Μπένος Σταύρος
Κασσαβός Γιάννης
π. Σαργέντης Αναστάσιος
Τσούπρα Γιάννα
Μίχα Μαρία
Λαζαρίδου Αναστασία
Πλάτωνος - Γιώτα Μαρία
Λαμπρινουδάκης Βασίλειος
Γλώσσα
Ελληνική
Ημερομηνία
17/01/2017
Διάρκεια
85:01
Εκδήλωση
Κύκλος: Το θέατρο στην Αρχαία Μακεδονία και τη Θράκη
Χώρος
Μέγαρο Μουσικής Αθηνών
Διοργάνωση
Μέγαρο Μουσικής Αθηνών - Megaron Plus
Σωματείο "Διάζωμα"
Κατηγορία
Αρχαιολογία
Ετικέτες
αρχαίο θέατρο, αρχαίο θέατρο Αχαρνών, δήμος Αχαρνών
Την Τρίτη 17 Ιανουαρίου 2017 διοργανώθηκε εκδήλωση με τίτλο «Αρχαίο θέατρο Αχαρνών: 10 χρόνια από την αποκάλυψη ενός σπουδαίου μνημείου» στο πλαίσιο της επιτυχημένης συνεργασίας του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών με το Σωματείο ΔΙΑΖΩΜΑ, το οποίο κάνει πράξη την αγάπη για τα αρχαία θέατρα και την προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς.
Ομιλητές ήταν η Αναστασία Λαζαρίδου, προϊσταμένη της Εφορείας Αρχαιοτήτων Ανατολικής Αττικής, η οποία παρουσίασε την εισήγηση «Αρχαία μνημεία και κοινωνικός ιστός. Το παρόν και το μέλλον», η αρχαιολόγος Μαρία Πλάτωνος-Γιώτα που προσέγγισε το θέμα «Η αποκάλυψη του θεάτρου των αρχαίων Αχαρνών. Δέκα χρόνια μετά» και ο Βασίλειος Λαμπρινουδάκης, ομότιμος καθηγητής Κλασικής Αρχαιολογίας του ΕΚΠΑ, η ομιλία του οποίου είχε τίτλο «Ο δήμος και το θέατρο». Συντόνισε ο πρόεδρος του ΔΙΑΖΩΜΑΤΟΣ, Σταύρος Μπένος.
Τον Φεβρουάριο του 2007 αποκαλύφθηκε από την αρχαιολόγο Μαρία Πλάτωνος-Γιώτα, κατά τη διάρκεια εκσκαφής για την ανέγερση οικοδομής σε οικόπεδο στο κέντρο του σημερινού Δήμου Αχαρνών, ένα μνημείο μεγάλης σπουδαιότητας, το θέατρο του αρχαίου αττικού δήμου των Αχαρνών.
Την ύπαρξή του μαρτυρούσαν δύο σημαντικότατες επιγραφές του β΄ μισού του 4ου αι. π.Χ. Η μέχρι τώρα ανασκαφική έρευνα έχει φέρει στο φως μια ολόκληρη κερκίδα με 11 σειρές καθισμάτων από ασβεστολιθικούς δόμους σε ημικυκλική διάταξη. Έχουν επίσης ανασκαφεί τμήματα κερκίδων, ενώ έχουν αποκαλυφθεί τμήμα της χαλικοστρωμένης ορχήστρας, μικρό τμήμα του διαζώματος και ο αποχετευτικός αγωγός του θεάτρου. Το υπόλοιπο τμήμα του θεάτρου βρίσκεται κάτω από σύγχρονα κτίσματα.
Το θέατρο χρονολογείται στο πρώτο μισό του 4ου αι. π.Χ. και είχε διάρκεια ζωής έως τα ύστερα ρωμαϊκά χρόνια. Η χωρητικότητά του υπολογίζεται σε 1.500-2.000 θεατές περίπου. Ο χώρος φιλοξενούσε μουσικούς και ωδικούς αγώνες, παραστάσεις αρχαίου θεάτρου και επίσημες τελετές (αναγγελίες ψηφισμάτων κ.ά.) του αρχαίου δήμου.
