Οικονόμου Μανώλης
Γλώσσα
Ελληνική
Ημερομηνία
17/10/2017
Διάρκεια
08:37
Εκδήλωση
Προς το κοινό Α της αρχιτεκτονικής
Χώρος
Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο
Διοργάνωση
Οργανωτική ομάδα για το Α. Τάσος Μπίρης, Μάρω Αδάμη, Μανώλης Οικονόμου
Κατηγορία
Αρχιτεκτονική
Ετικέτες
αρχιτεκτονική διδασκαλία, Άρης Κωνσταντινίδης, Τάκης Ζενέτος, αρχιτέκτονας, κοινωνία
Τους χειμερινούς μήνες επισκέπτομαι συχνά το Σούνιο διασχίζοντας την παραλιακή λεωφόρο. Σχεδόν πάντα σταματάω και θαυμάζω την κατοικία που σχεδίασε ο Άρης Κωνσταντίνιδης στην Ανάβυσσο. Φέρνω στο μυαλό μου την ιστορία της κατοικίας αυτής, που έχει γίνει πια αστικός μύθος, το όραμα του αρχιτέκτονα και την ανώμαλη προσγείωση του πελάτη (πιλότος στο επάγγελμα) όταν την παρέλαβε.
Την ίδια στιγμή δεν μπορώ να μην θυμηθώ τα έργα του Ζενέτου (την κατοικία στην Γλυφάδα, την κατοικία στο Ψυχικό, το εργοστάσιο Bravo κ.α.) που στην πλειοψηφία τους αλλοιώθηκαν ανεπανόρθωτα από τους ιδιόκτητες τους την ίδια στιγμή που για την αρχιτεκτονική κοινότητα αποτελούν ορόσημα και σημεία αναφοράς.
Αυτές οι σκέψεις που πάντα τριγυρνούν ως άλλες αρχιτεκτονικές εμμονές στο μυαλό μου με οδηγούν να αναζητήσω τι είναι αυτό που δημιουργεί το χάσμα ανάμεσα στους αρχιτέκτονες εφαρμογής και την κοινωνία. Αναρωτιέμαι τι το διαφορετικό βλέπουμε εμείς, οι αρχιτέκτονες, που δεν βλέπει η κοινωνία ή να αντιστρέψω το ερώτημα, τι βλέπει η κοινωνία που δεν βλέπουμε εμείς οι αρχιτέκτονες. Συζητάμε για το ίδιο θέμα, το δομημένο περιβάλλον, χρησιμοποιώντας διαφορετική γλώσσα. Μια διαφορά που γεννά ένα ανυπέρβλητο κενό, μεταξύ των δύο μερών που δημιουργεί διάφορα προβλήματα. Πιστεύω ότι το θέμα έχει πολλούς και διαφορετικούς τρόπους ανάγνωσης και η αλήθεια βρίσκεται περίπου στη μέση. Υπάρχει μια κοινωνία απαίδευτη που δεν αφήνει τον αρχιτέκτονα να δημιουργήσει αλλά τον θέλει ως απλό διεκπεραιωτή έτοιμων λύσεων που προβάλλονται ως πρότυπα. Φυσικά υπάρχει η μερίδα των αρχιτεκτόνων που δεν ελίσσονται αλλά προσαρμόζονται στα εκάστοτε δεδομένα.
Η ύπαρξη εκπαίδευσης των βασικών στοιχείων της αρχιτεκτονικής στα παιδιά, όχι με στόχο την δημιουργία νέων αρχιτεκτόνων, αλλά την βιωματική εμπειρία της αρχιτεκτονικής θα την καταστήσει αναπόσπαστο μέρος της ζωής τους και όχι κάτι ξένο και μακριά από αυτούς. Απαντώντας και λύνοντας σε ένα βαθμό την λανθασμένη εικόνα που έχει κάθε κομμάτι της κοινωνίας για τον αρχιτέκτονα.
(Σημείωμα του ομιλητή)
Η ομιλία εντάσσεται στις ενότητες της ειδικής αρχιτεκτονικής διδασκαλίας– μόρφωσης-καλλιέργειας και των αυτόνομων προσωπικών θεωρήσεων της διημερίδας "Προς το κοινό Α της Αρχιτεκτονικής".
Έχει σπουδάσει πολιτισμολογία, αρχιτεκτονική και διακοσμητική.
Εργάστηκε στο Atelier66 καθώς και στο γραφείο Μιχάλης Φωτιάδης και Συνεργάτες οπού μεταξύ άλλων έργων ήταν μέλος της ελληνικής αρχιτεκτονικής ομάδας σχεδίασης του Νέου Μουσείου Ακρόπολης. Έχει διατελέσει αρχισυντάκτης στο αρχιτεκτονικό περιοδικό GreekArchitects και το αρχιτεκτονικό διαδικτυακό τηλεοπτικό σταθμό GRA.TV από το 2009 έως τον Δεκέμβριο του 2016.
Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα εστιάζονται στη νεότερη ελληνική αρχιτεκτονική και συγκεκριμένα στο μοντέρνο κίνημα εντοπίζοντας συστηματικά εγκαταλελειμμένα αλλά και σε λειτουργία κτίρια καταγράφοντας τα αρχιτεκτονικά τους χαρακτηριστικά σε συνδυασμό με την κοινωνία, την πολιτική και την οικονομία της εποχής τους.
Έχει επιμεληθεί την σκηνοθεσία, τη φωτογραφία καθώς και την παραγωγή τηλεοπτικών εκπομπών, αφιερωμάτων, ντοκιμαντέρ και μικρού μήκους ταινιών αρχιτεκτονικού ενδιαφέροντος. (Ενδεικτικά, τα αφιερώματα για τη 13η και 14η Biennale αρχιτεκτονικής της Βενετίας, τα ντοκιμαντέρ Made in Athens και το Βλέμμα του αρχιτέκτονα καθώς και την ταινία Μαρμαρυγή*).
Είναι συμπαραγωγός στο αρχιτεκτονικό ντοκιμαντέρ με τίτλο «Βίλα Ιόλα. Ταξίδι στο χρόνο και τον χώρο» όπου υπογράφει την έρευνα, το σενάριο και την παρουσίαση.
Ακόμα έχει συμμετάσχει σε αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς με σημαντικές διακρίσεις και αρθρογραφεί στον ηλεκτρονικό τύπο.
