταλμένος διδάσκων (ΠΔ-407) στο Τμήμα Χημείας του Πανεπιστημίου Κρήτης, διδάσκοντας Γενική Χημεία, Υπολογιστική Χημεία και Φυσικοχημεία, παράλληλα με τα Εργαστήρια Γενικής Χημείας σε πρωτοετείς φοιτητές. Το 1999 εξελέγη Ερευνητής Γ' στο Ινστιτούτο Φυσικοχημείας του ΕΚΕΦΕ "Δημόκριτος". Είναι ο υπεύθυνος του εργαστηρίου Μοριακής Υπολογιστικής Χημείας στο Ινστιτούτο Νανοεπιστήμης και Νανοτεχνολογίας του ΕΚΕΦΕ "Δ" και ασχολείται ερευνητικά με υπολογισμούς ιδιοτήτων μοριακών και υπερμοριακών υλικών χρησιμοποιώντας μεθόδους ab-initio και συναρτησιακής πυκνότητας (DFT) καθώς και ημιεμπειρικές μεθόδους. Η ερευνητική του δραστηριότητα περιλαμβάνει την μελέτη χημικών ενώσεων περιβαλλοντικής σημασίας, μηχανισμούς χημικών αντιδράσεων, εγκλεισμό χημικών ενώσεων σε υπερμοριακά σύμπλοκα και την εκτίμηση της αξιοπιστίας των μεθόδων υπολογιστικής χημείας. Παράλληλα αναπτύσσει κώδικα Η/Υ για την αναπαράσταση δομών χημικών ενώσεων και την επεξεργασία δεδομένων χρησιμοποιώντας Fortran, C και shell scripts.