Θεσσαλονίκη: Μια πόλη σε μετάβαση, 1912-2012

Ο οινοποιός Γιάννης Μπουτάρης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1942 και υπήρξε ο 60ος Δήμαρχος της πόλης με την οποία συνέδεσε τη ζωή και τη δράση του από τα μαθητικά του χρόνια μέχρι σήμερα. Είναι πτυχιούχος του τμήματος Χημείας του ΑΠΘ, διπλωματούχος οινολόγος και άριστος γνώστης της αγγλικής και γαλλικής γλώσσας. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος (1992) της «Ένωσης Πολιτών Θεσσαλονίκης» που πρωτοστάτησε στην αποτροπή του μπαζώματος της παλιάς παραλίας της πόλης. Εξελέγη για πρώτη φορά δημοτικός σύμβουλος το 2002 με τον συνδυασμό “Θεσσαλονίκη Τώρα” του Αγάπιου Σαχίνη. Ήταν υποψήφιος ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ, το 2004, στην τελευταία, μη εκλόγιμη τιμητική θέση, μετά από πρόταση του Γ. Παπανδρέου. Στις 7 Ιουλίου 2005 δημιούργησε τη δημοτική παράταξη “Πρωτοβουλία για τη Θεσσαλονίκη”, με το ψηφοδέλτιο της οποίας εξελέγη δημοτικός σύμβουλος το 2006. Τον Μάρτιο του 2009 μαζί με τον Στέφανο Μάνο εμφανίστηκε ως ιδρυτικό μέλος του βραχύβιου κόμματος «Δράση», ενώ τον Οκτώβριο του 2010 υπήρξε ο νικητής των εκλογών για τη δημαρχία της Θεσσαλονίκης, επικεφαλής του συνδυασμού «Πρωτοβουλία για τη Θεσσαλονίκη». Ο Γιάννης Μπουτάρης έχει διακριθεί ως Ενεργός Πολίτης. Είναι πρόεδρος και ιδρυτικό μέλος (1992) της αστικής μη κερδοσκοπικής εταιρείας «Αρκτούρος», που έχει ως σκοπό την προστασία της καφετιάς αρκούδας και γενικότερα της άγριας ζωής. Είναι επίσης πρόεδρος της επιτροπής «Φύση 2000» και μέλος της διοίκησης του «Εθνικού Κέντρου Περιβάλλοντος και Αειφόρου Ανάπτυξης», όπως και ιδρυτικό μέλος και μέλος της διοίκησης του Μακεδονικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης. Το 2003 του αποδίδεται η διάκριση του «Ευρωπαίου Ήρωα» από το διεθνούς ακτινοβολίας περιοδικό “ΤΙΜΕ” για την προσφορά του στην προστασία του φυσικού περιβάλλοντος. Διετέλεσε πρόεδρος του Συνδέσμου Ελληνικού Οίνου και είναι ο πρώτος οινοποιός που υλοποίησε τον στόχο να αποκτήσει η Ελλάδα κρασιά ονομασίας προέλευσης. Τιμώντας τη μνήμη των γονέων του δημιούργησε το ομώνυμο ίδρυμα για τη μελέτη και την ανάδειξη του ελληνικού κρασιού και χρηματοδότησε συνέδρια και εκδηλώσεις. Τιμήθηκε ως «οινοποιός της χρονιάς» το 1996 στη Σουηδία και το 2003 στην Ελλάδα, από την Ένωση Δημοσιογράφων Οίνου.

Ο Περικλής Μήτκας γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Φλώρινα. Έλαβε το Δίπλωμα Ηλεκτρολόγου Μηχανικού με άριστα από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης το 1985 και συνέχισε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στο Syracuse University των ΗΠΑ, από όπου έλαβε Μάστερ και διδακτορικό στη Μηχανική Υπολογιστών το 1987 και το 1990, αντίστοιχα.

Από το 1990 ως το 2000 εργάστηκε ως Επίκουρος και στη συνέχεια Αναπληρωτής Καθηγητής στο Colorado State University των ΗΠΑ, όπου, μεταξύ άλλων, ίδρυσε και διηύθυνε το Εργαστήριο Οπτικών Υπολογιστών και διεξήγαγε έρευνα στο Ερευνητικό Κέντρο Οπτοηλεκτρονικών Συστημάτων.

