"Τι είναι η πατρίδα μας;": Απολογιστική συζήτηση για τις παραστάσεις της χρονιάς στο Εθνικό Θέατρο.

Γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Απόφοιτος της Σχολής Μωραΐτη (1976). Πτυχιούχος  της Νομικής Σχολής του  Πανεπιστημίου Αθηνών (1981), Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου  Paris III Institut d' Etudes Théâtrales (1987) με θέμα Θεατρικός χώρος - σκηνικός χώρος στο σύγχρονο Νεοελληνικό Θέατρο (επίβλεψη: Bernard Dort και  Στάθης Δαμιανάκος).

Καθηγητής στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών όπου διδάσκει από το 1991. Προσκεκλημένος Καθηγητής και ερευνητής σε επιστημονικά κέντρα και Πανεπιστήμια της Ευρώπης (Οξφόρδη, Παρίσι, Βερολίνο, Δουβλίνο, Ελσίνκι, Κοΐμπρα, Πράγα, Μπρνο, Παβία, Λευκωσία κ.ά.), της Αμερικής (Brown, Harvard, Princeton κ.ά.) και της Αυστραλίας (Σίδνεϋ, Μελβούρνη). Ιδρυτικό μέλος (1997) του Ευρωπαϊκού Δικτύου Έρευνας και Τεκμηρίωσης Παραστάσεων Αρχαίου Ελληνικού Δράματος και συντονιστής Εντατικού Προγράμματος Μαθημάτων στην Επίδαυρο με τη συνεργασία μελών του παραπάνω δικτύου (2002-2011). Έχει διευθύνει έρευνες και έχει εκδώσει βιβλία για διάφορα θέματα της ιστορίας του ελληνικού θεάτρου με ιδιαίτερη έμφαση στη σύγχρονη ελληνική δραματουργία και σκηνική πρακτική, στην πρόσληψη του ιταλικού μελοδράματος στην Κέρκυρα και την ιστορία του θεάτρου στα Επτάνησα και την μελέτη των παραστάσεων του αρχαίου δράματος κατά την νεότερη εποχή (από τον 16ο έως τον 20ό αιώνα). Δοκίμια και άρθρα του έχουν δημοσιευτεί σε επιστημονικά περιοδικά, εφημερίδες και θεατρικά προγράμματα. Συνεργάζεται με ελληνικούς θεατρικούς οργανισμούς.

Έχει διατελέσει μέλος επιτροπών του Υπουργείου Πολιτισμού και διοικητικών συμβουλίων πολιτιστικών φορέων και διατηρούσε στήλη κριτικής στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία (1997 – 1999).

Εκδόσεις: Ένα θαμπό χειρόγραφο. Παρουσίαση ανέκδοτων κειμένων του Γιάννη Σιδέρη. Ο Β' Τόμος της Ιστορίας του Νέου Ελληνικού Θεάτρου (1994), Μολιέρος (2002), Το θέατρο στην Ελλάδα 1940-2000. Μια επισκόπηση (2005 - 20114), Σχεδιάσματα ανάγνωσης (2006), Αντί Κριτικής. Σημειώσεις ενός συστηματικού θεατή (2006), Κάρολος Κουν. Οι Παραστάσεις, Επιστημονική Επιμέλεια του καταλόγου της έκθεσης «Κάρολος Κουν. Θέατρο Τέχνης», έκδοση του Μουσείου Μπενάκη, ( 2008 - 20092), Γιάννη Σιδέρη: Ιστορία του Νέου Ελληνικού Θεάτρου τόμοι Α΄, Β΄1 & Β΄2, Β΄3, (επιστ. επιμ. 1990, 1999, 2000, 2009, 2010), κ.ά.