Το 2017 συμπληρώνονται 10 χρόνια από την αποκάλυψη αυτού του σημαντικού μνημείου, κατά τη διάρκεια των οποίων η Εφορεία Αρχαιοτήτων Ανατολικής Αττικής αλλά και ενεργά μέλη της Κίνησης Πολιτών ΕΠΙΣΚΗΝΙΟΝ και του Σωματείου ΔΙΑΖΩΜΑ συμβάλλουν με ποικίλες δράσεις στην ανάδειξη και προβολή του μνημείου.
Στόχος του ΔΙΑΖΩΜΑΤΟΣ είναι η ολοκλήρωση της ανασκαφής και η πλήρης αποκάλυψη του μνημείου, η εκπόνηση των μελετών αποκατάστασής του και η ένταξή του στην καθημερινή ζωή του σύγχρονου Δήμου Αχαρνών.
Ο Σταύρος Μπένος γεννήθηκε στην Καλαμάτα το 1947 και είναι τοπογράφος-μηχανικός. Υπηρέτησε το δημόσιο βίο της χώρας ως: Δήμαρχος Καλαμάτας (1979-1990), Βουλευτής (Μεσσηνίας 1990-2004, Β΄ Αθήνας 2004-2007), Υφυπουργός Πολιτισμού στην τελευταία κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου και Υπουργός Πολιτισμού, Υπουργός Αιγαίου και Υφυπουργός Δημόσιας Διοίκησης στις κυβερνήσεις Κώστα Σημίτη. Οι σημαντικότεροι σταθμοί στη διαδρομή του στη δημόσια σφαίρα είναι: α) η ανασυγκρότηση της Καλαμάτας μετά τους καταστρεπτικούς σεισμούς του Σεπτεμβρίου του 1986 που βραβεύθηκε από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Πολεοδόμων (πρότυπη και ανθρωποκεντρική πολεοδομική ανάταξη της Καλαμάτας) και από την Europa Nostra (Διάσωση και ανάδειξη των μνημείων της πόλης), β) η ίδρυση και λειτουργία των Κέντρων Εξυπηρέτησης Πολιτών (Κ.Ε.Π.) και γ) η ίδρυση και λειτουργία του σωματείου «ΔΙΑΖΩΜΑ».
Ο Γιάννης Κασσαβός γεννήθηκε στην Αθήνα. Από μαθητής της πρώτης τάξης του Δημοτικού εγκαταστάθηκε με τη οικογένειά του στις Αχαρνές, όπου ζει μέχρι σήμερα. Σπούδασε Διαχείριση Περιβάλλοντος και Φυσικών Πόρων στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας. Είναι παντρεμένος και πατέρας δύο γιων.
Η αγάπη του για την πόλη του, τον οδήγησε από πολύ νωρίς να ασχοληθεί με τα κοινά. Με την τοπική Αυτοδιοίκηση ασχολήθηκε για πρώτη φορά στις εκλογές του 1994, όταν και εκλέχθηκε Δημοτικός Σύμβουλος Αχαρνών. Έκτοτε εκλέγεται πρώτος σε σταυρούς προτίμησης Δημοτικός Σύμβουλος στις εκλογές του 1998, το 2002 και το 2006.
Το 2009 ιδρύει την ανεξάρτητη δημοτική παράταξη «ΑχαρΝΑΙ-Ενεργοί Πολίτες», με την οποία κατεβαίνει υποψήφιος Δήμαρχος Αχαρνών το 2010, δίνοντας το δικό του στίγμα.
Στις δημοτικές εκλογές του 2014, εκλέγεται Δήμαρχος Αχαρνών με ποσοστό 54,05%.
Από το 2007 συμμετέχει ενεργά σε όλα τα όργανα της τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Την τετραετία 2007-2010 διετέλεσε μέλος του ΔΣ της Τοπικής Ένωσης Δήμων και Κοινοτήτων Αττικής (ΤΕΔΚΝΑ) και τη διετία 2009 και 2010, Πρόεδρος της Επιτροπής Περιβάλλοντος της ΤΕΔΚΝΑ, επιτελώντας, κατά γενική ομολογία, αξιόλογο έργο, μέσα από τη συμμετοχή σε Ευρωπαϊκά Προγράμματα. Έχει διατελέσει Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος σε Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου και Ιδιωτικού Δικαίου και μέλος του ΔΣ του Συνδέσμου Προστασίας Πάρνηθας (ΣΥΝ.ΠΑ), δηλαδή του Αυτοδιοικητικού Φορέα στον οποίο συμμετέχουν οι όμοροι με την Πάρνηθα Δήμοι.