Από το 1999 υπηρετεί ως Αναπληρωτής και από το 2006 ως Καθηγητής στο Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών της Πολυτεχνικής Σχολής του ΑΠΘ. Χρημάτισε Αναπληρωτής Πρόεδρος (2001-05) και Πρόεδρος (2011-13) του Τμήματος, ενώ από το 2005 μέχρι το 2020 ήταν Διευθυντής του Εργαστηρίου Επεξεργασίας Πληροφορίας και Υπολογισμών.

Από τον Σεπτέμβριο του 2014 μέχρι τον Αύγουστο του 2019 διετέλεσε Πρύτανης του ΑΠΘ, σε μια δύσκολη περίοδο για το Δημόσιο Πανεπιστήμιο. Βασική επιδίωξή του ήταν η ενίσχυση των διεθνών προγραμμάτων και συνεργασιών του Αριστοτελείου. Διετέλεσε Πρόεδρος της Ένωσης Βαλκανικών Πανεπιστημίων (2018-19) και Πρόεδρος του Δικτύου Πανεπιστημίων των Παρευξεινίων Χωρών (2018-20).

Από το 2001 έως το 2014, συνεργάστηκε ερευνητικά με το Ινστιτούτο Τεχνολογιών Πληροφορικής και Επικοινωνιών (ΙΠΤΗΛ) του Εθνικού Κέντρου Έρευνας και Τεχνολογικής Ανάπτυξης (ΕΚΕΤΑ) και χρημάτισε Αναπληρωτής Διευθυντής του για 7 χρόνια. Χρημάτισε Μέλος (2006-10) και Πρόεδρος (2009-10) της προσωρινής Γενικής Συνέλευσης του νεοσύστατου τότε Τμήματος Πληροφορικής με Εφαρμογές στην Βιοϊατρική του Πανεπιστημίου Στερεάς Ελλάδας.

Τα ερευνητικά ενδιαφέροντα του κ. Μήτκα περιλαμβάνουν βάσεις δεδομένων και γνώσης, εξόρυξη δεδομένων και μηχανική μάθηση, πράκτορες λογισμικού, και ανάπτυξη ευφυών συστημάτων για περιβαλλοντικές και βιολογικές εφαρμογές. Το ερευνητικό/συγγραφικό του έργο περιλαμβάνει ένα βιβλίο και πάνω από 320 επιστημονικές δημοσιεύσεις και ανακοινώσεις σε διεθνή συνέδρια.

Ο κ. Μήτκας έχει συντονίσει πλειάδα ανταγωνιστικών ερευνητικών έργων στην Ελλάδα και στις ΗΠΑ. Υπό την επίβλεψή του έχουν ολοκληρωθεί 16 διδακτορικές διατριβές, 19 M.Sc. theses και 135 διπλωματικές εργασίες.

Έχει χρηματίσει Επισκέπτης Καθηγητής με εκπαιδευτική άδεια στο Vrije University των Βρυξελλών (1996-97) και στο University of Pennsylvania των ΗΠΑ (2019-20). Είναι παντρεμένος και έχει δύο παιδιά που είναι μεταπτυχιακοί φοιτητές.

Ο Σταύρος Ανδρεάδης γεννήθηκε το 1946 στη Θεσσαλονίκη. Αποφοίτησε από τη Γερμανική Σχολή και από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης με δίπλωμα πολιτικού μηχανικού. Συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές στο Πολυτεχνείο του Δυτικού Βερολίνου.

Το 1973 άρχισε την ενεργό απασχόλησή του στο πλέγμα των οικογενειακών επιχειρήσεων που είχαν κύριο προσανατολισμό στον τουριστικό και τον κατασκευαστικό τομέα. Από το 1993 διετέλεσε Πρόεδρος των εταιρειών του ομίλου ΣΑΝΗ Α.Ε. και σήμερα είναι Επίτιμος Πρόεδρος.

Ο Σταύρος Ανδρεάδης είναι Πρόεδρος της Πολιτιστικής Εταιρείας Επιχειρηματιών Β. Ελλάδας από την ίδρυση της το 1996.

Έχει διατελέσει, δε, Αντιπρόεδρος του Συνδέσμου Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων (ΣΕΤΕ) από το 1993 μέχρι τον Απρίλιο του 2001, οπότε και εξελέγη Πρόεδρος του Συνδέσμου. Είναι παντρεμένος με την αρχιτέκτονα Νίκη Μάνου και πατέρας ενός γιου.
 

