Αντωνακάκης Δημήτρης
Τουρνικιώτης Παναγιώτης
Κωσταβάρα-Παπαρρήγα Άλκηστις
Φαραντάτος Παναγιώτης
Τσιαμπάος Κώστας
Γλώσσα
Ελληνική
Ημερομηνία
22/10/2015
Διάρκεια
84:08
Εκδήλωση
Αναφορά στον Ελ/Le Corbusier
Χώρος
Γαλλικό Ινστιτούτο
Διοργάνωση
Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών – Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο
Κατηγορία
Αρχιτεκτονική
Ετικέτες
Le Corbusier, Le Modulor, αρχιτεκτονική, νεωτερικότητα, μοντερινισμός, μαθηματικά, ανθρώπινο σώμα, αρμονία
Η συζήτηση στρογγυλής τραπέζης με τίτλο "Le Corbusier - Le Modulor" έγινε στο Αμφιθέατρο του Γαλλικού Ινστιτούτου την Πέμπτη 22 Οκτωβρίου 2015, με αφορμή την πρώτη πλήρη ελληνική έκδοση του βιβλίου του πρωτοπόρου αρχιτέκτονα, “Modulor” που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις Εκδόσεις Παπασωτηρίου.
Η εκδήλωση ήταν μέρος της δέσμης εκδηλώσεων "Αναφορά στον Ελ/Le Corbusier" που οργανώνονται στα 50 χρόνια από τον θάνατό του με πρωτοβουλία της Σχολής Αρχιτεκτόνων Ε.Μ.Π. και στηρίζονται από το Ίδρυμα Le Corbusier, το Γαλλικό Ινστιτούτο, την Ελβετική Πρεσβεία, το Ελληνικό Ινστιτούτο Αρχιτεκτονικής, το Ελληνικό Docomomo, το Κέντρο Αρχιτεκτονικής της Μεσογείου και τη Διεθνή Εταιρεία Φίλων του Ιδρύματος Le Corbusier.
Τρεις γενιές που συναντήθηκαν διαχρονικά μέσα με τα λόγια και τα έργα του Le Corbusier συζήτησαν τη σημασία του Modulor και τη σημερινή του επικαιρότητα. Στη συζήτηση πήραν μέρος οι Δημήτρης Αντωνακάκης, Παναγιώτης Τουρνικιώτης, Άλκηστις Κωσταβάρα-Παπαρρήγα και Παναγιώτης Φαραντάτος, ενώ μήνυμα έστειλε ο Γραμματέας του Ιδρύματος Le Corbusier Jacques Sbriglio. Συντόνισε ο Κώστας Τσιαμπάος.
Σύμβολο μιας νεωτερικότητας που επιθυμεί να εξανθρωπίσει τη μηχανή, το Modulor συμπύκνωσε την αγάπη του Le Corbusier για τα μαθηματικά και το ανθρώπινο σώμα, στοχεύοντας σε μια αρχιτεκτονική που θα εκπέμπει αρμονία. Για κάποιους ήταν ένα σκληρό «καλούπι» που υποτάσσει τη σχεδιαστική ελευθερία, για άλλους η τελευταία έκλαμψη ενός επιστημονικού ανθρωπισμού. Σε κάθε περίπτωση, το Modulor αποτελεί στις μέρες μας ένα από τα σημαντικότερα ποιητικά ευρήματα της σκέψης του Le Corbusier, κομβικό για την κατανόηση της κοσμοθεωρίας του και της συνθετικής του προσέγγισης. Πάνω από όλα, παραμένει ένα έργο ανοιχτό που μας καλεί σε κριτική επανεκτίμηση.
Τα βιβλία Le Modulor και Modulor 2, που κυκλοφόρησαν το 1950 και το 1955 αντίστοιχα, περιγράφουν τη συναρπαστική αναζήτηση ενός συστήματος αναλογιών που θα εναρμονίσει τον κτισμένο χώρο με το κορμί του ανθρώπου, εμπλουτισμένη με πλήθος αυτοβιογραφικές πληροφορίες και εφαρμοσμένα παραδείγματα. Σήμερα, 50 χρόνια μετά από τον θάνατο του συγγραφέα τους, τα βιβλία κυκλοφορούν για πρώτη φορά στο σύνολό τους στα ελληνικά, σε μια νέα μετάφραση της Άλκηστης Κωσταβάρα – Παπαρρήγα και σε επιμέλεια του Παναγιώτη Φαραντάτου, βασισμένη σε νέα έρευνα στα αρχεία του Ιδρύματος Le Corbusier στο Παρίσι.
Περισσότερες πληροφορίες στον ιστότοπο: http://lecorbusier.arch.ntua.gr/.
Ο αρχιτέκτονας Δημήτρης Αντωνακάκης είναι ένας από τους πιο σημαντικούς εκπροσώπους του ελληνικού μοντερνισμού.
Γεννήθηκε στα Χανιά Κρήτης στις 22 Δεκεμβρίου 1933 και έλαβε σχολική εκπαίδευση στην Αθήνα (1939- 1951). Είναι απόφοιτος της σχολής Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου. Από το 1958 εργάζεται ως αρχιτέκτονας μαζί με τη σύζυγό του Σουζάνα Αντωνακάκη, επίσης αρχιτέκτονα.