Ενεργό μέλος του οργανωμένου μαζικού κινήματος από νεαρή ηλικία, διετέλεσε Πρόεδρος του Εξωραϊστικού και Πολιτιστικού Συλλόγου «Λαθέα», της τοπικής ομάδας μπάσκετ «ΑΧΑΡΝΗΣ» και πολλών Συνοικιακών Συμβουλίων και μέλος του ΔΣ του Αχαρναϊκού. Είναι μέλος των περιβαλλοντικών οργανώσεων GREENPEACE και WWF.
Η Γιάννα Τσούπρα είναι γεννημένη στον δήμο Αχαρνών, όπου και κατοικεί, από πολύτεκνη οικογένεια και μητέρα δυο παιδιών.
Υπάλληλος ΔΕΔΔΗΕ, στην περιφέρεια Νησιών, επίσης διετέλεσε senior manager μεγάλης πολυεθνικής εταιρίες και ειδικός σύμβουλος στο υπουργείο παιδείας.
Μέλος του Ελληνικού Ινστιτούτου Εσωτερικών Ελεγκτών, με Δίπλωμα Εσωτερικών Ελεγκτών, κάτοχος MBA with accounting, BAGELOR OF SCIENCE in Business with computing, University of Wales.
Αγωνίζεται κατά του κοινωνικού αποκλεισμού, με έντονη πολιτική και κοινωνική δράση.
Ως αρχαιολόγος υπάλληλος στο Υπουργείο Πολιτισμού διενήργησε πολλές σωστικές ανασκαφές στην Πάτρα, την Αθήνα (Λένορμαν, Ιερά Οδός), την περιοχή της Βούλας και την ευρύτερη περιοχή των Αχαρνών (Αχαρναί, Μεταμόρφωση, Άνω Λιόσια, Καματερό, Φυλή, Πετρούπολη, Κηφισιά, Κάτω Κηφισιά, Περιστέρι, Αιγάλεω, κ.α), καθώς και στην περιοχή της Παλλήνης και του Γέρακα όπου διενήργησε την συστηματική ανασκαφή των θεμελίων του ναού της Παλληνίδας Αθηνάς.
Λίγο πριν συνταξιοδοτηθεί το 2007, ευτύχησε να ανακαλύψει και να ανασκάψει τμήμα του αρχαίου θεάτρου των Αχαρνών. Έχει συμμετάσχει με ανακοινώσεις σε πολλά Αρχαιολογικά Συνέδρια και Ημερίδες και έχει δώσει πολλές διαλέξεις στην Αθήνα και τις Αχαρνές. Έγραψε το βιβλίο: Αχαρναί. Ιστορική και τοπογραφική επισκόπηση των αρχαίων Αχαρνών, των γειτονικών τους δήμων και των δήμων της Πάρνηθας, Αχαρναί 2004.
Συμμετείχε στα συλλογικά έργα: Ειλαπίνη, τιμητικός τόμος για τον καθηγητή Ν. Πλάτωνα, με το άρθρο «Γλάστρες και ανθοδοχεία στον Μινωϊκό Κόσμο», Ηράκλειο 1987, στον τόμο Γ. Σταϊνχάουερ Αττικής Οδού Περιήγησης, με τα «Περιοχή Δήμου Αχαρνών» και « Νέα Ευρήματα από της ανασκαφές κατά την επέκταση της Λεωφ. Κύμης από την Κάτω Κηφισιά (ΕΟΝ1) προς το Ολυμπιακό Χωριό», Αθήνα 2005, στον τόμο - αφιέρωμα στη μνήμη της Αλκμήνης Σταυρίδου Amicitiae Gratia,με το« Εικονιστική Σαρκοφάγος από την Επισκοπή Ιεράπετρας», Αθήνα 2008, και στο Μ. Κορρέ Αττικής Οδοί. Αρχαίοι δρόμοι της Αττικής, με το«Οδικό Δίκτυο βόρειας Αττικής», Αθήνα 2009, καθώς και στο Αρχαιολογικές Συμβολές. Αττική (επιμ. Μ. Δόγκα- Τόλη και Στ. Οικονόμου), Τόμος Α΄ με το «Οι αρχαιότητες του Δήμου Αχαρνών και η Αποκάλυψη του Θεάτρου».
