Ενδόμυχη σκέψη

Ο Ζαν-Λυκ Νανσύ γεννήθηκε στις 26 Ιουλίου 1940 στο Μπορντό. Έλαβε το διδακτορικό του το 1973, το οποίο ήταν πάνω στον Καντ, με επιβλέποντα καθηγητή τον Πωλ Ρικέρ. Επίσης, το 1987, έλαβε το Docteur d‘état από το Πανεπιστήμιο Toulouse-Le-Mirail με επιβλέποντα καθηγητή τον Ζεράρ Γκρανέλ (Gérard Granel, 1930-2000) και μια επιτροπή που περιλάμβανε τον Ζαν-Φρανσουά Λυοτάρ και τον Ζακ Ντεριντά. Το Docteur d’état του δημοσιεύτηκε με τον τίτλο Η εμπειρία της ελευθερίας (L’expérience de la liberté, 1988). Δίδαξε φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο Marc Bloch του Στρασβούργου, από το ακαδημαϊκό έτος 1967-68 και για περισσότερο από τριάντα χρόνια. Έγραψε από κοινού με τον Φιλίπ Λακού-Λαμπάρτ τα βιβλία Le totre de la lettre. Une lecture de Lacan (1973) και Le titre L’absolu litteraire (1978), μια από τις πλέον διεισδυτικές αναλύσεις της συγκρότησης της ρομαντικής θεωρίας της λογοτεχνίας, το Ο μύθος του ναζισμού (1991) καθώς και πλήθος άρθρων και μεταφράσεων (Νίτσε, Φρόυντ, Μπένγιαμιν). Το βιβλίο που τον καθιέρωσε παγκοσμίως ήταν το La communauté désoeuvrée [Η αεργός κοινότητα] (1991). Ένα από τα κεντρικά θέματα του έργου του Νανσύ αποτελεί το ζήτημα του συνείναι στη σύγχρονη κοινωνία. Στο Être singulier pluriel (1996, ο Νανσύ ασχολείται με το ερώτημα του ποιοι είναι οι όροι προκειμένου να μιλάμε για ένα «εμείς» σήμερα, δηλαδή, κατά πόσο μπορούμε ακόμα να μιλάμε για ένα «εμείς» ή μια πολλότητα, χωρίς να μεταστρέφουμε αυτό το «εμείς» σε μια υποστασιακή ταυτότητα αποκλεισμού.

Πηγή βιογραφικού, όπου μπορείτε να βρείτε και αναλυτική βιβλιογραφία του Jean-Luc Nancy: Ιστότοπος "Σύγχρονη Γαλλική Φιλοσοφία", πατώντας εδώ.

Η Danielle Cohen-Levinas είναι καθηγήτρια στο πανεπιστήμιο Paris Sorbonne όπου και ίδρυσε το 2008 το «Κέντρο Emmanuel Levinas, Σχολή εβραϊκών μελετών και σύγχρονης φιλοσοφίας» (Le Centre Emmanuel Levinas, Collège des études juives et de philosophie contemporaine). Είναι επίσης συνεργαζόμενη ερευνήτρια στα Αρχεία Husserl του ΕΝS-CNRS Paris (Archives Husserl de l’ENS-CNRS Paris). Έχοντας στενή σχέση με τον Jean-Luc Nancy, εξέδωσε μαζί του ένα βιβλίο συζητήσεών τους με τίτλο  Inventions à deux voix – Entretiens.

Ο Απόστολος Λαμπρόπουλος είναι Καθηγητής Συγκριτικής Γραμματολογίας στο Πανεπιστήμιο Bordeaux Montaigne. Έχει διδάξει στο Πανεπιστήμιο Κύπρου (2002-2014), ως συμβασιούχος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Paris Nanterre (1997) και στο Πανεπιστήμιο Πατρών (2002), καθώς και ως επισκέπτης καθηγητής στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου (2010). Έχει διατελέσει Stanley J. Seeger Fellow στο Πανεπιστήμιο Princeton (2003-2004) και Marie Skłodowska-Curie Fellow στο Πανεπιστήμιο της Pennsylvania (2014). Έχει δημοσιεύσει τη μονογραφία Le Pari de la description (2002). Έχει συνεπιμεληθεί τους τόμους Χώρες της Θεωρίας (2010), AutoBioPhagies (2011), Textual Layering (2017), Écriture musicale, écriture picturale de la littérature et des arts (2017), Αξία (2019), καθώς και το θεματικό τεύχος «Configurations of Cultural Amnesia» (Synthesis, 2011). Αυτή τη στιγμή συνεπιμελείται τα θεματικά τεύχη «Débordements. Littérature, Arts, Politique» (La Raison publique, 2020) και «Learning from documenta» (Field: A Journal of Socially Engaged Art Criticism, 2020). Έχει μεταφράσει τα βιβλία Ο Δαίμων της Θεωρίας (2003) του Antoine Compagnon (Μεταίχμιο, 2003), Αποδόμηση (2006) του Jonathan Culler και, με τον Ευτύχη Πυροβολάκη, Jacques Derrida (2019) των Jacques Derrida και Geoffrey Bennington.