Ναυρίδης Κλήμης
Γλώσσα
Ελληνική
Ημερομηνία
11/05/2011
Διάρκεια
58:51
Εκδήλωση
Megaron Plus - Διαλέξεις
Χώρος
Μέγαρο Μουσικής Αθηνών
Διοργάνωση
Μέγαρο Μουσικής Αθηνών - Megaron Plus
Κατηγορία
Ψυχολογία / Ψυχική Υγεία
Ετικέτες
οικονομική κρίση, κοινωνική κρίση, ρόλος των ΜΜΕ
Ο καθηγητής Ναυρίδης εξετάζει τις επιπτώσεις της κρίσης στην ψυχολογία των ανθρώπων, αλλά και τον καθοριστικό ρόλο που διαδραματίζει η αντιμετώπισή της από τους πολιτικούς και τα ΜΜΕ.
Η ανάπτυξη ενός ανθρώπου, από τη γέννηση μέχρι το θάνατο – υποστηρίζει ο ομιλητής - δεν είναι άλλο από μια αλληλουχία κρίσεων. Οι κρίσεις όμως αυτές μπορεί να είναι δημιουργικές, να αποτελούν δηλαδή ευκαιρίες για την ανάπτυξη καινούριων ικανοτήτων προσαρμογής και προσωπικής εξέλιξης. Οι κοινωνικές κρίσεις από το άλλο μέρος, έχουν άμεσες επιπτώσεις στα άτομα και στις ομάδες, λ.χ. στις οικογένειες, που αντιδρούν ανάλογα με τα ψυχικά τους διαθέσιμα, τους αμυντικούς τους δηλαδή μηχανισμούς και τα ψυχικά βιώματα από επιτυχή ξεπεράσματα ανάλογων κρίσεων στο παρελθόν.
Στη συνέχεια ο καθηγητής Ναυρίδης διερωτάται «αν η γενικευμένη χρήση του όρου κρίση, που παρατηρείται από το 1990 και εντεύθεν, δεν έχει και μια υπόρρητη ιδεολογική λειτουργία: τη συσκότιση πιο σύνθετων κοινωνικών και πολιτικών φαινομένων και προβληματικών που λαμβάνουν χώρα στην εποχή μας. Κινδυνεύει να συνδέεται έτσι η έννοια της κρίσης με κάτι μοιραίο και αναπότρεπτο. Τι εννοούμε επίσης όταν μιλάμε για «έξοδο από την κρίση»; Αυτό που συνήθως εννοούμε έχει να κάνει με την επαναφορά κάποιων δεικτών, εκείνων που «έδειξαν» δημόσια τη συγκεκριμένη κρίση - λ.χ. οικονομικών δεικτών - σε ικανοποιητικά επίπεδα. Κάτι τέτοιο όμως δε σημαίνει και ουσιαστική έξοδο από την κρίση. Όχι σπάνια, μια κρίση μετακινείται σε μια άλλη ή μεταφέρεται αλλού. Συνήθως όμως οι ειδικοί προσπαθούν να εξηγήσουν αυτό που συμβαίνει με αφετηρία τη λογική της δικής τους μόνο ειδικότητας…».
Και ο ομιλητής καταλήγει με μια σειρά διαπιστώσεων που αφορούν στον τρόπο αντιμετώπισης της κρίσης από τους πολιτικούς, τους τεχνοκράτες και τα ΜΜΕ: «Σήμερα διαπιστώνουμε, στους ίδιους τους πολιτικούς, μια απο-πολιτικοποίηση του οικονομικού προβλήματος. Από το άλλο μέρος, ο λόγος των οικονομικών αναλυτών είναι άκρως τεχνοκρατικός και δυσνόητος για το μέσο πολίτη. Πολλοί από αυτούς, συχνά δε δείχνουν να λαμβάνουν υπόψη τον κοινωνικό πόνο που προκαλούν τα μέτρα για τα οποία μιλούν. Όλα αυτά ενισχύουν το άγχος και την καταθλιπτικότητα αποδυναμώνοντας ψυχολογικά τα κοινωνικά υποκείμενα. Ο ρόλος των ΜΜΕ και ιδιαίτερα της τηλεόρασης έχει τέλος ενδιαφέρον. Οι κρίσεις ήταν πάντα η αγαπημένη τους τροφή. Για δύο λόγους: (α) γιατί οι κρίσεις έχουν πάντα να κάνουν με κάτι κακό και το κακό για τα Μέσα είναι καλό και (β), γιατί αυτό το κακό είναι παρατεινόμενο και με απρόβλεπτη έκβαση που ενέχει κινδύνους».