Ο Πασχάλης Μ. Κιτρομηλίδης, είναι Ομότιμος Καθηγητής της Πολιτικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Από το 1980 διευθύνει ως διευθυντής και γενικός γραμματεύς του Δ.Σ. το ιστορικό επιστημονικό ίδρυμα της Μέλπως Μερλιέ, Κέντρο Μικρασιατικών Σπουδών. Υπηρέτησε ως διευθυντής του Ινστιτούτου Νεοελληνικών Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών (2000-2011). Είναι μέλος του Επιστημονικού Συμβουλίου της Βουλής των Ελλήνων από το 2004. Από το 2020 είναι τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, έδρα της Ιστορίας των Πολιτικών Θεωριών και της Κυπριακής Ακαδημίας Επιστημών, Γραμμάτων και Τεχνών.

Τα κυριότερα βιβλία του στα ελληνικά περιλαμβάνουν: Νεοελληνικός Διαφωτισμός. Οι πολιτικές και κοινωνικές ιδέες (1996), Η Γαλλική Επανάσταση και η Νοτιανατολική Ευρώπη, β΄ έκδοση (2000), Ιώσηπος Μοισιόδαξ, β΄ έκδοση (2004), Νεότερη Πολιτική Θεωρία. Θεωρίες της ελευθερίας (2016), Πολιτικοί στοχαστές των νεοτέρων χρόνων, ζ΄ έκδοση (2020). Έχει τιμηθεί με το Βραβείο εξαίρετης πανεπιστημιακής διδασκαλίας (2016) και το αριστείο ιστορικών και κοινωνικών επιστημών της Ακαδημίας Αθηνών (2018).

Ο Βασίλης Κ. Γούναρης είναι Καθηγητής της Ιστορίας των Νεοτέρων Χρόνων και Πρόεδρος στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίαςˑ Διευθυντής του Εργαστηρίου Βοηθητικών Επιστημών της Ιστορίας και μέλος της ΜΟΔΙΠ του ΑΠΘ. Έλαβε πτυχίο και δίπλωμα μεταπτυχιακών σπουδών από το ΑΠΘ και διδακτορικό από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Διετέλεσε Επισκέπτης Καθηγητής στο King’s College του Πανεπιστημίου του Λονδίνου (2009) και Senior Visiting Scholar του Onassis Foundation USA (2013). Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα εκτείνονται από τον 17ο έως τον 20ό αιώνα και κινούνται κυρίως στον χώρο της κοινωνικής ιστορίας και της ιστορίας των ιδεών. Είναι συγγραφέας οκτώ μονογραφιών, πολλών δεκάδων άρθρων σε περιοδικά με κριτές και συλλογικούς τόμους, επιμελητής και συν-επιμελητής επτά συλλογικών τόμων και άλλων τόσων με ιστορικές πηγές. Δύο μονογραφίες του βραβεύτηκαν από την Ακαδημία Αθηνών. Τιμήθηκε από το ΑΠΘ με Βραβείο Αριστείας για τη συμβολή του
στις ανθρωπιστικές επιστήμες.

Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1961. Έλαβε πτυχίο Νομικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (1984), μεταπτυχιακό δίπλωμα (MSc in European Studies, 1986) και διδακτορικό δίπλωμα (PhD in International History, 1989) από τη London School of Economics and Political Science του Πανεπιστημίου του Λονδίνου. Διετέλεσε συνεργάτης του ελληνικού τμήματος του BBC (1988-89) και του Ιδρύματος Μελετών Χερσονήσου του Αίμου (1990-93). Στις 15.2.1994 διορίστηκε λέκτορας στη Διπλωματική Ιστορία στο Τμήμα Νομικής της Σχολής ΝΟΕ του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου.

Έχει διδάξει ως επισκέπτης καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, στο Πανεπιστήμιο Κύπρου και στο Hebrew University της Ιερουσαλήμ. Υποτροφίες: Υπουργείο Εξωτερικών και Κοινοπολιτείας Ηνωμένου Βασιλείου, Πρόγραμμα Fulbright, Hellenic Observatory (European Institute, LSE), Stanley J. Seeger fellowship (Program in Hellenic Studies, Princeton University), Senior Visiting Scholar (Onassis Foundation, USA).

