To εκδοτικό φθινόπωρο της Μεταπολίτευσης: μια σκιαγράφηση

Η εισήγηση αυτή έγινε κατά τη διάρκεια του Συνεδρίου «Μεταπολίτευση: Από τη μετάβαση στη δημοκρατία στην οικονομική κρίση;» στο πλαίσιο της θεματικής ενότητας "Η κουλτούρα της Μεταπολίτευσης".

Αρκετά συχνά ακούμε ή διαβάζουμε για την εκδοτική άνοιξη της μεταπολίτευσης. Παρόλα αυτά συνήθως πρόκειται για μια απλή αναφορά ως έκφραση παρά για μια εμβάθυνση ή έστω περιγραφή της εκδοτικής δραστηριότητας της μεταπολίτευσης.
 

Σκοπός της ανακοίνωσης αποτελεί η σκιαγράφηση της κίνησης των ιδεών κατά τη διάρκεια της μεταπολίτευσης, να ανιχνεύσει τις συνέχειες και τις ασυνέχειες που είχε αυτή τόσο σε σχέση με την περίοδο της δικτατορίας όσο και με την προδικτατορική εκδοτική δραστηριότητα (κατά την δεκαετία του 1960).
 

Η ιδιότυπη σχέση μεταξύ βιβλίου και αριστεράς που ξεκινάει από τον μεσοπόλεμο, γίνεται «καθεστώς» από το 1950 και μετά είναι τουλάχιστον εμφανής κατά την μεταπολίτευση. Αριστεροί τυπογράφοι, βιβλιοπώλες, εκδότες και αναγνώστες αλλά και μη-αριστεροί οι οποίοι κατά τη μεταπολίτευση για εμπορικούς λόγους επιλέγουν την έκδοση τίτλων για ένα αριστερό ακροατήριο δημιουργούν ένα κατά πολύ ανεξερεύνητο σύμπαν.
 

Η σύμπλευση και η σύζευξη ιδεολογικοπολιτικού και εμπορικού, ο ερασιτεχνισμός και η απουσία συγκροτημένων εκδοτικών επαγγελμάτων (επαγγελματίες μεταφραστές, επιμελητές, κτλ), οι μικρές, φτηνές (και πρόχειρες) εκδόσεις είναι μερικά από τα χαρακτηριστικά του εκδοτικού πεδίου κατά την περίοδο αυτή.