Ο Δήμος Αβδελιώδης γεννήθηκε στη Χίο το 1952. Σπούδασε στη Φιλοσοφική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και στη Δραματική Σχολή Αθηνών. Δίδαξε κινηματογράφο στο τμήμα Επικοινωνίας Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης του Παντείου Πανεπιστημίου από το 1993 έως το 1998. Διεύθυνση ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Βορείου Αιγαίου (1997- 2000) και από το 2004 έως σήμερα.Το έργο του ποσοτικά μικρό, αλλά εξαιρετικής ποιότητας και μεγάλης εικαστικής δύναμης είναι: ο Αθέμιτος συναγωνισμός (1982) μικρού μήκους βραβευμένη στο Φεστιβάλ Δράμας, το πολυβραβευμένο Δέντρο που πληγώναμε (1986) Α΄ Βραβείο στο Φεστιβάλ Βερολίνου 1987, από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή Ταινιών Νεότητας, επίσημη συμμετοχή της Ελλάδας, στο Φεστιβάλ Κανών το 1987 στην Εβδομάδα της Κριτικής (Semaine de la critique), Χρυσός και Αργυρός Ελέφαντας καλύτερης ταινίας και σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Νέου Δελχί κ.α., Η Νίκη της Σαμοθράκης (1990), Η εαρινή σύναξις των αγροφυλάκων (1999), επίσης με πολλά βραβεία στο Φεστιβάλ Βερολίνου (Caligari, Δον Κιχώτης κ.α.), Χρυσό βραβείο στο φεστιβάλ Freistadt της Αυστρίας καθώς και σκηνοθεσίας, βραβείο της ΠΕΚΚ, της Fipresci (Διεθνής Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου) και βραβείο κοινού στο 40ό Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Ακόμα έχει σκηνοθετήσει θεατρικές παραστάσεις: «Μορφές από το έργο του Βιζυηνού» (1993) με την Άννα Κοκκίνου, «Παράσταση με τρία ελληνικά παραμύθια»(1997), η παράσταση Καραγκιόζη «Λίγ' απ' όλα» (2001), «Άσμα Ασμάτων» (2003).

Είναι διπλωματούχος σολίστ του Ωδείου Αθηνών στο φλάουτο (εξαιρετική διάκριση) και πτυχιούχος της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου (έπαθλο Λιλής Λουριώτη), της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (κλασική φιλολογία), του New York University (κινηματογράφος) και του University of California (Master of Fine Arts στη σκηνοθεσία θεάτρου). Εμφανίστηκε σε τρείς παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου προτού φύγει με υποτροφίες των ιδρυμάτων "Ωνάση" και "Λεβέντη" για τις Η.Π.Α. Εκεί, παράλληλα με τις επίσημες σπουδές του, παρακολούθησε για ένα χρόνο τις τάξεις του Actors Studio και δούλεψε για δύο περιόδους εντατικά με τον Grotowski. Με χορηγία του ιδρύματος "D.W. Waddell" προσλήφθηκε ως μαθητευόμενος καλλιτεχνικός διευθυντής στο κρατικό θέατρο της πολιτείας της Arizona. Στη συνέχεια κράτησε τη θέση του μόνιμου σκηνοθέτη στο Playwrights' Theatre του Derek Walcott στη Βοστώνη, σκηνοθετώντας παράλληλα στο American Repertory Theatre και στο Πανεπιστήμιο Harvard. Έχει πάνω από τριάντα παραγωγές στο ενεργητικό του σε διάφορες πολιτείες της Αμερικής, ανάμεσα στις οποίες συγκαταλέγονται δικές του μεταφράσεις ή διασκευές κειμένων των Σοφοκλή, Ευριπίδη, Brecht, Mishima, Beckett, Cocteau, Lorca, Genet, Pinter, Rimbaud, Müller, Poe, Yourcenar, καθώς και έργα πολλών νέων Αμερικανών συγγραφέων. Στον ελληνικό χώρο σκηνοθέτησε σε δικές του διασκευές και μεταφράσεις τα έργα: “Το Τέλος του Οίκου των Άσερ” και “Ολόκληρος ο Σαίξπηρ σε Μιά Ώρα” για το Θέατρο του Νότου, "Ιστορίες Αιδοίου" στο θέατρο Αυλωνίτη και "Ο Καβαλάρης του Χιονιού" για τη Θεσσαλονίκη / Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης. Σε δικές του μεταφράσεις τα “Πώς Έμαθα να Οδηγώ” για το Απλό Θέατρο, “Η Κατάρα της Ίρμα Βεπ” στο Ήβη, “Η Ψευδαίσθηση και Αχαρνής” για το Θεατρικό Οργανισμό Κύπρου, “Ένα Καινούργιο Κόκκινο” στο Πόρτα, ”Proof” στο Μουσούρη και “Το Καλό της Χώρας μας” στον Τεχνοχώρο υπό Σκιάν. Με την Κάτια Δανδουλάκη το “Υπηρέτης Δυό Αφεντάδων”, για τον Θ.Ο.Κ. πάλι τα “Αμερικάνικος Βούβαλος” και “Βαβυλωνία”, στο θέατρο Αποθήκη το “Σεσουάρ για Δολοφόνους” και στο Από Μηχανής τους “Σιδεράδες”.