Το 1965 η Σουζάνα και ο Δημήτρης Αντωνακάκης μαζί με τη Ελένη Γούση-Δεσύλλα ίδρυσαν το Atelier66, στο οποίο προστέθηκαν τα επόμενα χρόνια συνάδελφοι τους αρχιτέκτονες ως ισότιμοι συνεργάτες. Τα επόμενα 20 χρόνια, μαζί με μια λίστα από κτίρια, εκδόσεις, συμμετοχές σε διαγωνισμούς, συνέβαλαν στη διαμόρφωση των σύγχρονων αρχιτεκτονικών τάσεων, έχοντας δημιουργήσει ένα χαρακτηριστικό στυλ που κατέστησε τη δουλειά του Atelier αναγνωρίσιμη. Αυτός ήταν ο λόγος που οδήγησε στην έκδοση μιας μονογραφίας από τις εκδόσεις Rizzoli το 1984 με την επεξεργασία του Kenneth Frampton.
Βιογραφικά στοιχεία
1. 1962- 63 Μέλος του διοικητικού συμβουλίου και ταμίας της Ένωσης Ελλήνων Αρχιτεκτόνων.
2. 1965- 86 Ιδρυτικό μέλος του Atelier66.
3. 1958- 92 Λέκτορας στη σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών ΕΜΠ.
4. 1975- 77 Πρόεδρος (1975) και αντιπρόεδρος (1976) της σχολής.
5. Υποψήφιος δύο φορές για τη θέση του καθηγητή Αρχιτεκτονικών Συνθέσεων (1978, 1990- δεν εκλέχθηκε)
6. Επισκέπτης καθηγητής στη σχολή αρχιτεκτονικής του ΜΙΤ στη Βοστώνη (1994- 1999), στη σχολή αρχιτεκτόνων μηχανικών ΕΜΠ (1997- 1998) και στο τμήμα αρχιτεκτονικής του Πανεπιστημίου Πάτρας (1999- 2000).
7. Καλλιτεχνικός διευθυντής του Κέντρου για τη Μεσογειακή Αρχιτεκτονική στα Χανιά (1997- 2007).
8. 1987- 88 Με πρόσκληση του καθηγητή Herman Hertzberger, γίνεται μέλος της διδακτικής ομάδας στο διεθνές σεμινάριο σχεδιασμού στη σχολή αρχιτεκτονικής του Πολυτεχνείου του Delft (1987) και του Split (1988).
9. 1987 Ιδρυτικό μέλος του Α66 atelier, μέχρι σήμερα.
10. 1995 Αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αρχιτεκτονικής του Παρισιού (Academie d’ Architecture).
11. 2007 Επίτιμος καθηγητής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Ο Παναγιώτης Τουρνικιώτης είναι Καθηγητής της Θεωρίας της Αρχιτεκτονικής στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Έχει δημοσιεύσει δοκίμια για την ιστορία, τη θεωρία και την αισθητική της αρχιτεκτονικής του 19ου και 20ου αιώνα. Στα βιβλία του περιλαμβάνονται η "ιστοριογραφία της Μοντέρνας Αρχιτεκτονικής" (1999), "Η Αρχιτεκτονική στη Σύγχρονη Εποχή" (2006) και "Η Διαγώνιος του Le Corbusier" (2010). Το 1994 επιμελήθηκε το συλλογικό τόμο "Ο Παρθενώνας και η ακτινοβολία του στα νεώτερα χρόνια".
Ο Παναγιώτης Φαραντάτος είναι Αρχιτέκτων Μηχανικός Ε.Μ.Π. (2007) με μεταπτυχιακές σπουδές στη θεωρία αρχιτεκτονικής (ΔΠΜΣ “Σχεδιασμός-Χώρος-Πολιτισμός”, Ε.Μ.Π., 2010, υπότροφος ΙΚΥ) . Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα αφορούν στην μοντέρνα αρχιτεκτονική, την Μεσόγειο και τον ερωτισμό ως εργαλείο κατανόησης του αρχιτεκτονικού χώρου. Εργάστηκε προσφέροντας επικουρικό διαδακτικό έργο στην Σχολή Αρχιτεκτόνων Ε.Μ.Π. (2009-2010). Από το 2009 διατηρεί αρχιτεκτονικό γραφείο στην Αθήνα ασχολούμενος με ιδιωτικά έργα μικρής κλίμακας ενώ έχει συμμετάσχει σε πανευρωπαϊκούς διαγωνισμούς και συνέδρια.
Ο Κώστας Τσιαμπάος είναι αρχιτέκτονας, Επίκουρος Καθηγητής στη Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του ΕΜΠ όπου διδάσκει ιστορία και θεωρία της αρχιτεκτονικής. Σπούδασε στην Αθήνα (ΕΜΠ) και τη Νέα Υόρκη (Columbia University). Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα επικεντρώνονται στην ανάδειξη και χρήση εννοιών και ερμηνευτικών εργαλείων δανεισμένων από τη φιλοσοφία, την πολιτική θεωρία και την ψυχανάλυση στην ιστορία και θεωρία της μοντέρνας και σύγχρονης αρχιτεκτονικής. Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί σε ελληνικά και διεθνή επιστημονικά περιοδικά και συλλογικούς τόμους ενώ αρχιτεκτονικά έργα και μελέτες του έχουν παρουσιαστεί στην Ελλάδα και το εξωτερικό και έχουν τιμηθεί με διακρίσεις σε πανελλήνιους και πανευρωπαϊκούς αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς. Το 2010 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις "Ποταμός" το βιβλίο του "Κατασκευές της Όρασης, από τη θεωρία του Δοξιάδη στο έργο του Πικιώνη". Το 2013 επιμελήθηκε, μαζί με τους Βάσω Κιντή και Παναγιώτη Τουρνικιώτη, το βιβλίο: "Το μοντέρνο στη σκέψη και τις τέχνες του 20ού αιώνα". Το 2017 κυκλοφόρησε μια πλήρης και αναθεωρημένη έκδοση της διδακτορικής διατριβής του στα αγγλικά, από τις εκδόσεις Routledge, με τίτλο: "From Doxiadis' theory to Pikionis’ work: Reflections of Antiquity in Modern Architecture".
