Πυρηνική Αστροφυσική: Μελετώντας εκρήξεις Σουπερνόβα στο εργαστήριο

Η σύνθεση των στοιχείων στη φύση από το ελαφρύτερο Υδρογόνο μέχρι τον Σίδηρο, υλοποιείται στο σύμπαν μέσω θερμοπυρηνικών αντιδράσεων στις οποίες «καίγεται» Υδρογόνο, ‘Ηλιο, Άνθρακας, Οξυγόνο, Πυρίτιο κλπ. Η «πορεία» που ακολουθείται σταματά στο Σίδηρο καθόσον στην περιοχή αυτή το φράγμα Coulomb γίνεται μέγιστο. Η φύση όμως ξεπερνά αυτό το εμπόδιο και συνεχίζει να συνθέτει βαρύτερα στοιχεία μέσω αντιδράσεων νετρονικής αρπαγής: τα νετρόνια ως μη φορτισμένα σωματίδια ξεπερνούν το φράγμα αυτό χωρίς καμιά δυσκολία! Έτσι είναι δυνατή η πυρηνοσύνθεση όλων σχεδόν των σταθερών ισοτόπων που είναι βαρύτερα από αυτά του Σιδήρου, εκτός από 35 πυρήνες που ονομάζουμε p-πυρήνες. Οι πυρήνες αυτοί εμφανίζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον καθόσον, μέχρι σήμερα, έχουν παρατηρηθεί μόνο στο ηλιακό σύστημα. Οι περιεκτικότητές τους είναι εξαιρετικά μικρές, της τάξης του 0.1%, που μέχρι στιγμής δεν μπορούν να αναπαραχθούν από κανένα αστροφυσικό πρότυπο σύνθεσής τους και συνεπώς από κανένα αστροφυσικό σενάριο σχηματισμού του ηλιακού μας συστήματος, όπως, για παράδειγμα, οι εκρήξεις Σουπερνόβα.