Άλλες δημοσιεύσεις της και άρθρα σε Πρακτικά Συνεδρίων και Αρχαιολογικά Περιοδικά: «Τελετουργικές σφύρες και ρόπαλα στον Μινωϊκό Κόσμο», «Νέες ενδείξεις για το πρόβλημα των καθαρτηρίων δεξαμενών και λουτρών στην μινωική Κρήτη», «Σπονδική Τελετουργική Πρόχους», «Είδη τάφων και τρόποι ταφής στα νεκροταφεία των Αχαρνών», «Το ιερό και ο ναός της Παλληνίδος Αθηνάς», «Ερθρόμορφος κρατήρας από τις Αχαρνές», «Εικονιστικοί τύποι των Μινωιτών στην Κρητομυκηναϊκή τέχνη». Υπό δημοσίευση «Δίνος του Ζωγράφου του Δίνου από τις Αχαρνές», «Αρχαιολογικά και πραγματιστικά στοιχεία στους Αχαρνής του Αριστοφάνη», «Πρωτοελλαδικοί κρατευτές και τράπεζες προσφορών από την Κ. Κηφισιά» και «ΜΜ αποθέτης Κεραμικής Καλυβομουρίου Ζάκρου», στον Α΄ τόμο δημοσίευσης του Ανακτόρου της Ζάκρου, στην ομάδα δημοσίευσης του οποίου συμμετέχει από το 1991.
Είναι μέλος του Διαζώματος και επίτιμο μέλος του Επισκηνίου.
Είναι παντρεμένη με τον Στάθη Γιώτα και έχει ένα γιό.
Ο Βασίλειος Κ. Λαμπρινουδάκης είναι Ομότιμος Καθηγητής Κλασικής Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Αντεπιστέλλον μέλος της Académie des Inscriptions et Belles-Lettres των Παρισίων και της Akademie der Wissenschaften της Βιέννης. Μέλος του Δ.Σ. της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας, Γενικός Γραμματέας του Σωματείου για την ανάδειξη των αρχαίων θεάτρων ΔΙΑΖΩΜΑ και Επικεφαλής της Επιστημονικής ομάδας του Διεθνούς Δικτύου Αρχαίων Θεάτρων. Διευθύνει ανασκαφές και εργασίες ανάδειξης μνημείων στη Νάξο, την Επίδαυρο και την Παλαιομάνινα. Το δημοσιευμένο επιστημονικό του έργο αναφέρεται στην αρχαία ελληνική τέχνη, την αρχαία αρχιτεκτονική, την τοπογραφία της αρχαίας Ελλάδας, την επιγραφική, την αρχαία θρησκεία και λατρεία, τη θεωρία της αρχαιολογίας, καθώς και την Διαχείριση και Ανάδειξη Μνημείων. Τιμήθηκε με τον Ταξιάρχη του Τάγματος του Φοίνικος από τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας (2003) για την προβολή της ελληνικής αρχαιολογίας διεθνώς.
Είναι Πρόεδρος της Επιτροπής Συντήρησης Μνημείων Επιδαύρου του ΥΠΠΟ (από το 1984). Μέλος της Academia Europea και ισόβιο μέλος της Εν Αθήναις Αρχαιολογικής Εταιρείας, όπως επίσης τακτικό μέλος του Γερμανικού και του Αυστριακού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου. Έχει, μεταξύ άλλων, διατελέσει Πρόεδρος του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών (1986-1989, 1993-1995, 2003-2005), Πρόεδρος του Δ.Σ. του Ταμείου Διαχείρισης Πιστώσεων για την Εκτέλεση Αρχαιολογικών Έργων του ΥΠΠΟ (1998-2007), μέλος του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου (1981-2005) και μέλος του Δ.Σ. του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού (2006-2012). Είναι συνεκδότης του περιοδικού Αρχαιογνωσία, τόμων επιστημονικών συνεδρίων, τιμητικών επιστημονικών τόμων και Διεθνών Εγκυκλοπαιδικών Λεξικών (όπως του Lexikon Iconograpicum Mythologiae Classicae).
