Καρδάμης Κώστας
Γλώσσα
Ελληνική
Ημερομηνία
22/05/2013
Διάρκεια
19:11
Εκδήλωση
Το ελληνικό τραγούδι: ιστορικές, κοινωνικές και καλλιτεχνικές διαστάσεις
Χώρος
Αίθουσα διδασκαλίας της Μεγάλης Μουσικής Βιβλιοθήκης στο Μέγαρο Μουσικής
Διοργάνωση
Μεγάλη Μουσική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος «Λίλιαν Βουδούρη» - Σύλλογος «Οι φίλοι της μουσικής»
Κατηγορία
Τέχνες / Πολιτισμός
Ετικέτες
ελληνικό τραγούδι, έντεχνο ελληνικό τραγούδι, επτανησιακή μουσική σχολή, Σπυρίδων Ξύνδας, Λεωνίδας Αλβάνας
Η ανακοίνωση αυτή του μουσικολόγου Κώστα Καρδάμη, έγινε στο πλαίσιο της "Διημερίδας για το ελληνικό τραγούδι" που διοργάνωσε η Μεγάλη Μουσική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος "Λίλιαν Βουδούρη" στο Μέγαρο Μουσικής και ανήκει στην ενότητα "Συνθέτες και τα τραγούδια τους".
Λόγω κωλύματος του ομιλητή, την ανακοίνωση διάβασε ο προεδρεύων της συνεδρίας κ.Παναγιώτης Βλαγκόπουλος, επίκουρος καθηγητής του Τμήματος Μουσικών Σπουδών Ιονίου Πανεπιστημίου.
Η σύνοψη της ομιλίας όπως δημοσιεύτηκε στο Πρόγραμμα της εκδήλωσης:
Ο Σπυρίδων Ξύνδας και ο Λεωνίδας Αλβάνας κατέχουν σημαντική, καίτοι μη επαρκώς προβεβλημένη, θέση στην εξέλιξη αυτού που θα ονομαζόταν "έντεχνο ελληνικό τραγούδι". Μαθητής του Μάντζαρου ο πρώτος, πιθανόν και συνομιλητής του Σολωμού, κιθαρωδός και δάσκαλος φωνητικής, ασχολήθηκε από νωρίς (πριν καταπιαστεί με το μελόδραμα) με τη μελοποίηση ελληνικών στιχουργημάτων σε μια περίοδο, κατά την οποία η όποια αναφορά στην ελληνική γλώσσα αποτελούσε ταυτόχρονα και σαφή εθνική, πολιτική και κοινωνική θέση. Ας μην ξεχνάμε, άλλωστε, ότι μετά τον Μάντζαρο (και παράλληλα με αυτόν) ο Ξύνδας είναι ο δεύτερος χρονικά συνθέτης που με συνέπεια θεράπευσε την ελληνόφωνη έντεχνη μελοποίηση.
Ο Λεωνίδας Αλβάνας ανήκει σε εκείνους που συνεχίζουν τη δυναμική αυτή: Βιολοντσελίστας, μουσικός του θεάτρου San Giacomo και γόνος αριστοκρατικής και μορφωμένης οικογένειας συνέβαλε στη διάδοση της έννοιας του "δημοφιλούς ελληνικού τραγουδιού". Η διάδοση των μελουργημάτων αμφότερων των συνθετών στα Επτάνησα ευνοήθηκε από την ήδη υπάρχουσα "εκ παραδόσεως" (αστική και εξωαστική) παραγωγή ελληνόγλωσσων συνθέσεων, τις εξαιρετικές συγκυρίες που είχε δημιουργήσει από μουσικής απόψεως η συστηματική επαφή με την έντεχνη μουσική παραγωγή της εποχής, τη διάδοση των πρακτικών αυτών "τόσο στο σαλόνι, όσο και στο καντούνι" και τις κοινωνικές επιδιώξεις της εποχής. Αυτό συνέβαλε στο να δημιουργηθεί ένα τραγουδιστικό ρεπερτόριο "λαϊκό", αλλά όχι "λαϊκίστικο".
Ο Κώστας Καρδάμης αποφοίτησε από το Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου το 2000. Το 2002 ως υπότροφος του «Ιδρύματος Παναγιώτη και Έφης Μιχελή» έλαβε τον τίτλο του Master of Advanced Musical Studies από το Royal Holloway University of London. Το 2006 απέκτησε διδακτορικό τίτλο από το Ιόνιο Πανεπιστήμιο.
Έχει συνεργαστεί με τον Οργανισμό Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, την Ένωση Ελλήνων Μουσουργών, το Πολιτιστικό Ίδρυμα Ομίλου Πειραιώς και συμμετέχει σε πανελλήνια και διεθνή συνέδρια, δημοσιεύοντας παράλληλα μελέτες σχετικές με την ιστορία της Νεοελληνικής Μουσικής, ιδιαίτερα αυτής του 18ου και 19ου αιώνα, και του μουσικού θεάτρου.
Στα ερευνητικά ενδιαφέροντα του συμπεριλαμβάνεται, επίσης, η μουσική για πνευστά όργανα και η διάδραση μουσικής, κοινωνίας και πολιτικής. Είναι λέκτορας στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου με γνωστικό αντικείμενο της Ιστορία της Νεοελληνικής Μουσικής.
Είναι μέλος του Εργαστηρίου Ελληνικής Μουσικής του ιδίου τμήματος, της συντακτικής ομάδας του περιοδικού Μουσικός Λόγος και της ελληνικής επιτροπής του RILM, καθώς και γενικός επιμελητής της σειράς Μνημεία Νεοελληνικής Μουσικής. Από το 2003 έχει αναλάβει την επιμέλεια του Αρχείου και του Μουσείου της Φιλαρμονικής Εταιρείας Κερκύρας.