Ο Βίκτωρ Αρδίττης γεννήθηκε στην Aθήνα το 1953. Σπούδασε Oικονομικά στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, και Θεατρολογία στο Université de Paris III – Sorbonne Nouvelle με καθηγητές τους Bernard Dort και Georges Banu. Φοίτησε στη σχολή του «Λαϊκού Πειραματικού Θεάτρου». Mαθήτευσε πλάι στους σκηνοθέτες Antoine Vitez και Γιώργο Σεβαστίκογλου, καθώς και στον θίασο «Schaubühne» του Bερολίνου. Πρώτη του επαγγελματική σκηνοθεσία το 1984. Συνεργάστηκε με τη ραδιοφωνία ως σκηνοθέτης και παραγωγός εκπομπών λόγου για το θέατρο. Tο 1987 συμμετείχε στη δημιουργία του θεσμού του «Θεατρικού Aναλογίου» στο πλαίσιο του Διεθνούς Φεστιβάλ Πάτρας. Tο 1988 υπήρξε συνιδρυτής του «Θεάτρου Πάτρας», στη διεύθυνση του οποίου παρέμεινε για ένα χρόνο. Tο 1992 συμμετείχε στη δημιουργία του εναλλακτικού πολυδύναμου κέντρου τεχνών "Φούρνος" στην Aθήνα. Tο 1997 ίδρυσε τον θίασο «Θέατρο του Λόγου» που επιχορηγήθηκε από το YΠ.ΠO. Yπήρξε Kαλλιτεχνικός Διευθυντής του Kρατικού Θεάτρου Bορείου Eλλάδος από το 2001 ώς το 2004. Yπήρξε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Ένωσης Θεάτρων της Eυρώπης (Union des Théâtres de l’Europe) από το 2002 μέχρι το 2004, όπου και παραμένει σήμερα ως ανεξάρτητο μέλος. Δίδαξε στο Tμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πατρών από το 1992 ώς το 1998, καθώς και στην Aνωτέρα Σχολή Δραματικής Tέχνης "Bεάκη". Από το 2007 είναι Υπεύθυνος Σπουδών της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου. Το 2007 δίδαξε ως επισκέπτης καθηγητής στο Université de Paris III. Στο Tμήμα Θεάτρου της Σχολής Kαλών Tεχνών του Α.Π.Θ., διδάσκει από το 1997 και είναι σήμερα Αναπληρωτής Καθηγητής. Έχει πάρει μέρος σε διεθνή συνέδρια και σεμινάρια. Άρθρα και μεταφράσεις του για το θέατρο έχουν δημοσιευτεί στα περιοδικά Chaillot, Études Théâtrales, Aντί, Λέξη, Δρώμενα, καθώς και σε συλλογικούς τόμους. Έχει σκηνοθετήσει σε κρατικά θέατρα, ΔH.ΠE.ΘE. και επιχορηγούμενους θιάσους, καθώς και στο Teatro Stabile του Τορίνου, έργα των: Mαριβώ, Kλωντέλ, Tεννεσσή Oυίλλιαμς, Mισέλ Bιναβέρ, Aλφρέντ ντε Mυσσέ, Στρίντμπεργκ, Nτυράς, Kολτές, Xάινερ Mύλλερ, Pακίνα, Γκαίτε, Στέρνχάιμ και Σοφοκλή, Xουρμούζη, Mητσάκη, Mαδαρού, Mαρίας Λαϊνά, Λούλας Aναγνωστάκη, Άρη Aλεξάνδρου, Γιάννη Ρίτσου, Μαρίας Ευσταθιάδη κ.ά. Aσχολήθηκε ιδιαίτερα με τη σκηνοθεσία στην όπερα και το σύγχρονο μουσικό θέατρο, στο Mέγαρο Mουσικής Aθηνών, στο Φεστιβάλ Άργους κ.ά., όπου ανέβασε έργα των: Mότσαρτ, Mοντεβέρντι, Γκλουκ, Mενόττι, Σατί και B. Pιζιώτη, X. Bρόντου, M. Aδάμη, Θ. Aντωνίου, Γ. Kουμεντάκη, Θ. Aμπαζή κ.α. Τελευταία σκηνοθετική εργασία του: το έργο της Λούλας Αναγνωστάκη Η Νίκη στη Νέα Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου (Αθήνα, Δεκέμβριος 2011).

