Bodossaki Lectures on Demand
ΙΔΡΥΜΑ ΜΠΟΔΟΣΑΚΗ

Από το Neues Museum στη Villa Savoye ή η ασύμπτωτη διαλεκτική της διάσωσης από την προμοντέρνα στη μοντέρνα αρχιτεκτονική

Γιακουμακάτος Ανδρέας

3 Μαΐου 2018

ΟΜΙΛΙΕΣ
EXIT FULL SCREEN VIDEO & SLIDES
ΔΙΑΡΚΕΙΑ 01:23:33 ΠΡΟΒΟΛΕΣ 667
ΔΙΑΦΑΝΕΙΕΣ /

Η πρόσφατη αποκατάσταση του Neues Museum στο Βερολίνο από τον David Chipperfield αναθεωρεί πολλές από τις βεβαιότητές μας για τα ζητήματα της «αναστήλωσης» της αρχιτεκτονικής, καθώς παρεμβαίνει με αντισυμβατικό τρόπο τόσο σχετικά με τη διάσωση και ανάδειξη της «ιστορικής ουσίας» του κτιρίου όσο και ως προς τις σύγχρονες επεμβάσεις που προτείνει στο εσωτερικό του. Το νεοκλασικό αυτό μουσείο οικοδομήθηκε στα μέσα του 19ου αιώνα. Τι συμβαίνει ωστόσο με την αρχιτεκτονική κληρονομιά του 20ού; Είναι σκόπιμο να τη διατηρήσουμε και γιατί; Τί από το συνολικό απόθεμα της μοντέρνας και σύγχρονης αρχιτεκτονικής στις πόλεις μας αξίζει να προστατευτεί, και πότε; Στην περίπτωση αυτή ακολουθούμε τους γενικούς κανόνες της «αναστήλωσης» ή ένα διαφορετικό δρόμο που συνάδει περισσότερο με την καταγωγή, τα χαρακτηριστικά και τα πολιτισμικά συμφραζόμενα αυτών των κτιρίων; Και αν τυχόν παρέμβουμε στο μοντέρνο απόθεμα με επεκτάσεις ή προσθήκες, ποιοι είναι οι καταλληλότεροι σχεδιαστικοί χειρισμοί και από ποιον πρέπει να γίνουν; Στην περίπτωση δε που το κτίριο είναι «χαμένο», δικαιούμαστε να σκεφτούμε το ενδεχόμενο της ανακατασκευής, ή τούτο αποτελεί ασυγχώρητη βλασφημία;

Αν το έργο της μοντέρνας αρχιτεκτονικής απορρίπτει την ιδέα της σχέσης με την ιστορία και του διαλόγου με το περιβάλλον ως «ιστορική διαστρωμάτωση» και ως «ανάκληση της μνήμης», τότε και η αποκατάστασή του πρέπει να αποφύγει τη μετατροπή του σε «μνημείο»: πρέπει να αποφύγει τη σειρήνα της «μαρτυρίας» και της «πορείας στον χρόνο», συνεπώς και τον φετιχισμό της ιστορικής ύλης, και να σεβαστεί τη μόνη αρχή από την οποία το έργο προσδιορίζεται, την αρχή δηλαδή της αυθεντικής μορφής, την ανάγκη αποκατάστασης της αυθεντικής εικόνας του που ανταποκρίνεται στην οντολογία του μοντέρνου, την οντολογία του στιγμιαίου και του μεταβατικού.

Γιακουμακάτος Ανδρέας Αρχιτέκτων - Καθηγητής ΑΣΚΤ

Ο Ανδρέας Γιακουμακάτος δίδαξε ιστορία της αρχιτεκτονικής στη Σχολή Αρχιτεκτόνων του Πανεπιστημίου Φλωρεντίας επί δύο δεκαετίες. Στη συνέχεια υπηρέτησε στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων του ΑΠΘ και παράλληλα στο Τμήμα Θεωρίας και Ιστορίας της Τέχνης ΑΣΚΤ, όπου σήμερα είναι καθηγητής Αρχιτεκτονικής και διευθυντής του μεταπτυχιακού προγράμματος σπουδών. Έχει επίσης διδάξει στο Βερολίνο, στη Βαρκελώνη, στο Μιλάνο, στη Νάπολη και στο Τόκιο.

Έχει συνεργαστεί με πολλούς ελληνικούς δημόσιους φορείς, καθώς και με πλειάδα ξένων μορφωτικών ινστιτούτων και πρεσβειών, για την υλοποίηση πολιτισμικών γεγονότων, διαλέξεων και εκθέσεων αρχιτεκτονικής (Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης, Τελλόγλειο Ίδρυμα Τεχνών, Μουσείο Μπενάκη, Ινστιτούτο Goethe Αθηνών, Ιταλικό Μορφωτικό Ινστιτούτο, Θεατρικό Μουσείο της Σκάλας του Μιλάνου κ.λπ.). Βιβλία του έχουν δημοσιευτεί από το Μορφωτικό Ίδρυμα της Εθνικής Τραπέζης και από τις εκδόσεις Modulo, Νεφέλη, Libro, Καστανιώτης, Gutenberg, Καπόν, εκδόσεις Κτίριο. Από το 1987 είναι συνεργάτης της εφημερίδας Το Βήμα.

Είναι τακτικό μέλος Επιστημονικών Συμβουλίων του Υπουργείου Πολιτισμού. Έχει τιμηθεί με τον τίτλο του Ιππότη της Ιταλικής Δημοκρατίας και είναι μέλος της αρχαιότερης στον κόσμο (1563) Ακαδημίας των Τεχνών της Φλωρεντίας.

Σχετικές ομιλίες

6η Συνάντηση του Σωματείου «ΔΙΑΖΩΜΑ» με τα Εταιρικά του Μέλη «Η αποκατάσταση του αρχαίου θεάτρου, ως τοπικό, εθνικό και οικουμενικό χρέος» - Χαιρετισμοί 00:29:16

Απρ 05, 2019

6η Συνάντηση του Σωματείου «ΔΙΑΖΩΜΑ» με τα Εταιρικά του Μέλη «Η αποκατάσταση του αρχαίου θεάτρου, ως τοπικό, εθνικό και οικουμενικό χρέος» - Χαιρετισμοί

Μπένος Σταύρος Βαλιώτης Ευάγγελος Τζανετέα Αδαμαντία Βαρβιτσιώτης Γιάννης Δαβάκης Θανάσης

Γλώσσα: Ελληνική