Έλληνες της Κωνσταντινούπολης και η Μετακίνησή τους στην Ελλάδα. Μία εν Δυνάμει Διαφορετική Περίπτωση: Μετανάστες ή Πρόσφυγες; Εκπατρισθέντες ή Επαναπατρισθέντες;

Οι Έλληνες της Κωνσταντινούπολης λίγο πριν την κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας υπολογίζονταν γύρω στις 245 χιλιάδες. Σήμερα ωστόσο μετά από  ένα αιώνα και στα χρόνια του συσταθέντος κράτους της Τουρκικής Δημοκρατίας έφτασαν να συρρικνωθούν στο 1-1.5% αυτού του αριθμού.
 

Παρακολουθώντας αναλογικά αυτή την ποσοτική συρρίκνωση της πάλαι ποτέ ισχυρής μειονότητας μέσα από τη μείωση του αριθμητικού δυναμικού των ελληνικών δημοτικών σχολείων της Πόλης, διαπιστώνεται ότι άλλοτε κατά κύματα και άλλοτε ήπια υπάρχει μια διαρκής εισροή στην Ελλάδα για πάνω από μία πενηντακονταετία.
 

Οι Έλληνες της Πόλης εκ των οποίων άλλοι είχαν ελληνική και άλλοι τουρκική υπηκοότητα εγκατέλειψαν τον τόπο τους είτε ως απελαθέντες είτε οικειοθελώς. Τα αίτια ήταν πάντα απόρροια πολιτικών γεγονότων, σχεδόν αποκλειστικά με αναφορά την Κύπρο.
 

Το ερώτημα που τίθεται με στόχο τη δημιουργία επιστημονικών ερεθισμάτων για παραπέρα έρευνα είναι η προβληματική του εννοιολογικού προσδιορισμού των μελών αυτής της μειονότητας. Αν δηλαδή πρόκειται για πρόσφυγες ή μετανάστες και ακόμη αν μπορούν να θεωρηθούν εκπατρισμένοι ή επαναπατρισμένοι. Ένα πρόσθετο ερώτημα που θα μπορούσε να αποτελέσει αντικείμενο συστηματικής έρευνας είναι αν οι εγκατεστημένοι στην Ελλάδα Κων/πολίτες, οι οποίοι για δεκαετίες έζησαν σε περιβάλλον μιας άλλης κουλτούρας, αφομοιώθηκαν (assimilated) από ή ενσωματώθηκαν (integrated) στο νέο περιβάλλον τους.