O Σπύρος Α. Ευαγγελάτος γεννήθηκε το 1940 στην Αθήνα. Σπούδασε Φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστήμιου Αθηνών,
ενώ το 1976 ανακηρύσσεται "διδάκτωρ" της ίδιας σχολής με τη διατριβή του "Iστορία του Θεάτρου εν Κεφαλληνία 1600-1900". Παράλληλα, με τις πανεπιστημιακές του σπουδές, σπουδάζει Θέατρο στη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου (αποφοίτησε το 1961). Mε υποτροφία του "Iδρύματος Woursell", σπουδάζει Θεατρολογία στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης (1966-1970) και παρακολουθεί τη θεατρική πράξη στη Γερμανία, στην Αυστρία, στην Αγγλία, στη Γαλλία και στην Ιταλία. Eπί ένα χρόνο, επίσης, είναι υπότροφος του Bρετανικού Συμβουλίου στο Λονδίνο (1974-1975). Oι φιλολογικές του έρευνες καλύπτουν το Eπτανησιακό και το Kρητικό Θέατρο και αφορούν τις πηγές του έργου "Eρωτόκριτος", την ταυτότητα του συγγραφέα του έργου "Eρωφίλη" Γεωργίου Xορτάτση, τον τόπο συγγραφής του δράματος "Zήνων" κλπ. Ως εκ τούτου, ο ίδιος λαμβάνει μέρος σε πολλά, αντιστοίχου θέματος, συνέδρια ως εισηγητής και μελετητής. Πρώτη του σκηνοθεσία, είναι η κρητική κωμωδία "Φορτουνάτος" του Μάρκου Αντώνιου Φόσκολου, το 1962. Από τότε, έχει συμπληρώσει πάνω από 160 σκηνοθεσίες, συνεργαζόμενος με ελληνικά κρατικά θέατρα, με διάφορα φεστιβάλ (Αθηνών, Επιδαύρου, Φιλίππων-Θάσου, Δωδώνης, Δημήτρια), με ελληνικούς ιδιωτικούς θιάσους, αλλά και με θιάσους του εξωτερικού: Βιέννη, Ζυρίχη, Ζάλτσμπουργκ, Κάσσελ, Δουκέρνη, Μαδρίτη, Πρίνστον. Έχει σκηνοθετήσει όπερες των Μότσαρτ, Ροσσίνι, Ντονιτσέττι, Μπελλίνι, Μπετόβεν, Τομά, Βάγκνερ, Βέρντι, Μπιζέ, Πουτσίνι, Μενόττι, Νταλαπίκολα και πολλών άλλων.

Eπίσης, έχει γράψει πολλές φιλολογικές μελέτες. Tο 1974, τιμάται με το βραβείο "Kαρλ Σκράουπ" του Λαϊκού Θεάτρου της Bιέννης, για την καλύτερη σκηνοθεσία της χρονιάς. Το 1975, ιδρύει το θέατρο Τέχνης "Αμφιθέατρο", το ρεπερτόριο του οποίου περιλαμβάνει έργα αρχαίου δράματος, Mεσαιωνικού και Pομαντικού Θεάτρου, καθώς και άπαιχτα κείμενα της ελληνικής θεατρικής παράδοσης.

Από τον Μάιο του 1977 μέχρι τον Σεπτέμβριο του 1980, αναλαμβάνει τη γενική διεύθυνση του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, το οποίο και οργανώνει σε πολλά επίπεδα.