Κυριότερα έργα – μονογραφίες: Ο τελευταίος ευρωπαϊκός αιώνας: Διπλωματία και πολιτική των δυνάμεων, 1871-1945 (Αθήνα 1997)· Isle of Discord: Nationalism, Imperialism and the Making of the Cyprus Question (Λονδίνο-Νέα Υόρκη 1999)· Από τον Εμφύλιο στον Ψυχρό Πόλεμο: Η Ελλάδα και ο συμμαχικός παράγοντας, 1949-52 (Αθήνα 1999)· Ασύμμετροι εταίροι: Η Ελλάδα και οι Ηνωμένες Πολιτείες στον Ψυχρό Πόλεμο (Αθήνα 2002)· Stirring the Greek Nation: Political Culture, Irredentism and anti-Americanism in Greece, 1945-1967 (Άλντερσοτ 2007)· Substitute for Power: British Propaganda to the Balkans, 1939-1944 (Άλντερσοτ 2012).

Ο Δημήτρης Καιρίδης είναι Βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας και Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Έχει διατελέσει Αναπληρωτής Διευθυντής του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων και Επιστημονικός Σύμβουλος του Ιδρύματος «Κωνσταντίνος Γ. Καραμανλής». Από το 2002 διηύθυνε τη Θερινή Ακαδημία Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεων της Ολυμπίας και από το 2009 τo δίκτυο προβληματισμού και δράσης Navarino Network στη Θεσσαλονίκη, του οποίου είναι Ιδρυτικός Διευθυντής. Διετέλεσε καθηγητής στην Έδρα Ελληνικών και Ευρωπαϊκών Σπουδών «Κωνσταντίνος Γ. Καραμανλής» στο Fletcher School του Πανεπιστημίου Tufts και διευθυντής του Προγράμματος Κόκκαλη για τη Νοτιοανατολική και την Κεντροανατολική Ευρώπη στο Kennedy School του Πανεπιστήμιου Harvard. Τα πιο πρόσφατα βιβλία του έχουν τίτλο: Εθνικισμός, Εθνοτικές Συγκρούσεις και Διεθνείς Σχέσεις-Θεωρία και Πράξη στα Βαλκάνια, Αθήνα: Ι. Σιδέρης, 2015, Θεσσαλονίκη: Μια πόλη σε μετάβαση, 1912-2012 (επιμ.), Θεσσαλονίκη: Επίκεντρο, 2015, Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Ξένος Τύπος, Αθήνα: Πατάκης, 2014, The Historical Dictionary of Modern Greece, London: The Scarecrow Press, Inc., 2009, και Η Αμερικανική Εξωτερική Πολιτική και η Συντηρητική Aντεπανάσταση, Αθήνα: Ι. Σιδέρης, 2008.

Είναι απόφοιτος της Νομικής Σχολής του Α.Π.Θ. και κάτοχος διδακτορικού διπλώματος από το Fletcher School of Law and Diplomacy, Tufts University. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα επικεντρώνονται στο σημείο τομής των διεθνών σχέσεων με τη συγκριτική πολιτική, με έμφαση στην ανάλυση της εξωτερικής πολιτικής των κρατών.

Ο Πέτρος Παπασαραντόπουλος γεννήθηκε το 1955 στην Καλαμάτα. Χημικός μηχανικός της Πολυτεχνικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου του "Ρήγα Φεραίου" και της συντακτικής επιτροπής του "Θούριου" στη μεταπολίτευση του 1974. Εργάστηκε ως δημοσιογράφος στις εφημερίδες "Αυγή", "Εγνατία", "Θεσσαλονίκη" και στο περιοδικό "Αντί". Ιδρυτής και διευθυντής του ραδιοφωνικού σταθμού της Θεσσαλονίκης "Ράδιο Παρατηρητής" και του λογοτεχνικού περιοδικού "Παρατηρητής". Υπεύθυνος εκδόσεων στους εκδοτικούς οίκους "Παρατηρητής" και "Επίκεντρο". Διευθυντής σύνταξης στο περιοδικό "Balkan Horizons". Ιδρυτικό μέλος του Κέντρου για τη Δημοκρατία και τη Συμφιλίωση στη Νοτιοανατολική Ευρώπη (CDRSEE) και γενικός γραμματέας της "Ένωσης για τη Δημοκρατία στα Βαλκάνια".