Ο Κλήμης Ναυρίδης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1948. Σπούδασε αρχικά Οικονομικά στην Αθήνα και στο Παρίσι, και στη συνέχεια Κοινωνική Ψυχολογία στο Παρίσι - με ιδιαίτερη έμφαση στην ψυχολογία των ομάδων και των οργανώσεων - και πήρε τον διδακτορικό του τίτλο το 1978.
Δίδαξε στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων (1979-1990). Εξελέγη Καθηγητής το 1990 και δίδαξε στο Τμήμα Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Πανεπιστημίου Αθηνών (1990-2006). Από το 2006 είναι καθηγητής ψυχολογίας της επικοινωνίας στο Πρόγραμμα Ψυχολογίας του Τμήματος Φ.Π.Ψ. του Πανεπιστημίου Αθηνών. Διετέλεσε Διευθυντής του Τομέα Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων (1987-1991), Διευθυντής του Τομέα Ψυχολογίας της Επικοινωνίας, Ψυχολογικών Εφαρμογών και Σχεδιασμού του Τμήματος ΕΜΜΕ του ΕΚΠΑ (1994-2004) και Πρόεδρος του Τμήματος ΕΜΜΕ του ΕΚΠΑ από το 1995-1999.
Διετέλεσε, επίσης, επισκέπτης καθηγητής στα Πανεπιστήμια της Louvain-La-Neuve (Βέλγιο), του Angers (Γαλλία) και του Πανεπιστημίου VII των Παρισίων. Δίδαξε επίσης στα Πανεπιστήμια της Lyon, Federico II της Νάπολι και Lomonosov της Μόσχας. Είναι μέλος πολλών επιστημονικών εταιρειών στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι τακτικό μέλος της «Ελληνικής Εταιρείας Ψυχαναλυτικής Ψυχοθεραπείας» και τακτικό μέλος και διδάσκων ομαδικός αναλυτής της «Ελληνικής Εταιρείας Ομαδικής Ανάλυσης και Οικογενειακής Θεραπείας». Από το 2006 είναι Πρόεδρος της «Ελληνικής Ψυχολογικής Εταιρείας» και διετέλεσε επιστημονικός διευθυντής του Περιοδικού της, με τον τίτλο «Ψυχολογία», από το 2001 ως το 2005, ενώ από το Μάρτιο του 2010 μέχρι το Μάρτιο του 2012 διετέλεσε Πρόεδρος του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου. Τέλος, είναι ιδρυτής και Πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Κλινικής Κοινωνικής Ψυχολογίας.
Έχει γράψει τα βιβλία «Η Αλίκη στη χώρα των πραγμάτων. Το παιδί ως διαφημιστικό αντικείμενο» (σε συνεργασία με τη Μαρία Σόλμαν και τη Νάντια Τσαούλα, 1986), «Κλινική Κοινωνική Ψυχολογία» (1994), και «Ψυχολογία των Ομάδων. Κλινική ψυχοδυναμική προσέγγιση» (2005). Έχει στο ενεργητικό του περισσότερες από 40 δημοσιεύσεις (άρθρα σε ελληνικά και ξένα επιστημονικά περιοδικά, καθώς και σε συλλογικούς τόμους).