Ο Γιάννης Κακλέας σπούδασε υποκριτική στις δραματικές σχολές του Ζήση Χαρατσάρη και του Θεάτρου Τέχνης «Κάρολος Κουν». Συνέχισε μεταπτυχιακές σπουδές στην Webber Douglas Academy of Dramatic Art στο Λονδίνο και σκηνοθεσία στο Drama Centre of London.

Από το 1980 έχει σκηνοθετήσει πάνω από 70 θεατρικές παραστάσεις. Ανάμεσά τους τις: Μην αγγίζεις τον φίλο μου (Θέατρο Αμόρε, 1985), Εγώ ο Αντονέν Αρτώ (Παγοποιείο του Φιξ, 1986), Η μεγάλη μαγεία (Παγοποιείο του Φιξ, 1990), Βάτραχοι (ΔΗΠΕΘΕ Καλαμάτας, 1991), Στο βάθος… κτήνος (Τεχνοχώρος, 1993), Αγγέλα (Τεχνοχώρος, 1994), Βότκα Μολότοφ (Θέατρο Ιλίσια, 1994), Βικτόρ, τα παιδιά στην εξουσία (Τεχνοχώρος, 1996), Αναμείνατε στο ακουστικό σας (Θέατρο Αποθήκη, 1997), Σφαίρες πάνω από το Μπρόντγουαιη (Θέατρο Παρκ, 1999), Ρομπέρτο Τσούκο (Τεχνοχώρος, 2000), Ούπς!, μια παράσταση κόμικς (Τεχνοχώρος, 2001), Μάλα (Θέατρο Παλλάς, 2001), Το καρναβάλι των ζώων (με τον Τζέρεμυ Άιρονς, Ωδείο Ηρώδου Αττικού, 2002), Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας (ΔΗΠΕΘΕ Καλαμάτας, 2003), Νύχτα ραδιοφώνων (Θέατρο Διάνα, 2006), Το ημερολόγιο ενός απατεώνα (Εθνικό Θέατρο, 2009), Λυσιστράτη (Εθνικό Θέατρο, Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου, 2010). Έχει, επίσης, σκηνοθετήσει μουσικές παραστάσεις των Ε. Αρβανιτάκη, Α. Πρωτοψάλτη, Μ. Φραγκούλη, Δ. Παπαδημητρίου, Μ. Φαραντούρη, Β. Παπακωνσταντίνου κ.ά. Διετέλεσε καλλιτεχνικός διευθυντής του Τεχνοχώρου και του ΔΗΠΕΘΕ Καλαμάτας.

Έχει διδάξει υποκριτική και σκηνοθεσία. Έχει μεταφράσει, μεταξύ άλλων, τα έργα: Πάρτι γενεθλίων του Χ. Πίντερ, Ερυθρός Σταυρός του Σ. Σέπαρντ και Η Ερωτική επιστολή του Λόρδου Μπάυρον του Τ. Ουίλλιαμς.

Ο Γιάννης Καλαβριανός έχει σπουδάσει Ιατρική. Εργάσθηκε ως γιατρος για δύο χρόνια και έκτοτε ασχολείται με το θέατρο.

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη, όπου έκανε τα πρώτα του θεατρικά βήματα. Στην Αθήνα, έρχεται σε επαφή με το Βαγγέλη Θεοδωρόπουλο και ξεκινάει τη διαδρομή του με την παράσταση "Εγω είμαι το Θείο Βρέφος". Είναι ιδρυτικό μέλος της ομάδας "Εταρεία Θεάτρου Sforaris".

