Σαμουήλ Ζακ
Γλώσσα
Ελληνική
Ημερομηνία
10/04/2013
Διάρκεια
71:37
Εκδήλωση
Τζαζ: κύκλος διαλέξεων
Χώρος
Μεγάλη Μουσική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος «Λίλιαν Βουδούρη»
Διοργάνωση
Μεγάλη Μουσική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος «Λίλιαν Βουδούρη» - Σύλλογος «Οι φίλοι της μουσικής»
Κατηγορία
Τέχνες / Πολιτισμός
Ετικέτες
τζαζ, μπλουζ, αφροαμερικανική μουσική παράδοση, είδη της τζαζ, μουσικός αυτοσχεδιασμός
Ο φετινός, 15ος κύκλος διαλέξεων της Μεγάλης Μουσικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδος "Λίλιαν Βουδούρη", είναι για πρώτη φορά αφιερωμένος στην τζαζ.
O χώρος της Βιβλιοθήκης, φιλοξενεί τέσσερις Έλληνες, γνωστούς στο κοινό της τζαζ, που έχουν διαφορετική επαγγελματική ταυτότητα ο καθένας. Η ιδέα πίσω από τις φετινές διαλέξεις είναι επιστήμονες και καλλιτέχνες, από το χώρο της μουσικής δημοσιογραφίας, του ραδιοφώνου, τον ακαδημαϊκό χώρο και φυσικά από τη μουσική σκηνή, να συναντηθούν με κοινό παρανομαστή την τζαζ, και να παρουσιάσουν τέσσερις συμπληρωματικές όψεις του ίδιου θέματος, στο κοινό που θα έχει την τύχη να τους απολαύσει.
Οι διαλέξεις του κύκλου, είναι:
'Aγγελος Γαβριήλ, μουσικός: Οι ρίζες της τζαζ (3/4/2013)
Ζακ Σαμουήλ, δημοσιογράφος, ραδιοφωνικός παραγωγός: Μια διαδρομή της τζαζ: από τον Louis Armstrong στον Ornette Coleman (10/4/2013)
Δήμος Δημητριάδης, αναπληρωτής καθηγητής του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου: Αυτοσχεδιασμός, καινοτομία, συλλογική δημιουργία / η θαυμαστή λειτουργία των μουσικών της τζαζ(17/4/2013)
Μίμης Πλέσσας, συνθέτης, πιανίστας: Η ελληνική τζαζ (24/4/2013)
Όλες οι διαλέξεις βιντεοσκοπήθηκαν και αναρτώνται στο Blod.
Για το περιεχόμενο αυτής, της δεύτερης διάλεξης του κύκλου, ο ομιλητής Ζακ Σαμουήλ σημειώνει:
«Από τις πρώτες ηχογραφήσεις στο Σικάγο του Louis Armstrong στα μέσα της δεκαετίας του ‘20 μέχρι την κυκλοφορία, το 1961, του άλμπουμ “Free jazz”, με το διπλό κουαρτέτο του σαξοφωνίστα και συνθέτη Ornette Coleman, διανύθηκε μια τεράστια απόσταση. Οι στιλιστικές διαφοροποιήσεις αντικατόπτρισαν, σε μεγάλο βαθμό, τους αγώνες της αφροαμερικάνικης κοινότητας για μια αξιοπρεπή θέση στην αμερικάνικη κοινωνία. Μέσα από αυτό το πρίσμα προτείνω να «διαβαστεί» αυτή η διαδρομή. Δεν είναι βέβαια ο μοναδικός τρόπος «ανάγνωσης» της jazz. Υπάρχουν πολλοί. Είναι, όμως, χρήσιμοι μόνο αν -έστω και λίγο- έχει παραδοθεί κανείς στη γοητεία του ήχου της. Μια διαδρομή με τους μεγάλους της σταθμούς, όχι με το μάτι του ιστορικού ή του μουσικολόγου αλλά έτσι όπως την αγάπησα την παρακολούθησα, την κατανόησα, κυρίως, μέσα από τη δισκογραφία της: την πιο έγκυρη και ανοιχτή σε ερμηνείες ιστορία της».
