Περιορισμοί στη ροή του αίματος, κατά τη διάρκεια της άσκησης, σε ασθενείς με Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια

Τα βασικά συμπτώματα τα οποία περιορίζουν τη δυνατότητα των ασθενών με χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια να ασκούνται, είναι δύο: η δύσπνοια και ο κάματος των ποδιών. Θεωρείται δε, ότι το πρώτο προκύπτει από τη μειωμένη άρδευση των αναπνευστικών μυών, ενώ το δεύτερο από τη μειωμένη άρδευση των μυών των άκρων.

Από τo 2002, ο Dempsey και οι συνεργάτες του είχαν δημοσιεύει ένα μοντέλο, το οποίο, επιγραμματικά, ήθελε η αύξηση του έργου των αναπνευστικών μυών να έχει σαν αποτέλεσμα την παραγωγή γαλακτικού οξέως, η οποία προκαλούσε αγγειόσπασμο στα κάτω άκρα και ως εκ τούτου περιόριζε την άρδευσή τους. Αντίστροφα, η αποφόρτιση των αναπνευστικών μυών θα οδηγούσε σε αύξηση της άρδευσης στα πόδια.

"Προσαρμόζοντας κατάλληλα μια τεχνική η οποία επιτρέπει την μέτρηση της άρδευσης των μεσοπλευρίων μυών - αναφέρει ο ομιλητής -, διερευνήσαμε αν οι αναπνευστικοί μύες χάνουν αίμα υπέρ της άρδευσης των ποδιών σε υγιείς εθελοντές αθλητές και σε ασθενείς με χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια".

Από την έρευνα αυτή διαπιστώθηκε ότι, αντίθετα με το μοντέλο του Dempsey, κατά τη διάρκεια της άσκησης, τα πόδια «κλέβουν» αίμα από τους μεσοπλεύριους μύες και πως η μειωμένη παροχή αίματος στους μεσοπλεύριους αντικατοπτρίζει την αδυναμία του κυκλοφορικού συστήματος να ανταποκριθεί στις αυξημένες ενεργειακές απαιτήσεις των αναπνευστικών και κινητικών μυών.