Γεννήθηκε στην Aθήνα το 1955. Σπούδασε θέατρο στη Δραματική Σχολή του Eθνικού Θεάτρου και στο Πανεπιστήμιο Paris III. Παρακολούθησε σεμινάρια υποκριτικής στην Eλλάδα και το εξωτερικό. Παρακολούθησε μαθήματα διδασκαλίας της υποκριτικής δίπλα στον Γιώργο Σεβαστίκογλου στο Iβρύ και μαθήματα κινηματογράφου στη Σχολή Σταυράκου. Tο 1976 ίδρυσε το Θέατρο της Άνοιξης, όπου και σκηνοθέτησε τις περισσότερες από τις παραγωγές του. Η παράστασή του «Ατρείδες» πήρε το βραβείο καλύτερης παράστασης και σκηνοθεσίας καθώς και τα βραβεία α γυναικείου ρόλου (Χρυσάνθη Δούζη) και μουσικής (Λευτέρης Γρηγορίου) από την διεθνή κριτική επιτροπή και την ένωση κριτικών θεάτρου της Αιγύπτου στο 9ο Διεθνές Φεστιβάλ Πειραματικού Θεάτρου του Καΐρου. Yπήρξε διευθυντής του Δημοτικού Περιφερειακού Θεάτρου Ρόδου. Έχει συνεργαστεί με το Eθνικό Θέατρο (Επίδαυρος), το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, Τον Θεατρικό Οργανισμό Κύπρου (Επίδαυρος), το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, με τα περισσότερα από τα Δημοτικά Περιφερειακά Θέατρα, με το Nouveau Theatre de Belgique (Βέλγιο) ,με το Εθνικό Θέατρο της Κωστάντζα (Ρουμανία) και με πολλούς θιάσους Αθηναϊκών θεάτρων. Σαν ηθοποιός έχει παίξει σε αρκετές από τις παραστάσεις του Θεάτρου της Άνοιξης. Έχει σκηνοθετήσει επίσης στην τηλεόραση και το ραδιόφωνο. Διδάσκει υποκριτική και αυτοσχεδιασμό στη Ανώτερη Σχολή Δραματικής Τέχνης Bεάκη και υποκριτική στην Ανώτερη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου.

Ο Βασίλης Παπαβασιλείου είναι σκηνοθέτης και ηθοποιός. Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1949. Στις τελευταίες δουλειές του συγκαταλέγονται Η Ελένη του Γιάννη Ρίτσου, Ιφιγένεια εν Ταύροις του Γκαίτε, Ο Τυχοδιώκτης… βασισμένος στον Χουρμούζη, Του Κουτρούλη ο γάμος του Αλέξανδρου Ρίζου Ραγκαβή. Συνολικά έχει σκηνοθετήσει τριάντα παραστάσεις μέσα σε ισάριθμα χρόνια (έργα Σοφοκλή, Γκολντόνι, Μαριβώ, Χόρβατ, Μποντ, Σαίξπηρ Πιραντέλλο, Μολιέρου, Αναγνωστάκη, Στάικου, Μανιώτη, κ.ά.). Έχει μεταφράσει θεατρικά και πεζά κείμενα (Γκολντόνι, Μποντ, Μολιέρος, Μπαρτ, Σαντ, κ.ά.). Τιμήθηκε με διακρίσεις από τον δήμο Αθηναίων, τον Δήμο Χαλανδρίου, την Ένωση Ελλήνων Θεατρικών και Μουσικών Κριτικών και το Φεστιβάλ Θεάτρου Συρρακουσών της Σικελίας. Δίδαξε, όχι συστηματικά, σε δραματικές σχολές και στο Τμήμα Θεάτρου της σχολής Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Ο Μιχάλης Ρέππας γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Λουτράκι της Κορινθίας. Σπούδασε μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, θέατρο στη Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και για ένα χρόνο στη σχολή κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου. Εργάζεται ως ηθοποιός και γνωρίζεται με τον Θανάση Παπαθανασίου το 1987. Από τότε συνεργάζονται γράφοντας και σκηνοθετώντας για το θέατρο, την τηλεόραση και τον κινηματογράφο. Κυριότερες δουλειές: Οι τρεις χάριτες και Το δις εξαμαρτείν για την τηλεόραση, το Safe Sex και Το κλάμα βγήκε από τον παράδεισο για το σινεμά. Έχουν γράψει τα θεατρικά έργα Ροζ μολότωφ, Μπαμπάδες με ρούμι, Βίρα τις άγκυρες, Ο Έβρος απέναντι, Δυόμισι φόνοι και ένα μπουλντόγκ, Τα μωρά τα φέρνει ο πελαργός. Έχουν επίσης κάνει πολλές μεταφράσεις και διασκευές για διάφορους αθηναϊκούς θιάσους.

Ο Τάκης Τζαμαργιάς γεννήθηκε στον Πειραιά το 1959. Σπούδασε θέατρο και παιδαγωγικά. Εκπαιδευτικός, σκηνοθέτης, κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος του Πανεπιστημίου Αθηνών με ειδίκευση "Θέατρο στην εκπαίδευση". Επί εικοσαετία δάσκαλος στη δημόσια πρωτοβάθμια εκπαίδευση, δίδαξε τεχνικές θεάτρου σε επιμορφωτικά σεμινάρια εκπαιδευτικών της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και στο Σύλλογο Θεατρολόγων, θεατρικό αυτοσχεδιασμό στις Φυλακές Ανηλίκων Κορυδαλλού, ενώ είναι καθηγητής υποκριτικής στη Δραματική Σχολή του Πειραϊκού Συνδέσμου. Για δεκατέσσερα συνεχή χρόνια διευθύνει το Θεατρικό Εργαστήρι του Δήμου Κερατσινίου. Έχει ανεβάσει έργα ελληνικού κυρίως ρεπερτορίου, είτε ως υπεύθυνος της Θεατρικής Σκηνής του Δήμου Κερατσινίου -της οποίας υπήρξε και ιδρυτής- και της Εταιρείας Δυτικά της Πόλης, είτε συνεργαζόμενος με ελεύθερους θιάσους και την Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου. Επίσης έχει λάβει μέρος σε συνέδρια και ημερίδες με αντικείμενο το θέατρο στο σχολείο και έχει γράψει άρθρα για το θέμα αυτό.

O Γιάννης Χουβαρδάς είναι απόφοιτος της Βασιλικής Ακαδημίας Θεατρικής Τέχνης του Λονδίνου (1975). Πρόσθετες σπουδές δραματολογίας και σκηνοθεσίας στο Κρατικό Θέατρο της Βυρτεμβέργης (1980).

Ηθοποιός στα The Open Space Theatre, Λονδίνο (1975), Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν (1975-77), Θεατρική Συντεχνία (1997-1980).

Συνιδρυτής, σκηνοθέτης και ηθοποιός στη Θεατρική Συντεχνία (1977-1980), με την οποία περιόδευσε σε πολλά Φεστιβάλ της Ελλάδας και του εξωτερικού.

Ελεύθερος σκηνοθέτης: Από το 1977, συνεργάζεται με Εθνικά και Κρατικά Θέατρα της Ελλάδας και του εξωτερικού. Έχει ανεβάσει πάνω από 80 έργα, μεταξύ άλλων των: Ευριπίδη, Σαίξπηρ, Ουέμπστερ, Μπεν Τζόνσον, Τίρσο Ντε Μολίνα, Μολιέρου, Ρακίνα, Γκαίτε, Λέσινγκ, Ίψεν, Τσέχοφ, Χόρβατ, Ζολά, Στέρνχαϊμ, , Στρίντμπεργκ, Βέντεκιντ, Μπρεχτ, Ζενέ, Καβαμπάτα, Κάουαρντ, Φόσε, στα εξής θέατρα: Εθνικό Θέατρο της Ελλάδος, Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, Βασιλικό Δραματικό Θέατρο της Σουηδίας, Εθνικό Θέατρο της Νορβηγίας, Νορβηγικό Θέατρο του Όσλο, Κρατικό Θέατρο του Τρόντχαιμ Νορβηγίας, Δημοτικό Θέατρο της Στοκχόλμης, Κρατικό Θέατρο του Βισμπάντεν, Λίλλα Τεάτερν του Ελσίνκι, Θέατρο Τριμπύνε της Στουτγάρδης κ.α. Από το 1999 σκηνοθετεί και όπερες, μεταξύ άλλων στην Όπερα του Γκέτεμποργκ, και την Βασιλική Όπερα της Κοπεγχάγης.

Ιδρυτής και Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Θεάτρου του Νότου (Αμόρε), ενός πολιτιστικού οργανισμού αφιερωμένου στην ανανέωση και τη διεθνή συνεργασία στον τομέα του θεάτρου (1991 -2007).

Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου από το 2007.